Τι κρύβεται πίσω από την …”επανάσταση” Σαμαρά-Βενιζέλου κατά της “διαβολικής” Τρόικας που ζητάει νέα οριζόντια μέτρα;;;.

Η…“επανάσταση” της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου κατά της … “διαβολικής” Τρόικας που ζητάει νέα οριζόντια μέτρα.
Δεν ξέρω σε εσάς αλλά σ εμένα κάτι δε μου πάει καλά με αυτό το παραμύθι: όλα τα … “μεγάλα
ΜΜΕ” έχουν ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες και εξιστορούν τη “επανάσταση” της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου κατά της “διαβολικής” Τρόικας που ζητάει νέα οριζόντια μέτρα.
Ο κ. Σαμαράς τάχα έχει πει το μεγάλο όχι στους “υπαλλήλους” της Τρόικας, και ετοιμάζεται να δώσει την παράσταση που είχε κάποτε παρουσιάσει ο εταίρος του κ. Βενιζέλος (μετά τους παρακάλαγε να γυρίσουν)….

Κανενας μας, δεν μπέρδεψε την Τρόικα με τον Ερυθρό Σταυρό. Διότι οι δανειστές ( big surprise)
νοιάζονται να πάρουν πίσω αυτά που δάνεισαν, και προστατεύουν τα συμφέροντά τους ( another big surprise)!

Αλλά τώρα, σύμφωνα με το παραμύθι που πρέπει να ..”φάμε” , οι δανειστές είναι “κρετίνοι” – γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι άλλα οριζόντια μέτρα δεν τα αντέχει η χώρα – ή “σαδιστές” – διότι γουστάρουν να επιβάλουν επώδυνα μέτρα. Και όλα αυτά σε κάθε λογική που όχι απλώς δεν εξυπηρετεί όχι τα συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά ούτε καν τα δικά τους!
Κάτι δε μου πάει σε αυτό το παραμύθι.
Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούμε τι συμβαίνει όσο συνεχίζουμε να μην έχουμε ενημέρωση, την οποία φυσικά η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν παρέχει, και τα ΜΜΕ που συναλλάσονται με την κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένα να την αναζητήσουν…

Σας ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ ένα κραυγαλέο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ που το έφερε στην επιφάνεια η πονόψυχη δωρεά καυσίμων του κ. Βαρδινογιάννη στον κ. Αβραμόπουλο προκειμένουν ο τελευταίος να βγάλει τα άρματα για παρέλαση: τα καύσιμα στην Ελλάδα είναι πανάκριβα. Πέρυσι τον χειμώνα τα νοικοκυριά περιόρισαν δραματικά την κατανάλωση πετρελαίου με αποτέλεσμα να ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΝ τα έσοδα από την φορολογία ενώ αποψιλώθηκαν αστικά και περιαστικά δάση για να καούν στα τζάκι. Τα δε υλικά που κάηκαν σε τζάκια και σόμπες δημιούργησαν αφόρητες συνθήκες από τον καπνό πάνω από τις πόλεις.Μα ΥΠΑΡΧΕΙ τρόπος να πέσει το κόστος των καυσίμων. Τον έχει υποδείξει η (κακή) Τρόικα στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου! Το (κακό) Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ζητήσει από την κυβέρνηση να σπάσει το μονοπώλιο στα καύσιμα, και στην έκθεση που διέρρευσε στην Wall Street Journal και που παρουσίασε σε άρθρο του ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα Alkman Granitsas, αναφέρει ονομαστικά το μονοπώλειο Βαρδινογιάννη-Λάτση.

Το ΚΟΣΤΟΣ αυτού του μονοπωλίου στους ΕΛΛΗΝΕΣ καταναλωτές (σύμφωνμα με την κακή Τρόικα) είναι ΕΝΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ευρώ τον χρόνο. Σκεφτείτε, και ΜΟΝΟ αυτό θα αρκούσε για να βρεθούν τα χρήματα που αναζητά η κυβέρνηση από νέες μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς που έρχονται (χωρίς αμφιβολία).
Και τι έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου;
Πριν από λίγες o πρώην υπουργός της ΝΔ Στέφανος Μάνος κατείγγειλε (στη σελίδα του στο Facebook) και ΝΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ που ΕΔΡΑΙΩΝΟΥΝ το μονοπώλιο και στα λιπαντικά, διασφαλίζοντας προνομιακή θέση πάλι στις ΔΥΟ εταιρείες. Δηλαδή ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΤΟΣ στους Έλληνες.

Το παραμύθι της σφοδρής σύγκρουσης με την Τρόικα παρουσιάζεται με μια οχλαγωγία παραπληροφόρησης και ελλειπούς ενημέρωσης.
Κάθε τόσο οι κινήσεις της κυβέρνησης που έρχονται στην δημοσιότητα – πολλές φορές παρά την προσπάθεια που κάνουν κυρίαρχα ΜΜΕ να τις κρύψουν- δείχνουν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν μάχεται την Τρόικα, αλλά μάχεται τις μεταρρυθμίσεις που θα βόηθαγαν τους Έλληνες, που θα έφερναν ανάπτυξη, που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας!

Θυμηθείτε την διπλή απόπειρα για την κατάργηση της Διαύγειας (του μηχανισμού που παρουσιάζει δημόσια τι χρήματα πληρώνει η κυβέρνηση, σε ποιους τα δίνει, και για ποιο λόγο). Λιγότερη διαφάνεια στο δημόσιο χρήμα (το χρήμα που δίνουμε από φόρους) σημαίνει περισσότερη διαφθορά, δηλαδή περισσότερο χρήμα που πρέπει να πληρώσουμε.

Τα μονοπώλια θριαμβεύουν, τα εμπόδια για νέες επενδύσεις παραμένουν και αυτό σημαίνει λιγότερες δουλειές, μεγαλύτερη ανεργία, λιγότερα δημόσια έσοδα, άρα μεγαλύτερη φορολόγηση αυτών που ήδη πληρώνουν φόρους.

Θα πρότεινα να εντείνουμε πολύ την προσοχή μας και κοιτάξουμε τι κρύβεται πίσω από τις βροντερές φωνές, τις μεγάλες δηλώσεις, και τις διακυρήξεις για συγκρούσεις. Θα πρότεινα να ρωτήσουμε με μεγαλύτερη επιμονή ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Οι ένοχοι για την καταστροφή της χώρας επανήλθαν ντυμένοι σωτήρες. Μην τους αφήσουμε να μας πουν το ίδιο παραμύθι που έλεγαν.

loutraki

Το χρέος είναι ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ (και «άρα» διαγραμμένο»)!

«Όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της», έλεγε την περασμένη βδομάδα σε συνέντευξή του στο «Spiegel», ο Τζορτζ Σόρος. «Όχι», απαντά η κυβέρνηση, το χρέος είναι «βιώσιμο» και θα το πληρώσουμε. Μόνο να: Δώστε μας μια 
επιμήκυνση μέχρι το… 2064!

Γράφει ο  Νίκος Μπογιόπουλος

Αφού λοιπόν ήδη μας το ξεφούρνισαν πόσο μακριά πάει αυτό το παραμύθι, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση: Υποτίθεται πως όσα φρικτά βιώνει ο ελληνικός λαός τα βιώνει για να μειωθεί το χρέος. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το εξής:

Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ. Αλλά το 2014 (σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού) μετά από τέσσερα χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, από μεσοπρόθεσμα και από μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα», το χρέος αναμένεται να έχει εκτιναχτεί στο 177,5% του ΑΕΠ!

Δηλαδή θα είναι κατά 50 μονάδες μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ από τη στιγμή που υποτίθεται ότι άρχισαν να το μειώνουν!

Μετά από 4 χρόνια μνημονίων το χρέος το 2014 θα βρίσκεται στο 177,5% του ΑΕΠ (προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2014)

Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τον σταματήσουν τα μνημόνια. Τα μνημόνια και οι τρόικες δεν μειώνουν το χρέος. Ποτέ δεν είχαν τέτοιο στόχο. Τα μνημόνια και οι τρόικες «ταΐζουν» το χρέος.

Οι κυβερνώντες λένε ότι παίρνουν δάνεια (και συνάπτουν μνημόνια) γιατί η χώρα έχει χρέη. Ψέμα! Ισχύει το αντίστροφο: Οι χώρες (όχι μόνο η Ελλάδα) δεν παίρνουν δάνεια επειδή έχουν χρέη, έχουν χρέη επειδή παίρνουν δάνεια! Και τα μεν δάνεια τα ξεκοκκαλίζουν οι πλουτοκράτες. Τα δε – όλο και αυξανόμενα – χρέη των δανείων τα φορτώνονται οι λαοί. 

Αυτή δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, οι χρεωμένες χώρες κατέβαλαν στους πιστωτές τους για αποπληρωμή παλιότερων χρεών το διάστημα 1984 – 2000 το αστρονομικό ποσό των 4,6 τρισ. δολαρίων!

Χαρακτηριστικό επίσης το παράδειγμα που έρχεται από τη δεκαετία του ’80 και αποτυπώνεται στα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας: Στις αρχές του 1980 το χρέος που είχαν 109 «πιστολήπτριες» χώρες προς τους πιστωτές τους ήταν 430 δισ. δολάρια. Παρά το γεγονός ότι μέχρι το 1986 είχαν πληρώσει σε τόκους 336 δισ. δολάρια, στο τέλος της ίδιας χρονιάς είχαν φτάσει να χρωστάνε πάνω από 880 δισ. δολάρια. Μέσα σε μια εξαετία, δηλαδή, χρωστούσαν ποσό υπερδιπλάσιο από εκείνο που αρχικά είχαν δανειστεί, και ενώ την ίδια ώρα είχαν ήδη πληρώσει σε τόκους τα 4/5 των αρχικών δανείων!

