ΚΩΔΙΚΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ
ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΕ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ-ΤΕΣΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Η ΟΡΓΟΝΗ ΚΑΙ Η ‘ΜΥΣΤΙΚΗ’ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
ΑΣΤΡΙΚΕΣ ΠΥΛΕΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ;
Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΑΣΤΡΙΚΗ ΠΥΛΗ;
ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ ΟΛΥΜΠΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΠΡΟΗΓΜΕΝΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ

Ο ΧΑΡΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΞΥΣΤΑ….

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ….. ΘΑ ΣΑΣ ΞΑΝΑΔΩ……

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!! Πραγματικός Δράκος πάνω από το Truro, Αγγλία!!! (Βίντεο)

Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει δράκο να πετάει πάνω από το Truro,

 Αγγλία στις 11 Οκτωβρίου 2013

ΠΗΓΗ

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 7 ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

Ο αριθμός 7 μπορεί να είναι ο πιο κακότυχος από όλους αυτό γιατί το επτά σχετίζετε με το Αρμαγεδδών και το τέλος του κόσμου. 
Επτά Αγγελοι αναγγελούν μια αδιανόητη καταστροφή και επτά φιαλίδια περιέχουν το δηλητήριο που θα μας αφανίσει 
Κάθε ένα αρχίζει σε μια περίοδο επτά χρόνων….

Déjà vu «Το έχω ξαναδεί το… έργο»

 Η γαλλική φράση DEJA VU σημαίνει κατά λέξη «ήδη ιδωμένο». Στην καθημερινή γλώσσα έχει καθιερωθεί να χρησιμοποιούμε τη φράση déjà vu για οτιδήποτε μας δίνει την εντύπωση ότι επαναλαμβάνεται ή μας θυμίζει κάτι. 
 Ο όρος αυτός, όμως, που τόσο συχνά ακούμε και χρησιμοποιούμε χωρίς να είμαστε εντελώς σίγουροι για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε, είναι ο επιστημονικός όρος για μία «φάρσα» που μας παίζει η μνήμη μας. Περιγράφει το φαινόμενο κατά το οποίο αισθανόμαστε ότι ένα συμβάν, μία στιγμή, μία εμπειρία την έχουμε ξαναζήσει, χωρίς όμως να μπορούμε να θυμηθούμε πότε, πώς και πού.
 Τι ακριβώς είναι αυτό το περίφημο déjà vu; Ας πούμε ότι βρίσκεστε με μια παρέα σε ένα εστιατόριο και συζητάτε. Ξαφνικά και χωρίς να έχει συμβεί κάτι ιδιαίτερο έχετε την αίσθηση ότι αυτήν ακριβώς τη στιγμή την έχετε ξαναζήσει και για μερικά δευτερόλεπτα σας φαίνεται ότι ο χώρος, τα πρόσωπα, η ατμόσφαιρα, η συζήτηση, όλα έχουν ξαναϋπάρξει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε κάποια άλλη στιγμή στη ζωή σας. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείτε να θυμηθείτε αν έχετε ξαναβρεθεί με τους συγκεκριμένους ανθρώπους στο συγκεκριμένο μέρος. Παρ’ όλα αυτά, έχετε αυτή την αίσθηση του γνώριμου και ταυτόχρονα του παράξενου και παράδοξου. 
Δεν είναι ακριβώς ανάμνηση, καμιά φορά μάλιστα υπάρχει η αίσθηση ότι ίσως να έχουμε ονειρευτεί αυτά τα στιγμιότυπα που βιώνουμε. Συνήθως, μένουμε με μια ακαθόριστη αίσθηση ότι κάτι ανεξήγητο μας συνέβη και μετά από λίγο το ξεχνάμε. Ανάδυση ενός υποσυνείδητου βιώματος: Ο πρώτος επιστήμονας που στο βιβλίο του «Το μέλλον των ψυχικών επιστημών» αναφέρθηκε στο φαινόμενο αυτό και του έδωσε τον ελληνικό όρο «παραμνησία» ήταν ο γάλλος ερευνητής E. Boirac, στα τέλη του 19ου αιώνα.