Κάπως έτσι, σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών, επέρχεται – όπως περιέγραφε ο Λένιν – ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε».

Όπως προκύπτει από την προχτεσινή έκθεση της Eurostat, η πολιτική της «μείωσης των χρέους» έχει οδηγήσει σε αύξηση του χρέους σε όλα (ανεξαιρέτως!) τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης

Η πολιτική της λιτότητας, με μνημόνια και τρόικες ή χωρίς, αξιοποιεί το χρέος ως πρόσχημα για νέες μειώσεις μισθών, για νέες μειώσεις συντάξεων, για νέες αυξήσεις φόρων, για γενικό ξεπούλημα, για κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακών δικαιωμάτων. Συνεχίζοντας (με ή χωρίς μνημόνια) την ίδια πολιτική, την πολιτική του μνημονίου, δεν μειώνουν το χρέος. Το διογκώνουν! Το πολλαπλασιάζουν!

Τα παραπάνω δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου «λάθους». Και σίγουρα στην περίπτωση της Ελλάδας δεν έχει γίνει κανένα «λάθος»…

Τα χρέη και τα ελλείμματα (ή τα πλεονάσματα) είναι μέρος του δημόσιου πλούτου που παράγεται από τον ιδρώτα των πολλών. Είναι κι αυτά, δηλαδή, κομμάτια του συνολικού δημόσιου πλούτου που κάποιοι λίγοι κηφήνες τον υπεξαιρούν διαχρονικά. Τα δάνεια που προκαλούν τα χρέη δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) σε μισθούς και συντάξεις εργαζομένων, όπως με θρασύτητα ισχυρίζονται οι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Επιστρέφουν σχεδόν στο σύνολό τους σε δανειστές και τοκογλύφους! Τα δάνεια δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) στην Υγεία και την Παιδεία. Πάνε στους τραπεζίτες, στους εφοπλιστές, στους κεφαλαιοκράτες που τα απομυζούν για να χρηματοδοτούν τις μπίζνες και τις ανακεφαλαιώσεις τους. Τα δάνεια δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) στο ανύπαρκτο κράτος Πρόνοιας. Πάνε για να καλύπτονται οι τρύπες από τις φοροαπαλλαγές, τις φοροελαφρύνσεις, τα «πακέτα» ενισχύσεων, τις επιχορηγήσεις προς την ολιγαρχία. Πάνε για το μεγάλο φαγοπότι που άλλοτε λέγεται Ολυμπιάδα, άλλοτε λέγεται υποβρύχια που γέρνουν και μονίμως λέγεται ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί.

Εν ολίγοις: Ο δανεισμός και η υπερχρέωση αποτελεί τη (συνήθη στον καπιταλισμό) τακτική της ολιγαρχίας, μέσω της οποίας το κεφάλαιο αφενός εξασφαλίζει πηγές για τη δική του ρευστότητα, αφετέρου συνεχίζει να χρεώνει τα βάρη του δικού του δανεισμού στα λαϊκά στρώματα.

Εκεί πηγαίνουν τα δάνεια. Από εκεί προέρχονται τα χρέη. Αυτά πληρώνει ο ελληνικός λαός. Και τα πληρώνει αέναα.

Απόδειξη:

1) Από το Μάαστριχτ και μετά, δηλαδή την τελευταία 20ετία, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε εγχώριους και ξένους τοκογλύφους και κερδοσκόπους το αστρονομικό ποσό των 772,9 δισ. ευρώ!

2) Μόνο από το 2000 και μετά, δηλαδή από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για τόκους και χρεολύσια μακροπρόθεσμων δανείων το ποσό των 400,5 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο, για εξοφλήσεις εντόκων και βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει πληρώσει πάνω από 240 δισ. ευρώ. Άθροισμα: 640,5 δισ. ευρώ!

Τα παραπάνω στοιχεία και οι σχετικοί πίνακες, που περιλαμβάνουν τις δαπάνες για την καταβολή τόκων, χρεολυσίων και τις εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων και εντόκων γραμματίων, ομολογούνται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2013 (σελίδα 133)

Από τη μια μεριά, λοιπόν, το κράτος και οι κυβερνήσεις δανείζονται αστρονομικά ποσά με τα οποία χρηματοδοτείται η δράση των κεφαλαιοκρατών. Από την άλλη μεριά ο λαός πληρώνει τα χρέη των κεφαλαιοκρατών και του κράτους και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Με τόκο!

Είναι προφανές, λοιπόν, τι συμβαίνει:

Ο ελληνικός λαός που για να καταστήσει «βιώσιμο το χρέος» – ένα χρέος που άλλοι το δημιούργησαν, άλλοι το προκάλεσαν και άλλοι το «έφαγαν» -πλήρωσε μόνο την τελευταία 20ετία σε τόκους κοντά στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ, τώρα, πάλι στο όνομα της «βιωσιμότητας του χρέους», θα «πρέπει» να ζήσει χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς δικαιώματα, ώστε μέχρι το 2020 να τους έχει πληρώσει άλλα τόσα. Και αφού τους τα πληρώσει κι αυτά, τότε – το 2020 – θα τους «χρωστάει» κι άλλα τόσα, τα οποία (αν το σενάριο του κ.Στουρνάρα για 50ετές ομόλογο «ευωδοθεί») θα τα πληρώνει μέχρι το 2064. Που τότε θα του πουν ότι χρωστάει κι άλλα τόσα κοκ!

Επομένως, από τα προηγούμενα, αν απορρέει κάτι ως χρέος του λαού, είναι τούτο:

Το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας του της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να διαγράψει το χρέος που όχι μόνο το έχει πληρώσει διπλό και τρίδιπλο, αλλά του λένε ότι θα το πληρώνουν και τα παιδιά του και τα εγγόνια του, κι αυτό, το πληρωμένο χρέος, ποτέ δεν θα τελειώνει!

Αν κάτι απορρέει ως πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι η λύση σε αυτή την ατέλειωτη φρίκη δεν θα έρθει ούτε με την «επιμήκυνση» του χρέους, ούτε με τα «κουρέματα», ούτε με λογιστικούς προσδιορισμούς για το ποιο είναι το «καλό» και ποιο είναι το «κακό» χρέος, ποιο είναι «επονείδιστο» χρέος και ποιο όχι. Το χρέος είναι όλο επονείδιστο και κυρίως είναι όλο ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ. Από ένα λαό που δεν είχε καμία οφειλή, αλλά το πλήρωσε!

Εναπόκειται, τελικά, στον ίδιο τον λαό να επιβάλλει εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα καταστήσουν το πληρωμένο χρέος και διαγραμμένο.

Υστερόγραφο:

Αν η δική μας προσέγγιση είναι «δογματική», τότε παραπέμπουμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα από άρθρο της (καθόλου δογματικής) «Καθημερινής» της περασμένης Κυριακής: 

«Δύο διάσημοι οικονομολόγοι που ασχολούνται ειδικά με την κρίση της Ευρωζώνης, ο Βέλγος καθηγητής στην Οικονομική Σχολή του Λονδίνου (LSE), κ. Paul De Grauwe, και η Κινέζα καθηγήτρια στο Κολλέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, κ. Yuemei Ji, σε κοινή εργασία τους, μελετούν τα δεδομένα και καταλήγουν στην εξής απάντηση: Κληρονομιά της λιτότητας θα είναι τα μη βιώσιμα χρέη (…). Μεταξύ των περιπτώσεων που επικαλούνται για να στηρίξουν το συμπέρασμά τους είναι η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και βεβαίως (όπως θα έχετε καταλάβει…) η χώρα μας. Αν υποθέσουμε -γράφουν- ότι η Ελλάδα θα πληρώνει επιτόκια όχι μεγαλύτερα από τον ρυθμό της ετήσιας οικονομικής μεγέθυνσής της, για να μειωθεί το χρέος της στο 90% του ΑΕΠ θα απαιτηθούν 22 έως 50 χρόνια, ανάλογα με το ύψος των ετήσιων πρωτογενών πλεονασμάτων. Θα απαιτηθούν 50 χρόνια αν το πρωτογενές πλεόνασμα είναι 2% ετησίως, 30 χρόνια αν είναι 3% και 22 χρόνια αν είναι 4%. Όπερ σημαίνει, επιβολή πολύ βαριάς λιτότητας επί 22 χρόνια ή βαριάς επί 30 χρόνια ή λιγότερο βαριάς (αλλά, πάντως, λιτότητας…) επί μισό αιώνα, για 50 χρόνια (…)».

email: mpog@enikos.gr

enikos

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΚΙΝΗΤΑ

Τα παραχωρούν αντί 261 εκατ. και θα 
πληρώσουμε 600 εκατ. για τα νοικιάσουμε!!!

Σε απίστευτη απάτη, σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων, εξελίσσεται η υπόθεση της «αξιοποίησης» των 28 ακινήτων του Δημοσίου. Το ΤΑΙΠΕΔ παραχώρησε την εκμετάλλευση τους στις εταιρείες real estate των τραπεζών Εθνικής και Eurobank για 20 χρόνια αντί του ποσού των 261,3 εκατ. ευρώ και αυτές θα τα  νοικιάσουν στο Δημόσιο αντί 30 εκατ. ευρώ το χρόνο. Δηλαδή θα εισπράξουν 600 εκατ. ευρώ.