 Πέρα, όμως, από αυτή την αναφορά, φαίνεται πως δεν το μελέτησε εκτενέστερα. Λίγο αργότερα, ο Freud έδωσε τη δική του ερμηνεία λέγοντας πως αυτού του είδους τα βιώματα είναι το αποτέλεσμα τραυματικών συμβάντων ή ανεπίτρεπτων επιθυμιών που έχουμε καταπιέσει και απωθήσει και που δεν τους έχουμε επιτρέψει την είσοδο στις «νόμιμες» αναμνήσεις μας. 
Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία και εντελώς απροσδόκητα, με αφορμή δηλαδή κάποιο ερέθισμα (μία μυρωδιά ή έναν ήχο, για παράδειγμα), το βίωμα ανασύρεται από το υποσυνείδητο και παίρνει τη μορφή ανάμνησης. Αμφιλεγόμενες ερμηνείες Αυτή η άποψη εξυπηρέτησε για μεγάλο διάστημα τους επιστήμονες για την ερμηνεία των εμπει­ριών déjà vu. Μάλιστα, έως ένα σημείο εξακολουθεί να το κάνει ακόμη και σήμερα, και μάλιστα με αμφιλεγόμενο μερικές φορές τρόπο.
 Αν, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος συμπάσχει και έχει έντονα συναισθήματα όταν ακούει ότι ένα παιδί κακοποιείται από τους γονείς του, και δηλώνει ότι τον αναστατώνει αυτό το γεγονός σαν να το βιώνει ο ίδιος, ορισμένοι ψυχολόγοι τείνουν να ερμηνεύσουν τα συναισθήματα αυτά σαν déjà vu, δηλαδή σαν ένδειξη ότι αναβιώνει κάτι που του συνέβη πραγματικά στο μακρινό παρελθόν, αλλά ήταν τόσο τραυματικό ώστε το απώθησε και το ξέχασε. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται σε αυτή την περίπτωση για déjà vu. Ένα φαινόμενο στιγματισμένο: Παρ’ όλα αυτά, και επειδή ακριβώς πρόκειται για ένα βίωμα απολύτως υποκειμενικό, το οποίο, όπως ακριβώς και οι αναμνήσεις, δύσκολα διαπιστώνεται, αποδεικνύεται, μετριέται και καταγράφεται, παρέμεινε στο περιθώριο του επιστημονικού ενδιαφέροντος για πολλές δεκαετίες. Το déjà vu ερμηνεύτηκε (και ερμηνεύεται) συχνά από παραψυχολογικές και μεταφυσικές θεωρήσεις ως απόδειξη της ύπαρξης προηγούμενης ζωής, επαφών με «άλλους κόσμους» και άλλα παρόμοια. Άνθρωποι που είχαν -ή ισχυρίζονταν ότι είχαν- συχνά τέτοιες εμπειρίες, συχνά θεωρούντο άνθρωποι με «ιδιαίτερες ικανότητες», με πολύ οξυμένη διαίσθηση, με ενόραση και προφητικές ιδιότητες. 
Αυτό το «παραψυχολογικό» στίγμα ήταν άλλος ένας λόγος που επί πολλές δεκαετίες η επιστήμη της ψυχολογίας δεν ασχολήθηκε περισσότερο με το φαινόμενο. 
Σας θυμίζει τίποτα; Μια τριαντάχρονη γυναίκα περιγράφει ότι πηγαίνοντας διακοπές με την οικογένειά της σε μια χώρα την οποία δεν είχε ξαναεπισκε­φτεί και μπαίνοντας στο χολ του ξενοδοχείου είχε πολύ έντονη την αίσθηση ότι έχει ξανα­βρεθεί εκεί και γνωρίζει τους χώρους πολύ καλά. 
 • Ένας νεαρός βρίσκεται σε ένα σπίτι συγ­γε­νών ενός φίλου του που γιορτάζουν κάτι και τους γνωρίζει για πρώτη φορά. Ξαφνικά, καθώς παρακολουθεί κάποιους που σηκώ­νο­­νται να χορέψουν, νιώθει πως αυτά ακρι­­βώς τα συναισθήματα που έχει εκείνη τη στι­γμή σε σχέση με τους άγνωστους αυτούς ανθρώπους τα έχει ξανααισθανθεί ακριβώς έτσι. 
 • Μια γυναίκα απολαμβάνει με τον άνδρα της ένα ωραίο τοπίο στην εξοχή και ξαφνικά έχει την αίσθηση ότι αυτά που βλέπει κι αυτά που της συμβαίνουν τα έχει ονειρευτεί, χωρίς όμως να μπορεί να θυμηθεί το όνειρο ή άλλες λεπτομέρειές του. Το «ξαναϊδωμένο» ξανά στο επίκεντρο. 
Δημιούργημα της μνήμης… 
Νεότεροι ερευνητές, όμως, επανέφεραν το φαινόμενο déjà vu στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον και αρκετά διαδεδομένο φαινόμενο της μνήμης το οποίο, αν το ερευνήσουμε, μπορεί να μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα σχετικά με το πώς λειτουργεί η μνήμη μας. Κι αυτό γιατί, όποια κι αν είναι τελικά η σωστή εξήγηση του φαινομένου και είτε προέρχεται από τη νευροεπιστήμη του εγκεφάλου είτε από την ψυχολογία είτε από την παραψυχολογία, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για δημιούργημα της μνήμης. … και όχι (μόνο) της όρασης . 
Αυτό, μάλιστα, είναι ακόμα πιο βέβαιο αφότου καταρρίφτηκε η θεωρία που είχε τείνει να επικρατήσει -ότι, δηλαδή, πρόκειται για μία μικρή «ανωμαλία» στην οπτική λειτουργία, μία αναντιστοιχία της πρόσληψης οπτικών ερεθισμάτων από το ένα μάτι στο άλλο-, όταν διαπιστώθηκε ότι οι τυφλοί έχουν συχνά déjà vu. Ένα πανηγύρι αισθήσεων… Déjà vu σημαίνει, βέβαια, «το έχω ξαναδεί». Όμως, δεν πρόκειται αποκλειστικά για οπτικές εμπειρίες. Εξίσου έντονη είναι η αίσθηση του «déjà visité» (το έχω ξαναεπισκεφτεί), «déjà senti» (το έχω ξανααισθανθεί), «déjà vécu» (το έχω ξανα­βιώσει), «déjà pensé» (το έχω ξανασκεφτεί), «déjà rêvé» (το έχω ονειρευτεί) κ.ά. Σαν σε ταινία. Ορισμένοι άνθρωποι δηλώνουν ότι έχουν déjà vu και ταυτόχρονα την αίσθηση ότι έχουν ξαναβιώσει τη στιγμή και ξέρουν τι θα συμβεί αμέσως μετά. 
Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί, πάντως οι επιστήμονες διαχωρίζουν το προαίσθημα (αν υπάρχει) από το déjà vu. Η διαφορά είναι ότι το déjà vu βιώνεται ταυτόχρονα με αυτό που μας συμβαίνει και όχι πριν. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι τόσο αιφνιδιαστική αυτή η αίσθηση του «γνωρίζω αυτή τη στιγμή», εκ των υστέρων το ερμηνεύουμε σαν να ξέραμε τι πρόκειται να συμβεί. 