Η επαχθής αυτή συμφωνία που να συντελέστηκε στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων αποδεικνύει πώς η κυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή των σχέδιο του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Πιθανόν αυτό να διευκολύνει και η καθυστέρηση στην εξέλιξη των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Περνάει ο χρόνος, πιέζει η τρόικα για έσοδα και η κυβέρνηση ξεπουλάει τα ασημικά έναντι πινακίου φακής.

Με συμβούλους τις εταιρείες Eurobank Equities Investment Firm A.E. και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας Α.Ε. το ΤΑΙΠΕΔ προχώρησε στη σύμβαση «εκμετάλλευσης» των 28 ακινήτων «φιλέτων» του Δημοσίου στις εταιρείες Real Estate των δύο αυτών τραπεζών. Τι ακριβώς προβλέπει η συμφωνία; 

Το ΤΑΙΠΕΔ θα εισπράξει 261,3 εκατ. ευρώ, τα οποία εντός 10ημέρου αυστηρά, όπως λέει ο νόμος που διέπει τη λειτουργία του, θα μεταβούν στον ειδικό λογαριασμό χρέους. Δηλαδή θα χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή των δανειστών.

Ωστόσο το Δημόσιο υποχρεώνεται να πληρώνει ενοίκιο στους καινούργιους ιδιοκτήτες για μια περίοδο 20 ετών, ύψους 30 εκ. ευρώ ετησίως. Δηλαδή έλαβε 261,3 εκατ. για να πληρώσει 600 εκατ. ευρώ, τα οποία ως τώρα δεν πλήρωνε, και τα οποία θα βγουν από τον προϋπολογισμό, από τις τσέπες των φορολογούμενων.

Κι αυτό γιατί μεταξύ των ακινήτων είναι το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το υπουργείο Υγείας, το υπουργείο Δικαιοσύνης, η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, ενώ τα υπόλοιπα ακίνητα βρίσκονται σε κεντρικές τοποθεσίες της πρωτεύουσας αλλά και της περιφέρειας.

Το Δημόσιο, δεν φτάνει που θα «ξεσπιτωθεί» κι από νοικοκύρης θα γίνει νοικάρης, αλλά υποχρεώνεται κι από πάνω να αναλάβει τα κόστη συντήρησης των κτιρίων, τα έξοδα ασφαλίστρων, τους φόρους και τους δασμούς.

Οι νέοι κάτοχοι των ακινήτων έχουν μόνο την υποχρέωση να επενδύσουν περίπου 100 εκατ. ευρώ για την ανακαίνιση των κτιρίων.

Το πλέον εξοργιστικό όμως είναι πώς όλο αυτό το deal το πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι. Αυτοί πληρώνουν τόσο τα λεφτά που κατέβαλαν οι τράπεζες για την 20ετή παραχώρηση σε αυτές των ακινήτων, αυτοί θα πληρώνουν και τα ενοίκια που θα καταβάλει τη Δημόσιο στις τράπεζες.

Κι αυτό γιατί τα χρήματα των τραπεζών προέρχονται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που εξασφάλισε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αυτά τα πληρώνουμε εμείς.

Η κυβέρνηση όχι μόνο εξαθλιώνει τον Ελληνικό Λαό αλλά τον εμπαίζει και από πάνω προχωρώντας σε δήθεν ιδιωτικοποιήσεις τις οποίες οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν διπλά. Εξυπηρετεί όμως τα συμφέροντα, εγχώρια και μη, και ικανοποιεί την τρόικα, που θέλουν να ρουφήξουν το αίμα των Ελλήνων.

 defencenet.gr

Ο Μεσαίωνας δεν θα έρθει γιατί ήδη τον ΖΟΥΜΕ…

Μία γρήγορη σύγκριση, χωρίς καμία δόση υπερβολής, της κατάστασης που βιώνουμε με αυτή που βίωναν οι άνθρωποι την εποχή των ιπποτών και των βασιλιάδων, μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο «Μεσαίωνας» έχει ήδη επιστρέψει σε ολόκληρη την Ευρώπη με διαφορετική αμφίεση σε διαφορετικό σκηνικό.

Τότε, όλη η ακίνητη περιουσία μιας χώρας και οι ζωές των ανθρώπων ήταν στην κατοχή των βασιλιάδων.

Οι άνθρωποι πλήρωναν φόρο για να έχουν το δικαίωμα να αναπνέουν, να ζουν στις καλύβες τους και να καλλιεργούν τη γη που ανήκε στο βασιλιά δίνοντας τη σοδειά σ’ εκείνον και κρατώντας για τους ίδιους τα ελάχιστα για να μπορούν να επιβιώνουν.

Οι άστεγοι και οι πεινασμένοι γυρνούσαν στους βρώμικους δρόμους και την ίδια στιγμή οι βασιλιάδες και οι αυλικοί τους, έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και έπιναν σε χρυσά κανάτια, απολαμβάνοντας όλες τις ανέσεις της εποχής.

Οι άρρωστοι πέθαιναν στους δρόμους χωρίς καμία φροντίδα και οι άνθρωποι, ντυμένοι με κουρέλια, πάγωναν τις κρύες νύχτες του χειμώνα αφού δεν είχαν ξύλα για να κάψουν και οι καλύβες τους έμπαζαν από παντού.

Τα ζώα τους πέθαιναν από την πείνα, όπως και οι ίδιοι ενώ οι βασιλιάδες και οι αυλικοί τους, κυκλοφορούσαν με επίχρυσες άνετες άμαξες που τις έσερναν πολλά καλοταϊσμένα άλογα.

Όταν ο βασιλιάς ήθελε χρήματα επέβαλε έκτακτους φόρους τους οποίους άρπαζε με τη βία από τους υπηκόους του χρησιμοποιώντας οπλισμένους μισθοφόρους καβαλάρηδες. Για όποιον δεν πλήρωνε υπήρχε το μαστίγιο, η φωτιά και η φυλακή.

Οι βασιλιάδες και όλο το ανθρωπόμορφο σκυλολόι γύρω από αυτούς, ζούσαν σε επιβλητικά κάστρα προστατευμένοι από μισθοφόρους πολεμιστές, παιδιά των φτωχών και εξαθλιωμένων αγροτών που αναζητούσαν στο στρατό μία διέξοδο επιβίωσης περιμένοντας ένα ελάχιστο μερίδιο από τα λάφυρα που θα κέρδισαν στις μάχες με αντίπαλους πολεμιστές, παιδιά κι εκείνα φτωχών και εξαθλιωμένων.

Οι βασιλιάδες έκαναν πολέμους για να μεγαλώσουν το βιος τους, για το καλό της χώρας ή στο όνομα του θεού ή για την τιμή του στέμματος και φυσικά πάντα για το πουγκί τους.

Διοργάνωναν θεάματα, διαγωνισμούς, μονομαχίες για να χορταίνουν τα μάτια και τα ένστικτα των ανθρώπων αφού δεν μπορούσαν να χορτάσουν την πείνα και το μυαλό τους.

Έπνιγαν στο αίμα οποιαδήποτε κοινωνική διαμαρτυρία και διεκδίκηση χρησιμοποιώντας τον μισθοφορικό στρατό που διέθεταν και συντηρούσαν με τους φόρους των ανθρώπων.

Είχαν γεμάτα τα σεντούκια τους με χρυσάφι και ασήμι, κατείχαν πολλές και καλές εκτάσεις γης και πύργους πολλούς για να περνούν όμορφα, τα καλοκαίρια και τους χειμώνες τους.

Τώρα, όλη η ακίνητη περιουσία μιας χώρας και οι ζωές των ανθρώπων είναι στην κατοχή των «αγορών» και των «δανειστών».

Οι άνθρωποι πληρώνουν φόρο για να έχουν το δικαίωμα να αναπνέουν, να ζουν στα σπίτια τους χωρίς να τους κόψουν το ρεύμα, είτε με τη μορφή έκτακτων χαρατσιών είτε με τη μορφή στεγαστικών δανείων. Δουλεύουν παράγοντας πολλά και αμείβονται με ελάχιστα ίσα-ίσα για να επιβιώνουν.

Οι άστεγοι και οι πεινασμένοι γυρνούν στους βρώμικους δρόμους των πόλεων και την ίδια στιγμή οι «άνθρωποι-αγορές», τρώνε με χρυσά κουτάλια και πίνουν με χρυσά κανάτια απολαμβάνοντας όλες τις ανέσεις της εποχής.

Οι άρρωστοι χωρίς στον ήλιο μοίρα, πεθαίνουν χωρίς φροντίδα αφού τα νοσοκομεία ερημώνουν από γιατρούς, προσωπικό και μηχανήματα και οι άνθρωποι περνούν το χειμώνα κλεισμένοι στα σπίτια τους χωρίς θέρμανση και, πολύ συχνά, χωρίς τροφή και χωρίς να έχουν να πληρώσουν φάρμακα και γιατρούς.

Τα αυτοκίνητά τους σκουριάζουν σταθμευμένα με τις πινακίδες να έχουν κατατεθεί και την τιμή της βενζίνης να κάνει απαγορευτική τη χρήση τους ενώ οι «άνθρωποι-αγορές» και οι αυλικοί τους κυκλοφορούν με επίχρυσα, αλεξίσφαιρα και άνετα αυτοκίνητα που τα σέρνουν πολλοί ίπποι.