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Στο déjà vu είναι σαν, μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα των δευτερολέπτων, να παρατηρούμε σαν σε ταινία αυτά που γίνονται και να «τσεκάρουμε»: Κι αυτό μου είναι γνώριμο, κι αυτό το ξέρω, κι αυτό το έχω ξαναδεί. Οι θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν το φαινόμενο είναι πολλές και έχουν αρκετά κοινά στοιχεία. Θα αναφερθούμε σε δύο, τις πιο ενδιαφέρουσες κατά την άποψή μας. Ούτως ή άλλως, όλες αφήνουν ερωτηματικά και δεν καταφέρνουν να δώσουν μία πλήρη και απόλυτα πειστική εξήγηση. Η θεωρία του «ολογράμματος» Ο ολλανδός ψυχίατρος H. Sno προτείνει την ιδέα ότι οι αναμνήσεις είναι σαν ολογράμματα, που σημαίνει ότι μπορεί κανείς να αναπλάσει την τρισδιάστατη εικόνα κάθε επιμέρους στοιχείου μίας ανάμνησης. Το déjà vu, λοιπόν, κατά την άποψή του, συμβαίνει όταν κάποια λεπτομέρεια στο περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε εκείνη τη στιγμή (μία εικόνα, ένας ήχος, μία οσμή κλπ.) είναι παρόμοια με ένα απομεινάρι μίας (θαμμένης) ανάμνησής μας και ο εγκέφαλός μας ξαναφτιάχνει μία ολόκληρη σκηνή από αυτό το απειροελάχιστο στοιχείο, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση του γνώριμου. 
 Για παράδειγμα, πηγαίνετε μια βόλτα με τον παλιό «σκαραβαίο» ενός φίλου και ξαφνικά έχετε την αίσθηση του déjà vu, χωρίς να θυμάστε ότι ο θείος σας είχε ένα τέτοιο αυτοκίνητο στο οποίο είχατε μπει όταν ήσασταν πολύ μικρό παιδί. 
Μικροπράγματα, όπως η μυρωδιά της μηχανής ή η αίσθηση του καθίσματος, μπορούν να αναπλάσουν αναμνήσεις που ούτε ξέραμε ότι είχαμε ούτε μπορούμε συνειδητά να ανακαλέσουμε. Η θεωρία του «κινητού» O αμερικανός ερευνητής δρ. Alan Brown πρότεινε τη θεωρία του «κινητού» ή αλλιώς της «διχασμένης προσοχής». Σε πειράματα που έκανε, έδειξε ότι, όταν είμαστε απορροφημένοι από κάτι (σαν να μιλάμε στο κινητό), προσλαμβάνουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας χωρίς να τα καταγράφουμε συνειδητά. 
Όταν είμαστε ξανά σε θέση να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτό που κάνουμε, αυτά που βλέπουμε γύρω μας μας φαίνονται γνώριμα, ενώ γνωρίζουμε ότι δεν τα έχουμε «δει». Με αυτό το σκεπτικό, φαίνεται λογικό ότι μπορεί να μπαίνουμε σε έναν καινούργιο χώρο όντας απορροφημένοι, π.χ. από μία συνομιλία, μία σκέψη ή κάτι άλλο, και ξαφνικά να έχουμε déjà vu. Τι συμβαίνει: Πριν καν κοιτάξουμε το χώρο, ο εγκέφαλός μας έχει καταγράψει τα ερεθίσματα και μετά από κλάσματα δευτερολέπτου που κοιτάμε πραγματικά έχουμε την αίσθηση ότι μας είναι όλα γνώριμα. Κάπως έτσι, άλλωστε, λειτουργεί και η διαίσθηση: Βασίζεται σε γνώση και εμπειρίες, τις οποίες ο εγκέφαλός μας διαρκώς αφομοιώνει, χωρίς όμως να τις καταγράφουμε συνειδητά και να μπορούμε να τις εξηγήσουμε ή να τις ανακαλέσουμε. 
Το DEJA VU προτιμά κάποιους ανθρώπους; Έχουν, άραγε, όλοι οι άνθρωποι déjà vu; Αν όχι όλοι, τότε πόσοι και ποιοι; Όπως μας λένε οι σχετικές μελέτες, περίπου 60% των ανθρώπων δηλώνει ότι είχε ή έχει βιώσει déjà vu, κάποιοι συχνά, περίπου μία φορά το μήνα, άλλοι σπανιότερα και μεμονωμένα. Πάντως, τα ποσοστά είναι υψηλότερα στις ηλικίες μεταξύ των 15 και 25 ετών, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν ότι με την ηλικία το φαινόμενο μειώνεται. 
 Το ενδιαφέρον είναι ότι, αν και δεν επιβε­βαιώνονται οι προφητικές ικανότητες ή το «τρίτο μάτι» σε ανθρώπ­­ους που έχουν συχνά déjà vu, πάντως φαίνεται πως ορισμένες ομάδες ανθρώπων, όπως αυτοί που ταξιδεύουν συχνότερα, αυτοί με υψηλότερο βιοτικό ή μορφωτικό επίπεδο, έχουν συχνότερα déjà vu από άλλους. 
Επίσης, η πλούσια φαντα­σία, η ευρύτητα πνεύματος και η ικανότητα να θυμάται κανείς τα όνειρά του είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων που δηλώνουν πως έχουν βιώματα déjà vu. Ίσως, όμως, αυτό απλώς να σημαίνει ότι όσο πιο ανοιχτόμυαλος και ευφάνταστος είναι κανείς, τόσο πιο εύκολα μιλά για κάτι που θεωρείται παράξενο ή ανεξήγητο. 
Λουίζα Βογιατζή 
 Όποιος έρχεται σε επαφή με τους πίνακες του Ryden, έχει μιαν αίσθηση déjà vu. Οι εικόνες του θυμίζουν το παράλληλο σύμπαν της σειράς βιβλίων Little Golden Books, της δεκαετίας του 1950, καθώς και την ιδιότροπη φαντασία του Lewis Carroll. 
Τα χαρωπά κουνελάκια του, είναι περισσότερο σμιλεμένα κομμάτια κρέας, παρά ζωάκια που χοροπηδούν ξέγνοιαστα στο δάσος. Η δουλειά του Ryden αναμιγνύει ανυπέρβλητη τεχνική με εξωπραγματικές εικόνες, ώστε να δημιουργήσει έναν κόσμο παράξενης και –ενίοτε- ενοχλητικής ομορφιάς. Οι πίνακες του Ryden ταυτόχρονα συναρπάζουν και φέρνουν σε δύσκολη θέση τον θεατή, τον γοητεύουν και του προκαλούν αμηχανία.
 Αποτελούν ευφυές αμάλγαμα πολλών πηγών και επιρροών, που εκτείνεται από τους ψυχεδελικούς δημιουργούς μέχρι τους καλλιτέχνες της Σχολής της Βιέννης, και από τον Neon Park και τον Ernst Fuchs στους κλασικούς γάλλους φορμαλιστές Jean Auguste Dominique Igres και Jacques-Louis David.ΠΗΓΗ

Déjà vu «Το έχω ξαναδεί το… έργο»

 Η γαλλική φράση DEJA VU σημαίνει κατά λέξη «ήδη ιδωμένο». Στην καθημερινή γλώσσα έχει καθιερωθεί να χρησιμοποιούμε τη φράση déjà vu για οτιδήποτε μας δίνει την εντύπωση ότι επαναλαμβάνεται ή μας θυμίζει κάτι. 
 Ο όρος αυτός, όμως, που τόσο συχνά ακούμε και χρησιμοποιούμε χωρίς να είμαστε εντελώς σίγουροι για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε, είναι ο επιστημονικός όρος για μία «φάρσα» που μας παίζει η μνήμη μας. Περιγράφει το φαινόμενο κατά το οποίο αισθανόμαστε ότι ένα συμβάν, μία στιγμή, μία εμπειρία την έχουμε ξαναζήσει, χωρίς όμως να μπορούμε να θυμηθούμε πότε, πώς και πού.