Όταν οι «άνθρωποι-αγορές» θέλουν χρήματα, επιβάλλουν έκτακτους φόρους τους οποίους αρπάζουν με τη βία, παρακρατώντας τους μισθούς από τους πολίτες ή  χρησιμοποιώντας εταιρείες-μισθοφόρους είσπραξης οφειλών. Για όποιον δεν πληρώνει υπάρχει η κατάσχεση, οι απειλές και η φυλακή.

Οι «άνθρωποι-αγορές» και όλο το ανθρωπόμορφο σκυλολόι γύρω από αυτούς, ζουν σε επιβλητικά κάστρα προστατευμένοι από αστυνομικούς και στρατιώτες, παιδιά των φτωχών και εξαθλιωμένων πολιτών, τα πιο πολλά, που αναζητούν στα σώματα ασφαλείας μία διέξοδο επιβίωσης πολεμώντας στους δρόμους και στις πλατείες με αντίπαλους που είναι παιδιά κι εκείνα φτωχών και εξαθλιωμένων.

Οι «άνθρωποι-αγορές» κάνουν πολέμους για να μεγαλώσουν το βιος τους, για το καλό της χώρας ή στο όνομα του θεού ή για την τιμή του έθνους και φυσικά πάντα για το πουγκί τους.

Διοργανώνουν θεάματα, διαγωνισμούς, μονομαχίες  στη σύγχρονη αρένα της τηλεόρασης και στις μεγάλες αρένες-γήπεδα ποδοσφαίρου για να χορταίνουν τα μάτια και τα ένστικτα των ανθρώπων αφού δεν μπορούν να χορτάσουν την πείνα και το μυαλό τους.

Πνίγουν στο αίμα οποιαδήποτε κοινωνική διαμαρτυρία και διεκδίκηση χρησιμοποιώντας την αστυνομία και το στρατό που διαθέτουν και συντηρούσαν με τους φόρους των πολιτών.

Έχουν γεμάτα τα σεντούκια τους με χρυσάφι και ασήμι, διαθέτουν τραπεζικούς λογαριασμούς με εκατοντάδες χιλιάδες και με εκατομμύρια ευρώ, κατέχουν πολλές και καλές εκτάσεις γης και πύργους πολλούς για να περνούν όμορφα, τα καλοκαίρια και τους χειμώνες τους.

Η επόμενη φάση, τα σημάδια της οποίας φαίνονται έντονα, είναι αυτή του κοινωνικού εμφυλίου στον οποίο θέλουν να μας οδηγήσουν οι «άνθρωποι-αγορές».

Ο άνεργος ενάντια στον εργαζόμενο, ο πεινασμένος ενάντια στον λιγότερο πεινασμένο, ο ιδιωτικός υπάλληλος ενάντια στο δημόσιο υπάλληλο, ο νέος ενάντια στο γέρο, ο άρρωστος ενάντια στον υγειή. Έτσι θα κρύψουν την πραγματική αντίθεση της φτώχιας ενάντια στον πλούτο και θα μπορούν να εξαθλιώνουν εύολα τους πολίτες αυξάνοντας οι ίδιοι τον πλούτο τους.

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη, μοντάζ Γρέκι

Πτήση 2014 για την… Κόλαση

Σταύρος Χριστακόπουλος

Τελικά πράγματι η Ελλάδα… απογειώθηκε, όπως υποσχόταν τον περασμένο Φεβρουάριο ο Αντώνης Σαμαράς θέτοντας ως προϋπόθεση την αντοχή της κυβέρνησής του. Μόνο που το δρομολόγιό της,
σύμφωνα με τον Γιάννη Στουρνάρα, οδηγεί κατευθείαν στην… Kόλαση.

Η Κόλαση αυτή θα κρατήσει, όπως λέει τώρα ο υπουργός Οικονομικών, μέχρι τον Ιούνιο του 2014, αφού μέχρι τότε «θα κριθούν όλα με τους δανειστές». Φυσικά, λέει πάλι ψέματα. Με την ίδια άνεση με την οποία αυτή η κυβέρνηση ψεύδεται συνεχώς και ασυστόλως.

Εξ άλλου οι ίδιοι οι δανειστές έχουν καταδείξει ότι δεν ενδιαφέρονται ούτε για τα χρονοδιαγράμματα ούτε για τις πολιτικές ανάγκες ούτε για τις αντοχές της κυβέρνησης. Έχουν επίσης καταδείξει ότι αυτό που οι κυβερνητικοί επιθυμούν να τακτοποιηθεί τάχιστα, δηλαδή μια ευνοϊκή ρύθμιση για τα χρηματοδοτικά κενά της επόμενης τριετίας και για το χρέος, οι δανειστές θέλουν να μετακυλιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο.

Η κυβέρνηση σέρνεται συνεχώς στα πόδια τους εκλιπαρώντας πολιτική στήριξη, την ώρα που στο εσωτερικό ανακοινώνει ψευδείς προθεσμίες για καλές ειδήσεις.

● Υποσχόταν «καλές ειδήσεις» μετά τις γερμανικές εκλογές, αλλά δεν ήρθαν ποτέ.

● Υποσχόταν ότι η εμφάνιση ενός πρωτογενούς πλεονάσματος θα αποτελούσε την εκκίνηση μιας διαδικασίας ελάφρυνσης του χρέους, αλλά τελικά οι δανειστές δεν τους άφησαν να το χαρούν ούτε εβδομάδα, ενώ τα μισόλογά τους δείχνουν ότι μάλλον το αμφισβητούν.

● Υποσχόταν ότι την άνοιξη του 2014, με την αξιολόγηση της τρόικας, θα άνοιγε η συζήτηση για το χρέος και μιλούσαν για κούρεμα. Όμως το κούρεμα έχει αποκλειστεί και η άνοιξη έχει γίνει «καλοκαίρι και βλέπουμε».

● Υποσχόταν «πολιτική διαπραγμάτευση», στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο, αλλά η σταθερή απάντηση όλων των υψηλών Ευρωπαίων παραγόντων – προεξαρχόντων της Μέρκελ και του Σόιμπλε – είναι ότι «συνομιλητής σας είναι η τρόικα». Όσο και αν την ξορκίζουν επικοινωνιακά οι κυβερνητικοί, ξέρουν ότι αυτή είναι η πηγή της πολιτικής εξουσίας στη χώρα.

Ο κατάλογος διακηρύξεων και αντίστοιχων διαψεύσεων είναι πολύ μακρύς.

Όμως το σημαντικότερο από τα στοιχεία των τελευταίων ημερών δεν είναι μια «υπόσχεση», αλλά μια «απειλή». Αυτή των εκλογών, η οποία στην πιο γελοία διάστασή της συμπληρώνεται με μια δεύτερη «απειλή»: «Στηρίξτε μας για να μην έρθει ο Τσίπρας». Προφανώς πρόκειται για μια κραυγή απελπισίας – δεν νομίζω ότι αυτό χρειάζεται διευκρίνιση.

Ωστόσο είναι καταφανές επίσης ότι τόσο αυτός που τη διατυπώνει – ο Σαμαράς – όσο και αυτοί που έχουν αναλάβει να τη μεταδίδουν στο «πόπολο» αδυνατούν να αντιληφθούν τη γελοιότητα του μάταιου εκβιασμού.

Η νυν κυβέρνηση στα μάτια της κοινωνίας εμφανίζεται απλώς υποταγμένη στα κέφια της διεθνούς τοκογλυφίας. Είναι η κυβέρνηση που περισσότερο από κάθε άλλη γκρεμίζει υγεία, ασφάλιση, παιδεία και όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού κράτους. Είναι, μάλλον, ο «καλός μαθητής» της τρόικας.

Κι όμως, στα μάτια αυτών που απαιτούν – βάσει των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων τους – την πλήρη εκποίηση της Ελλάδας, αυτή η κυβέρνηση είναι ένας ακόμη… «κακός μαθητής», αφού σε όλα τα επίπεδα που καλύπτουν οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνιά τους η κυβέρνηση βρίσκεται πολύ πίσω από τις προσδοκίες και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις.

● Οι απολύσεις πάνε με ρυθμό χελώνας και με συνυπολογισμό του πολιτικού κόστους.

● Οι ιδιωτικοποιήσεις αφήνουν ψίχουλα – και επιπλέον γίνονται αργά – ενώ τα όποια φιλέτα καταλήγουν σε εγχώριους επιχειρηματίες και φίλους της κυβέρνησης και κυρίως της Ν.Δ.

● Μπορεί οι δομές της παιδείας να γκρεμίζονται, αλλά η ιδιωτικοποίησή της αργεί και ενδέχεται να σκοντάψει στο σύνταγμα, το οποίο αργεί ακόμη να αλλάξει.

● Λειτουργικό και μόνιμο φορολογικό σύστημα δεν υπάρχει, ενώ η διαφθορά και η παραοικονομία ανθούν πιο πολύ παρά ποτέ με συνέπεια να μην εισπράττονται τα ζητούμενα.

Γι’ αυτό οι δανειστές κωφεύουν στις κυβερνητικές ικεσίες. Διότι, σε μια μακρά λίστα διαπιστωμένων «ανεπαρκειών», ούτε ο πρωθυπουργός ούτε οι υπουργοί του διαθέτουν απαντήσεις πειστικές έναντι των αφεντικών τους. Παρά μόνο κλαψουρίζουν ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν αντέξουν.

Το χειρότερο γι’ αυτούς, πάντως, είναι ότι η υποτιθέμενη απειλή τους λειτουργεί «ανάποδα» για τους ίδιους. Πράγματι η τρόικα θα προτιμούσε μια σειρά μεγάλες «δουλειές» να κλείσουν πριν ο – ενδεχομένως απρόβλεπτος – ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει (μάλλον… νομοτελειακά) τη διακυβέρνηση.

Όμως αυτό το ενδεχόμενο δεν τους οδηγεί στην ελάφρυνση των βαρών, καθώς μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε υποχώρηση από τα προς όφελός τους συμφωνηθέντα. Αντιθέτως προτιμούν να «απαγορεύουν» τις πρόωρες εκλογές. Προτιμούν να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια με την πιο υποταγμένη στα κέφια τους κυβέρνηση – ακόμη και αν πρόκειται για έναν κακό και αναποτελεσματικό «μαθητή».

Κι αν ακόμη τελειώσουν οι αντοχές του Σαμαρά, όμως, ή επισυμβεί το… απευκταίο «πολιτικό ατύχημα», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό θα σημάνει αυτομάτως εκλογές. Πρώτα θα εξαντληθούν όλα τα περιθώρια σχηματισμού κυβέρνησης, ακόμη και με άλλον πρωθυπουργό. Ίσως – δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια – να ξαναδούμε το σενάριο του «τεχνοκράτη» και αναλώσιμου πρωθυπουργού.

Ένα είναι, πάντως, βέβαιο: οι δανειστές δεν πρόκειται να λυπηθούν κανέναν, όσες ικεσίες και αν λάβουν. Προέχουν οι μεγάλες μπίζνες. Στον βωμό της ολοκλήρωσής τους θα θυσιάσουν οποιονδήποτε, απλώς παρέχοντας όσο πολιτικό οξυγόνο χρειάζεται ο ετοιμοθάνατος για να αναπνέει. Κι αν τυχόν εκπνεύσει, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να τον δέσουν πάνω στο άλογο και να τον περιφέρουν όπως τον Ελ Σιντ…

Σε κάθε περίπτωση, η Πτήση 2014 προς την Κόλαση συνεχίζεται…

ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ

 Οι δανειστές ζητούν να κατάσχουν την περιουσία της Εκκλησίας, του Αγίου Όρους και του Οικουμενικού Πατριαρχείου!

Σάλος αναμένεται να προκληθεί στους κόλπους της Ιεράς Συνόδου μετά τηναπόφαση της Τρόικας να κάνει ντου στα ταμεία της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα Γεραμανών δημοσιογράφων οι δανειστές έχουν βάλει στο μάτι την
τεράστια ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας, εκείνη του Αγίου Όρους καθώς και τουΟικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Οι Τροικανοί ζητάνε σχεδόν το σύνολο της περιουσίας που ελέγχουν οι 3 φορείς της Ορθοδοξίας για να προχωρήσουν σε αντίστοιχο κούρεμα του χρέους!

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες είναι έτοιμες οι διεθνείς εταιρίες εκτιμητών παγκοσμίου κύρους να δώσουν προσφορές για να αναλάβουν το έργο της αποτίμησης της περιουσίας της Ιεράς Συνόδου, του Αγίου Όρους καθώς και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Σε περίπτωση που προχωρήσει η υλοποίηση αυτής της απαίτησης γύρευε μπορεί να εντοπίσουν στο άβατο των Οικονομικών της Εκκλησίας!

Η συγκεκριμένη απόφαση βόμβα των δανειστών έρχεται λίγες ώρες μετά την πρωτοφανή “οδηγία”, του Οικουμενικού Πατριάρχη ο οποίος ζητούσε από τους Έλληνες πολίτες να αντιδράσουν με την λογική “σφάξε με αγάμ ν΄ αγιάσω…”!

-Να αντιμετωπίσετε την κρίση με πνευματικό τρόπο ώστε να γίνεται ευτυχισμένοι άνθρωποι!

Δηλαδή συνεχίστε να πεινάτε εσείς και τα παιδιά σας, την ίδια στιγμή που κάποιοι διεφθαρμένοι παράγοντες του τόπου θα εξακολουθούν να πλουτίζουν. Έτσι θα βρείτε την πραγματική ευτυχία!

Παρόμοιες είναι οι υποσχέσεις του Μωάμεθ προς τους μουσουλμάνους που γίνονται ανθρώπινες βόμβες: Σας περιμένει η ευτυχία και τα ουρί του Παραδείσου!

Κατά τη δοξολογία που πραγματοποιήθηκε στον Ναό του Τιμίου Προδρόμου στη Νεάπολη, ο Οικουμενικός σημείωσε ότι «είναι απαραίτητο ο ελληνικός λαός να οπλιστεί με υπομονή και ελπίδα για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες τού καθημερινού βίου».

Και πρόσθεσε ότι «μέχρι σήμερα η αληθινή ευτυχία ταυτίστηκε επανειλημμένως με την οικονομική ευμάρεια. Γι’ αυτό τον λόγο, αν η οικονομική κρίση αντιμετωπιστεί με ορθό και πνευματικό τρόπο, αυτό μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμο, καθώς η πραγματική ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε στην οικονομική άνεση, ούτε στην οικονομική ευημερία, ούτε στην αφθονία των αγαθών».

Με απλά λόγια ο Οικουμενικός Πατριάρχης ξεπέρασε και το “μαζί τα φάγαμε…” του Πάγκαλου!…

Να δούμε τώρα που οι δανειστές απαιτούν την περιουσία του Πατριαρχείου αν θα είναι εξίσου παθητική η αντίδρασή του…

πηγη

ΠΗΓΗ

Μπορεί η Τρόικα να διαχειρισθεί μια κρίση με την Τουρκία;

Είναι γνωστό ότι η απληστία ανοίγει τον λάκκο σου και μάλιστα όταν ανοίγεις τον λάκκο αθώου πέφτεις ο ίδιος μέσα.

Οι εταίροι μας βιάσθηκαν πολύ για να μας σώσουν.

Άραγε πρόφτασαν να μελετήσουν τις γεωπολιτικές προθέσεις των γειτόνων μας και τα μοντέλα διαχείρισης στρατηγικών κρίσεων ή πέσανε βουρ στο ψαχνό;

Σήμερα βλέπουμε κάποιους να τρώνε “ψαχνά” και άλλους να πεινάνε.

Σημεία των καιρών, σημεία προδοσίας ή Σημεία βλακείας;

Τό γεγονός είναι χειροπιαστό. Η Τουρκία κρατάει και το μαχαίρι και το καρπούζι.

Σε αυξημένη επιφυλακή έχουν τεθεί εδώ και λίγες ώρες οι Ένοπλες Δυναμεις σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου με αφορμή την έκδοση NAVTEX από την Άγκυρα για έρευνες ερευνητικού – ωκεανογραφικού σκάφους της στην θαλάσσια περιοχή που περιλαμβάνει τα ελληνικά νησιά της Καλύμνου και του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου επί των οποίων δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριότητα!

Για πρώτη φορά η Τουρκία φτάνει μέχρι του σημείου να δεσμεύσει περιοχή που φτάνει μέχρι τα βράχια της Καλύμνου(!) για έρευνες ερευνητικού-ωκεανογραφικού της σκάφους όπως αποτυπώνεται στο κείμενο της NAVTEX.

Ποια συμπεριφορά θα επιδείξει η τρόικα σε περίπτωση διπλωματικής ή στρατιωτικής εμπλοκής με τους εξ ανατολών “φίλους” μας;

Α. Θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο;

Β. Θα συνδράμει τις θέσεις των Ελλήνων;

Γ. Θα συνεχίσει απτόητη το έργο της οικονομικής αφαίμαξης;

Δ. Θα φύγει και θα ξαναρθεί βλ. Ουγγαρία;

Ε. Θα περιμένει την Μεταπολίτευση της μεταπολίτευσης;

ΣΤ. Θα ισοφαρίσει την χασούρα της με ενεργειακά αποθέματα;

Είναι παράδοξο αλλά αληθοφανές ότι η επιτυχία της μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζεται φαίνεται ότι εξαρτάται έμμεσα από τις κρυφές προθέσεις του κ. Ερντογάν.

Σαν σχήμα λόγου το θέτω. Μήπως κύριοι της Τρόικας έπρεπε να υπογράψει και ο Τούρκος τα μνημόνια για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο;

Όμως όσες υπογραφές και να πάρετε την υπογραφή του ΑΦΕΝΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥ δεν την έχετε πάρει και δεν πρόκειται να την πάρετε στον αιώνα τον άπαντα και γι αυτό προτιμήστε να κλείσετε από τώρα αεροπορικά εισιτήρια που είναι και φτηνά και όχι τελευταία στιγμή για να μην επιβαρυνθείτε οικονομικά!!

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ξεσηκωνόμαστε, τους ανατρέπουμε και παλινορθώνουμε τη δημοκρατία ή γυρίζουμε στα χωριά μας, όσοι έχουμε, και φυτοζωούμε ως το τέλος μας

Κερατέα 2011. Καταστολή της…Δημοκρατίας;

σ.σ.netakias- επίκαιρο ακόμη και σήμερα (α’ δημοσίευση 11/02/2011)

Του Θραξ Αναρμόδιου

Η κυβέρνηση έχει πάρει πια την κατρακύλα του απολυταρχισμού.

• Στέλνει τις αστυνομικές της δυνάμεις στην Κερατέα επικαλούμενη την αποκατάσταση της τάξης, να κοπανάνε όποιον βρεθεί μπροστά τους.