 Τι ακριβώς είναι αυτό το περίφημο déjà vu; Ας πούμε ότι βρίσκεστε με μια παρέα σε ένα εστιατόριο και συζητάτε. Ξαφνικά και χωρίς να έχει συμβεί κάτι ιδιαίτερο έχετε την αίσθηση ότι αυτήν ακριβώς τη στιγμή την έχετε ξαναζήσει και για μερικά δευτερόλεπτα σας φαίνεται ότι ο χώρος, τα πρόσωπα, η ατμόσφαιρα, η συζήτηση, όλα έχουν ξαναϋπάρξει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε κάποια άλλη στιγμή στη ζωή σας. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείτε να θυμηθείτε αν έχετε ξαναβρεθεί με τους συγκεκριμένους ανθρώπους στο συγκεκριμένο μέρος. Παρ’ όλα αυτά, έχετε αυτή την αίσθηση του γνώριμου και ταυτόχρονα του παράξενου και παράδοξου. 
Δεν είναι ακριβώς ανάμνηση, καμιά φορά μάλιστα υπάρχει η αίσθηση ότι ίσως να έχουμε ονειρευτεί αυτά τα στιγμιότυπα που βιώνουμε. Συνήθως, μένουμε με μια ακαθόριστη αίσθηση ότι κάτι ανεξήγητο μας συνέβη και μετά από λίγο το ξεχνάμε. Ανάδυση ενός υποσυνείδητου βιώματος: Ο πρώτος επιστήμονας που στο βιβλίο του «Το μέλλον των ψυχικών επιστημών» αναφέρθηκε στο φαινόμενο αυτό και του έδωσε τον ελληνικό όρο «παραμνησία» ήταν ο γάλλος ερευνητής E. Boirac, στα τέλη του 19ου αιώνα.
 Πέρα, όμως, από αυτή την αναφορά, φαίνεται πως δεν το μελέτησε εκτενέστερα. Λίγο αργότερα, ο Freud έδωσε τη δική του ερμηνεία λέγοντας πως αυτού του είδους τα βιώματα είναι το αποτέλεσμα τραυματικών συμβάντων ή ανεπίτρεπτων επιθυμιών που έχουμε καταπιέσει και απωθήσει και που δεν τους έχουμε επιτρέψει την είσοδο στις «νόμιμες» αναμνήσεις μας. 
Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία και εντελώς απροσδόκητα, με αφορμή δηλαδή κάποιο ερέθισμα (μία μυρωδιά ή έναν ήχο, για παράδειγμα), το βίωμα ανασύρεται από το υποσυνείδητο και παίρνει τη μορφή ανάμνησης. Αμφιλεγόμενες ερμηνείες Αυτή η άποψη εξυπηρέτησε για μεγάλο διάστημα τους επιστήμονες για την ερμηνεία των εμπει­ριών déjà vu. Μάλιστα, έως ένα σημείο εξακολουθεί να το κάνει ακόμη και σήμερα, και μάλιστα με αμφιλεγόμενο μερικές φορές τρόπο.