• Συλλαμβάνει και δικάζει αγρότες που τόλμησαν να κάνουν συγκέντρωση λες και έχουν χάσει οι έλληνες πολίτες το δικαίωμα να κάνουν συναθροίσεις.

• Επιτίθεται απροκάλυπτα στο κίνημα “Δεν πληρώνω” νομοθετώντας πρόστιμα και ποινές στον ΚΟΚ, αποκαλύπτοντας έτσι ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτής της χώρας, των οποίων και μόνο τα συμφέροντα υπηρετεί.

• Προετοιμάζει στρατιωτικές μονάδες στην αστυνομική καταστολή , εκπαιδεύοντας τους νέους που υπηρετούν την θητεία τους στην πατρίδα πως να αντιμετωπίζουν και να καταστέλλουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αρνούμενη μάλιστα στην βουλή ότι έχει γνώση για τέτοιου τύπου εκπαίδευση.

• Και χίλια δυο άλλα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα άλλα κόμματα, ούτε για την τιμή των όπλων, δεν διανοείται να φέρει μια πρόταση μομφής στην βουλή, ή να διοργανώσουν όλοι μαζί μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αντιδημοκρατική κατρακύλα και τα άδικα οικονομικά μέτρα εναντίον του λαού.

Είμαστε μόνοι μας. Και ότι είναι να γίνει θα το κάνουμε μόνοι μας εμείς και όχι τα κόμματά μας. Που συμμετείχαν σε αυτό το 30-ετές πάρτυ που μας έφερε ως εδώ, στο χείλος του γκρεμού. Εκτος κι αν πιστεύει κάποιος πως το διεφθαρμένο αυτό πολιτικό σύστημα έχει σκοπό να κάνει κάθαρση στον εαυτό του και να αυτοτιμωρηθεί.

Το πιο σίγουρο είναι πως το κομματικό καθεστώς αυτό θα επιχειρήσει και πάλι να μαγειρέψει το Σύνταγμα, ερήμην μας και χωρίς καν να ρωτήσει την γνώμη μας. Ωστε να την βγάλει καθαρή και όλοι οι επιφανείς ροκ σταρ των επαγγελματιών της πολιτικής να μείνουν αλώβητοι και στις θέσεις τους. Ωστε να συνεχίσουν να χαρίζουν συμβάσεις στα αφεντικά τους. Οπως κάνουν χρόνια τώρα. Χρόνια πολλά.

Εχουμε αρχίσει και αντιδρούμε σαν λαός σε όλη αυτή τη σήψη και τον βόθρο. Κινήματα ξεφυτρώνουν παντού. Μένει η τελική μας έφοδος. Αλλά πρέπει να είμαστε και έτοιμοι και να γνωρίζουμε τι πρέπει να ζητήσουμε να αλλάξει. Να γνωρίζουμε τι είναι δημοκρατία, τα βασικά της, αυτά που μας μάθαν οι δασκάλοι μας στο δημοτικό.

Και να μην περιμένουμε τα κόμματα να μας καλέσουν σε συγκέντρωση. Δεν θα το κάνουν. Εμείς θα επιχειρήσουμε την τελική έφοδο όταν έρθει η ώρα. Και όπως μας έδειξαν οι Αιγύπτιοι ο καλύτερος τρόπος είναι να μαζευτούμε στις πλατείες, σε μια πλατεία, και να μείνουμε εκεί φωνάζοντας μέχρι να μας βγει το λαρύγγι, πως θέλουμε να γίνει παλινόρθωση της δημοκρατίας. Οργανωμένοι με την τροφοδοσία μας, με τα φορητά μας φαρμακεία, με τα laptop μας. Ολοι μαζί ενωμένοι.

Αλλιώς θα μας τσακίσουν. Μας τσακίζουν κάθε μέρα. Σιγά σιγά. Είναι ενωμένοι αυτοί εναντίον μας, όλο το σύστημα και τα καθεστωτικά κόμματα. Γι’ αυτό δεν μας υπερασπίζεται κανείς. Γι’ αυτό ούτε μια πρόταση μομφής.

Κι αν μας τσακίσουν, το μόνο που θα μας έχει μείνει θα είναι να γυρίσουμε στα πατρικά μας, στα χωριά μας, όσοι είμαστε τυχεροί και διαθέτουμε τέτοια ευλογία, κι εκεί να περιμένουμε το οριστικό μας τέλος. Φυτοζωόντας.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Στα μνημόνια δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

Ακούμε το τελευταίο διάστημα τους κρότους των άσφαιρων πυρών με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση προβάλλει σθεναρή αντίσταση έναντι των απαιτήσεων των δανειστών για νέα δανεικά, νέο μνημόνιο και φυσικά νέα μέτρα. Οι εντιμότατοι φίλοι της κυβέρνησης στις Βρυξέλλες το Βερολίνο και αλλού, ουδόλως φαίνεται να πτοούνται από την «απειλή» των εκλογών που εκτόξευσε ο Σαμαράς, καθώς η απάντησή τους μπορεί να συνοψιστεί σε τέσσερεις λέξεις: «κόψε το λαιμό σου».

Δεδομένης αυτής της σαφέστατης απάντησης από την πλευρά των δανειστών μας η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου συνειδητοποιεί πως έχει ένα μόνο δρόμο να ακολουθήσει, παρά το γεγονός ότι στο τέλος αυτού του δρόμου την περιμένει η συντριβή της.

Κυβερνώντας, ο Αντώνης Σαμαράς, γνωρίζει επίσης ότι τα περιθώρια αυτόνομων και αυτόβουλων κινήσεων που έχει στη διάθεσή του, είναι ανύπαρκτα. Έχουν φροντίσει γι αυτό το πρώτο μνημόνιο που καταψήφισε και το δεύτερο που απαρέγκλιτα εφαρμόζει. Γνωρίζει—καθώς δεν έχει δική του πρόταση– ότι αυτά τα μνημόνια περιγράφουν το μόνο «σχέδιο» που υπάρχει για τη διακυβέρνηση της χώρας. Και στο εν λόγω σχέδιο, οι εκλογές απαγορεύονται… Απαγορεύονται, μέχρι να εξαντληθούν απολύτως τα πολιτικά καύσιμα που έχουν στη διάθεσή τους οι σημερινοί (συν)εταίροι στην εξουσία και—πάνω απ όλα- απαγορεύονται μέχρι να ολοκληρώσει η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία κάποιες σημαντικές (για τους δανειστές) δουλειές:

• Κατ αρχήν να υπογράψει ένα τρίτο μνημόνιο που θα δένει ακόμη καλύτερα την επόμενη κυβέρνηση που κάποια στιγμή θα έρθει.
• Δεύτερον να ξεμπερδέψει (ξεπουλήσει) τις όποιες αμυντικές υποδομές
• Τρίτον, να χαρίσει τα νερά (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ)

Όταν γίνουν όλα τα παραπάνω, παράλληλα με την ολοκλήρωση της απορρύθμισης στην υγεία και την παιδεία, θα επιτραπεί στο Σαμαρά να πάει στις κάλπες. Γνωρίζει, προφανώς ο πρωθυπουργός, ότι όταν φτάσει στην κάλπη μέσα από αυτόν τον δρόμο, πιθανότατα δε θα βρει μέσα ούτε την δική του ψήφο… 
Το ερώτημα, λοιπόν, που ανακύπτει είναι απλό: Γιατί ακολουθεί τον δρόμο που τον οδηγεί στην πολιτική καταστροφή; Η απάντηση δεν είναι ενδεχομένως, τόσο δύσκολη και μπορεί να συνοψιστεί λαμβάνοντας κάποιος υπόψη μια σειρά δεδομένων :

• Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για τη χώρα και είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει το μόνο που εμφανίζεται σαν τέτοιο, δηλαδή τα μνημόνια
• Γιατί η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων δημιουργούν περιθώρια διανομής οικονομικών μερισμάτων σε πολλούς και διάφορους εγχώριους και ξένους φίλους
• Γιατί κανείς από τους βουλευτές δεν αφήνει το μόνο επάγγελμα που στην Ελλάδα του σήμερα αποφέρει μισθό πάνω από 7.000 ευρώ
• Γιατί ίσως, ακόμη και για τύπους σαν τον Σαμαρά, το Βενιζέλο και το Στουρνάρα, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

Συμπέρασμα: η κυβέρνηση θα εξακολουθήσει να κινείται ως μαριονέτα όσο της το επιτρέπουν και όπως την κατευθύνουν τα νήματα που η άλλη άκρη τους βρίσκεται στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και αλλού. Στο πλαίσιο αυτό καλό είναι να περιμένουμε μια νέα σειρά– από τα τελευταία των… τελευταίων— μέτρων που είτε θα ονομαστούν «διαρθρωτικά» είτε «εφαρμογή παλαιών δεσμεύσεων», θα καταλήξουν όλα, στις (άδειες) τσέπες μας… 
Δημήτρης Μηλάκας από το Ποντίκι, μοντάζ Γρέκι

Γιατί η Τρόικα ενδιαφέρεται για τη γη και τα ακίνητα;

Η υφαρπαγή γης και ακινήτων στην Ελλάδα των Μνημονίων 

Του Κωστή Χατζημιχάλη* 

Τα Mνημόνια και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που μας έχουν επιβληθεί κρατούν ψηλά στην επικαιρότητα το ξεπούλημα της δημόσιας γης και των ακινήτων, ως λύση στο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Τρόικας, στην Ελλάδα υπάρχει «καθυστερημένη κινητικότητα» των αξιών γης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και απαιτείται «ομαλοποίηση» της «ελληνικής εξαίρεσης». Να ακολουθήσει δηλαδή η γη και τα ακίνητα αυτό που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη: συγκεντροποίηση της γης και περιορισμός της μικροϊδιοκτησίας, ένας «αναγκαστικός καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός», κατά τους μνημονιακούς. 

Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης σε πολλά επίπεδα, επίδικο της οποίας είναι μια από τις κατεξοχήν εκφάνσεις των κοινών, η γη και, σε ένα άλλο επίπεδο, το κτιριακό απόθεμα, κυρίως δημόσια κτίρια, εμπορικά ακίνητα και κατοικίες. Κατακτήσεις γενεών, υλικές, θεσμικές αλλά και συμβολικές, χάνονται σε λίγο χρόνο, μέσω της υφαρπαγής της γης, της δημόσιας περιουσίας και της μικροϊδιοκτησίας. 

Η κούρσα επενδύσεων σε γη στον παγκόσμιο Νότο 

Οι πόλεις, ως γη, ακίνητα και υποδομές, ήταν πάντα υποδοχείς επενδύσεων πλεονάζοντος κεφαλαίου και μέσω της αστικοποίησης βασικός πυλώνας στις διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίου. Η πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους στις βιομηχανικές επενδύσεις στον παγκόσμιο Βορρά και η δημιουργία νέων χρηματιστηριακών προϊόντων οδήγησε, μετά τη δεκαετία του 1990 και κυρίως μετά το 2000, σεμια κούρσα επενδύσεων σε γη στον παγκόσμιο Νότο μέσω υφαρπαγής και σε εκτεταμένο real estate παντού. Τα νέα άυλα προϊόντα που δημιουργήθηκαν επιτρέπουν από τη μια ενυπόθηκο δανεισμό και από την άλλη δανεισμό και πωλήσεις με βάση μελλοντικά έσοδα μέσω τιτλοποιήσεων. Τη δημιουργία, με άλλα λόγια, πλασματικών αξιών και πλασματικού κεφαλαίου. Αυτές οι χρηματικές καινοτομίες εφαρμόστηκαν πρώτα στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1980 και δεν περιορίστηκαν μόνο στους «μεγάλους» παίκτες, αλλά διαχύθηκαν στα μεσοαστικά και στα εργατικά στρώματα με επισφαλή εισοδήματα. Αποτέλεσμα, η αδυναμία αποπληρωμής των δανείων, η απότομη κάμψη της ζήτησης, η υπερχρέωση των νοικοκυριών και των εργολάβων. Η αλληλεξάρτηση των περιφερειακών με τις κεντρικές τράπεζες, αλλά και πιστωτικών ιδρυμάτων και επενδυτικών χαρτοφυλακίων εντός και εκτός των ΗΠΑ, δεν άργησε να μεταφέρει την κρίση και στην Ευρώπη, με τα γνωστά αποτελέσματα. 

Για πολύ καιρό η διαδικασία αυτή δεν προσέλκυε το αναλυτικό ενδιαφέρον και κυρίως δεν προβλημάτιζε πολιτικά την Αριστερά στον παγκόσμιο Βορρά. Η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ το 2007-8, η χρηματοπιστωτική κρίση που ενεργοποίησε με τα εκατομμύρια αστέγων και άνεργων και στη συνέχεια η διασπορά της παγκοσμίως, φώτισε ξανά τη σημασία της γης, των ακινήτων και της γαιοπροσόδου. Η κρίση των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ και η μεταφορά της μέσω των νέων χρηματιστικών προϊόντων σε όλο τον κόσμο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εφαρμογή της έννοιας του «τοπικο-παγκόσμιου» (glocalisation): άμεση σύνδεση τοπικών χαρακτηριστικών, στην περίπτωσή μας η ίδια η γη, με τις παγκόσμιες τάσεις-ροές και αντίστροφα. Και για την Αριστερά υπογράμμισε τη σημασία της κατανόησης των διαδικασιών αστικοποίησης με τις διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίου και με τους καθημερινούς αγώνες στη πόλη. Η γη, ο χώρος και ειδικά οι πόλεις δεν αποτελούν κάποιο εξωτερικό περιβάλλον», μια δευτερεύουσα αντίθεση στην υπόθεση της ριζικής κοινωνικής αλλαγής. Αποτελούν κρίσιμες κοινωνικές σχέσεις και οι αντιφάσεις που παράγουν οδηγούν σε κοινωνικές συγκρούσεις με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Αλλά γιατί έχουν σήμερα τόση σημασία η γη και τα ακίνητα για την Τρόικα; Πέρα από την προφανή απάντηση κάλυψης του δημόσιου χρέους υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, δυο ακόμη γενικότερες συνθήκες. Η πρώτη αφορά τις διεθνείς τάσεις και η δεύτερη τις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Ας τις δούμε σύντομα. 

Η παγκόσμια σκηνή: κερδοσκοπικές επενδύσεις σε γη και ακίνητα 

Στην Ελλάδα, η συγκυρία της κρίσης και το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων συμπίπτει, δυστυχώς, με τη νέα παγκόσμια τάση επενδύσεων κερδοσκοπικών κεφαλαίων στη γη και σε ακίνητα. Από στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και προοδευτικών πρωτοβουλιών όπως το Land Deal Politics Initiative (www.iss.nl/Ldpi), προκύπτει ότι μετά το 2007 κεφάλαια κάθε είδους (ιδιωτικά, κρατικά, hedge funds, venture capital) εισέρχονται μαζικά στην αγορά γης και στο real estate, αναζητώντας εκτάσεις, εμπορικά ακίνητα και προνομιακές θέσεις για υψηλών προδιαγραφών κατοικίες που μελλοντικά θα είναι σπάνιες, δηλαδή αναζητώντας μονοπωλιακή γαιοπρόσοδο. Ενώ παλαιότερα οι σίγουρες επενδύσεις ήταν σε μετοχές κερδοφόρων μεγάλων βιομηχανιών, σήμερα αναζητούν καταφύγιο στη γη και στα ακίνητα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, στο διάστημα 2007-2012 (δεν υπάρχουν πιο πρόσφατα στοιχεία) από το σύνολο των παγκόσμιων επενδύσεων κεφαλαίων λίγο πάνω από τις μισές κατευθύνονται στη γη και σε ακίνητα. Στη γη κατευθύνονται σε περιοχές όπως η Αφρική, η Λατινική Αμερική αλλά και η Ευρώπη, κυρίως στις πρώην χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στον τομέα των ακίνητων οι επενδύσεις κατευθύνονται σε ώριμες αγορές, π.χ. Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη και στις λεγόμενες αναδυόμενες, όπως οι πόλεις των Εμιράτων του Περσικού Κόλπου, οι παράκτιες πόλεις της Κίνας, οι μεγαλουπόλεις της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής. Οι περισσότερες χώρες-στόχοι είναι διψασμένες για επενδύσεις κάθε είδους, και η γη τους ήταν ένας αναξιοποίητος πόρος εδώ και δεκαετίες. Σε αυτό συμβάλλουν πέντε σύγχρονες παγκόσμιες τάσεις. 

Πρώτον, η εκτιμωμένη παγκόσμια διατροφική ανασφάλεια και η άνοδος των τιμών των τροφίμων που έχει προκαλέσει εκτεταμένες επενδύσεις σε μεγάλες εκτάσεις για μελλοντική παραγωγή τροφής. 

Δεύτερον, η παγκόσμια ενεργειακή ανασφάλεια και η αναζήτηση σπάνιων μεταλλευμάτων που έχει οδηγήσει από τη μια πλευρά σε εξορυκτική φρενίτιδα σε στεριά και θάλασσα, και από την άλλη στην αναζήτηση μεγάλων εκτάσεων για εγκατάσταση ΑΠΕ (ανεμογεννητριών και ηλιακών συλλεκτών) κοντά σε μεγάλους καταναλωτές, καθώς και εκτάσεων για καλλιέργεια βιοκαύσιμων, διαδικασίες γνωστές και ως «πράσινη υφαρπαγή» (green grabbing). 


Τρίτον, η αναζήτηση μεγάλων εκτάσεων για ειδικού τύπου mega-projects, όπως αναπτυξιακοί διάδρομοι κάθε είδους, από τρένα μεγάλης ταχύτητας μέχρι αγωγούς πετρελαίου, νέα μεγάλα λιμάνια για κοντέινερ, εκτάσεις για ειδικές οικονομικές ζώνες και φυσικά μεγάλης κλίμακας real estate στις πόλεις. Στην κατηγορία αυτή μπορεί να ενταχθεί και η δημιουργία μεγάλων, ολοκληρωμένων τουριστικών μονάδων με παραθεριστικό real estate, γκολφ. 

Η τέταρτη εξέλιξη, που αποτελεί την προϋπόθεση για να κινητοποιηθούν οι προηγούμενες τάσεις, είναι η δημιουργία νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων από τις επενδυτικές τράπεζες, ικανών να περιορίζουν το ρίσκο των επενδύσεων. 

Τέλος, οι αναδυόμενες παγκόσμιες ρυθμίσεις, κανόνες και κίνητρα που παρέχονται από τη διεθνή κοινότητα (κυρίως την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ), για να προβαίνουν οι κερδοσκόποι σε παρόμοιες επενδύσεις μεγάλης κλίμακας σε γη, δεδομένων των μεγάλων διαφορών στα καθεστώτα ιδιοκτησίας και φορολογίας της γης. 

Ελληνικές ιδιαιτερότητες: ποιοτικά χαρακτηριστικά, ένταξη στην ΕΕ, μεγάλη κρατική ιδιοκτησία και Μνημόνια 

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται οικεία, είναι γιατί τα έχουμε δει να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας – κι αυτό μας οδηγεί στις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Από τις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ΑΟΖ σε Ιόνιο και Αιγαίο και το αεροδρόμιο του Ελληνικού μέχρι τη Στοά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη, τη Μονή Τοπλού στη Σητεία, τους αγωγούς φυσικού αερίου, τα εκατοντάδες φωτοβολταϊκά πάρκα σε όλη την Ελλάδα και τις ανεμογεννήτριες στα νησιά – όλα αυτά είναι μερικές ενδείξεις της εφαρμογής των παγκόσμιων τάσεων, οι οποίες διευκολύνονται, αν όχι επιβάλλονται, από το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι τεράστιες εκτάσεις που διαθέτουν άλλες περιοχές και το ενδιαφέρον για την υφαρπαγή της γης και των ακινήτων οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους. 

Πρώτον, στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της γης και των ακινήτων. Το σύνολο της ελληνικής επικράτειας αποτελεί μια οιονεί μονοπωλιακή θέση ως προς τα γεωπολιτικά δεδομένα και τη φυσική εγγύτητα στις ευρωπαϊκές αγορές• άρα, ο κάτοχος ή εκείνος που την ελέγχει απολαμβάνει ένα είδος μονοπωλιακής γαιοπροσόδου. Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης και ακινήτων στην Ελλάδα είναι το κράτος, οι δήμοι, η Εκκλησία και τα μοναστήρια: αυτοί θα αποτελέσουν τους πρώτους στόχους της υφαρπαγής. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο στρατός με μεγάλες ιδιοκτησίες, οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ κλπ) και τα ΝΠΔΔ (πανεπιστήμια, νοσοκομεία). Μια απλή ανάγνωση του εφαρμοστικού νόμου και η διεθνής εμπειρία τιτλοποίησης γης και ακινήτων που θα εφαρμόσει το ΤΑΙΠΕΔ, φτάνει για να καταλάβουμε τι μας περιμένει. 

Αυτοί είναι οι λόγοι που θέλουν οι Κινέζοι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια• Ρώσοι και Τσετσένοι τους αναπτυξιακούς διαδρόμους για να περάσουν οι αγωγοί πετρελαίου και υγραερίου• Ισπανοί, Δανοί και Γερμανοί μεγάλες εκτάσεις για την εγκατάσταση πάρκων με ΑΠΕ για παραγωγή ηλεκτρισμού και μεταφορά του στη Μεσευρώπη• Γάλλοι, Ολλανδοί και Γερμανοί παραγωγική γη για ειδικές βιολογικές καλλιέργειες• Καναδοί, Ρώσοι και άλλα διεθνή κονσόρτια διεκδικούν το υπέδαφος, κυρίως για χρυσό και φυσικό αέριο• και, τέλος, επενδυτές κάθε είδους και εθνικότητας (ανάμεσα τους και ελληνικές τράπεζες και ιδιώτες) ενδιαφέρονται για εμπορικά και «ειδικού σκοπού» ακίνητα. 

Μια ειδική ομάδα χαρακτηριστικών γης στην Ελλάδα αφορά τα ιστορικά μνημεία, το τοπίο, το μεγάλο μήκος ακτών και νησιών, τον σχετικά υψηλό δείκτη φυσικής αξίας και τέλος τη φήμη της ως μεσογειακού προορισμού που διατηρεί αυθεντικότητα και δεν έχει υποστεί τις μη αναστρέψιμες καταστροφές αντίστοιχων προορισμών στην Ισπανία και Ιταλία. Αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά έχουν προσελκύσει μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και real estate παραθεριστικών κατοικιών, οι οποίες αναζητούν άθικτες παραθαλάσσιες εκτάσεις κοντά στις πλούσιες χώρες της Ε.Ε. και τη Ρωσία. 

Ο δεύτερος λόγος είναι πολιτικός και κοινωνικός, με τρεις αιχμές: το ότι τα ελληνικά εδάφη βρίσκονται εντός Ε.Ε./ευρωζώνης, το μέγεθος της κρατικής περιουσίαςκαι το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων που έχει επιβληθεί από το 2010. Αυτό δίνει στα ελληνικά εδάφη μια θεσμική ιδιαιτερότητα, θεωρητικά ελκυστική σε επενδύσεις, η οποία συνίσταται στη συστηματική εξασθένιση της πολιτικής ανεξαρτησίας, στην υποβάθμιση της δημοκρατίας και στην κατάργηση της συνταγματικής τάξης. Επειδή οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης και ακινήτων στην Ελλάδα είναι το κράτος και οργανισμοί που εποπτεύονται από αυτό, οι θεσμικές και αντισυνταγματικές εκτροπές είναι απαραίτητες για την είσοδο αυτών των ακινήτων στη αγορά, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο εύκολα με τις ιδιωτικές περιουσίες. Εδώ, νομίζω, έχει σημασία η πιθανή έναρξη των πλειστηριασμών κατοικιών: εκτός από την κοινωνική αναταραχή που θα προκαλέσει και τις έντονες αντιδράσεις των ελληνικών τραπεζών (για τα οποία η Τρόικα αδιαφορεί), θα προκαλέσει άμεση κατάρρευση των τιμών στην αγορά ακινήτων, άρα και των δημόσιων ή των ΝΠΔΔ, δημιουργώντας μεγάλες ευκαιρίες σε εκείνους που περιμένουν να τα υφαρπάξουν. Γιατί οι μελλοντικοί επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για τις χιλιάδες μικροϊδιοκτησίες που θα χαθούν, αλλά: α) για τις μεγάλες δημόσιες εκτάσεις και τα μεγάλα ακίνητα του δημοσίου, των ΝΠΠΔ και των οργανισμών κοινής ωφέλειας, τα οποία θα χάσουν σημαντικό τμήμα της αξίας τους και β) για την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων επειδή οι περισσότεροι στόχοι περιλαμβάνουν σημαντικά τμήματα ακίνητης περιουσίας (ΟΣΕ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά.). 

Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται και οι αλλαγές που προτείνονται στη φορολογία των ακινήτων, της αγροτικής γης και των εκτός σχεδίου ιδιοκτησιών. Αν υλοποιηθούν οι εξαγγελίες, είναι πιθανό να έχουμε στο μέλλον μαζικές πωλήσεις από μικροϊδιοκτήτες που θα αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους ακινήτων και των αγροτικών εκτάσεων που προέρχονται από κληρονομιές, με αποτέλεσμα την συγκεντροποίηση της ιδιοκτησίας της γης, και ως εκ τούτου και της γαιοπροσόδου σε όφελος εκείνων που έχουν σήμερα και αύριο ρευστό. Σε αυτό αποβλέπει ο ενιαίος φόρος ακινήτων και η σχεδιαζόμενη σημαντική μείωση του φόρου μεταβιβάσεων. 

Τα παραπάνω έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε περιοχή που ισχύει ένα ιδιάζoν «καθεστώς μόνιμης εξαίρεσης», όπως θα έλεγε ο Αγκάμπεν, ή μια «κατάτμηση σε ζώνες (zonage)», όπως γράφει ο Μπαντιού, αλλά αυτό δεν συμβαίνει χωρίς κοινωνικές αντιστάσεις.Αποτελούν πολιτικές συνθήκες οι οποίες, αλλάζοντας ή περιορίζοντας το θεσμικό πλαίσιο, δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την υφαρπαγή της γης. Οι παραπάνω θεσμικές εκτροπές, που αλλού θα απαιτούσαν στρατιωτική βία, στην Ελλάδα εφαρμόζονται με τη βία τις συστηματικής εξασθένισης των ρυθμιστικών μηχανισμών της δημοκρατίας. Οι πολίτες δεν βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με πολιτικούς εκπροσώπους κλασικού δημοκρατικού τύπου, αλλά, όπως γράφει ο Μπαντιού με ένα είδος τοπικής ψευτο-κρατικής κάλυψης των κυρίαρχων διαδικασιών καταλήστευσης» (Η Εποχή, 12.5.2013). 

Θα τελειώσω παραφράζοντας τον Σ. Ζίζεκ. Παλιά η Αριστερά ήξερε τι να κάνει με τη γη και τα ακίνητα: περίμενε πότε θα έλθει στην εξουσία για να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία. Σήμερα δεν ξέρει ακόμη τι να κάνει, αλλά δεν μπορεί να περιμένει. Τουλάχιστον ας προσπαθήσει, ας προσπαθήσουμε, να σταματήσουμε με κάθε μέσο την υφαρπαγή που βιώνουμε, και κυρίως αυτή που επέρχεται. 

*Ο Κωστής Χατζημιχάλης είναι ομότιμος καθηγητής (Τμήμα Γεωγραφίας, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, hadjimichalis@hua.gr) 

Το άρθρο αποτελεί περιληπτική απόδοση της παρέμβαση στην εκδήλωση «Ανοικτής Πόλης» με θέμα «Κόκκινα δάνεια και υφαρπαγή της μικροϊδιοκτησίας» (ομιλητές: Τόνια Κατερίνη, Κερασίνα Ραυτοπούλου, Κωστής Χατζημιχάλης, Γιώργος Μ. Χατζηστεργίου• συντονίστρια Ελένη Πορτάλιου), 16.9.2013 

Πηγή: Ενθέματα