 Αν, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος συμπάσχει και έχει έντονα συναισθήματα όταν ακούει ότι ένα παιδί κακοποιείται από τους γονείς του, και δηλώνει ότι τον αναστατώνει αυτό το γεγονός σαν να το βιώνει ο ίδιος, ορισμένοι ψυχολόγοι τείνουν να ερμηνεύσουν τα συναισθήματα αυτά σαν déjà vu, δηλαδή σαν ένδειξη ότι αναβιώνει κάτι που του συνέβη πραγματικά στο μακρινό παρελθόν, αλλά ήταν τόσο τραυματικό ώστε το απώθησε και το ξέχασε. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται σε αυτή την περίπτωση για déjà vu. Ένα φαινόμενο στιγματισμένο: Παρ’ όλα αυτά, και επειδή ακριβώς πρόκειται για ένα βίωμα απολύτως υποκειμενικό, το οποίο, όπως ακριβώς και οι αναμνήσεις, δύσκολα διαπιστώνεται, αποδεικνύεται, μετριέται και καταγράφεται, παρέμεινε στο περιθώριο του επιστημονικού ενδιαφέροντος για πολλές δεκαετίες. Το déjà vu ερμηνεύτηκε (και ερμηνεύεται) συχνά από παραψυχολογικές και μεταφυσικές θεωρήσεις ως απόδειξη της ύπαρξης προηγούμενης ζωής, επαφών με «άλλους κόσμους» και άλλα παρόμοια. Άνθρωποι που είχαν -ή ισχυρίζονταν ότι είχαν- συχνά τέτοιες εμπειρίες, συχνά θεωρούντο άνθρωποι με «ιδιαίτερες ικανότητες», με πολύ οξυμένη διαίσθηση, με ενόραση και προφητικές ιδιότητες. 
Αυτό το «παραψυχολογικό» στίγμα ήταν άλλος ένας λόγος που επί πολλές δεκαετίες η επιστήμη της ψυχολογίας δεν ασχολήθηκε περισσότερο με το φαινόμενο. 
Σας θυμίζει τίποτα; Μια τριαντάχρονη γυναίκα περιγράφει ότι πηγαίνοντας διακοπές με την οικογένειά της σε μια χώρα την οποία δεν είχε ξαναεπισκε­φτεί και μπαίνοντας στο χολ του ξενοδοχείου είχε πολύ έντονη την αίσθηση ότι έχει ξανα­βρεθεί εκεί και γνωρίζει τους χώρους πολύ καλά. 
 • Ένας νεαρός βρίσκεται σε ένα σπίτι συγ­γε­νών ενός φίλου του που γιορτάζουν κάτι και τους γνωρίζει για πρώτη φορά. Ξαφνικά, καθώς παρακολουθεί κάποιους που σηκώ­νο­­νται να χορέψουν, νιώθει πως αυτά ακρι­­βώς τα συναισθήματα που έχει εκείνη τη στι­γμή σε σχέση με τους άγνωστους αυτούς ανθρώπους τα έχει ξανααισθανθεί ακριβώς έτσι. 
 • Μια γυναίκα απολαμβάνει με τον άνδρα της ένα ωραίο τοπίο στην εξοχή και ξαφνικά έχει την αίσθηση ότι αυτά που βλέπει κι αυτά που της συμβαίνουν τα έχει ονειρευτεί, χωρίς όμως να μπορεί να θυμηθεί το όνειρο ή άλλες λεπτομέρειές του. Το «ξαναϊδωμένο» ξανά στο επίκεντρο. 
Δημιούργημα της μνήμης… 
Νεότεροι ερευνητές, όμως, επανέφεραν το φαινόμενο déjà vu στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον και αρκετά διαδεδομένο φαινόμενο της μνήμης το οποίο, αν το ερευνήσουμε, μπορεί να μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα σχετικά με το πώς λειτουργεί η μνήμη μας. Κι αυτό γιατί, όποια κι αν είναι τελικά η σωστή εξήγηση του φαινομένου και είτε προέρχεται από τη νευροεπιστήμη του εγκεφάλου είτε από την ψυχολογία είτε από την παραψυχολογία, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για δημιούργημα της μνήμης. … και όχι (μόνο) της όρασης . 
Αυτό, μάλιστα, είναι ακόμα πιο βέβαιο αφότου καταρρίφτηκε η θεωρία που είχε τείνει να επικρατήσει -ότι, δηλαδή, πρόκειται για μία μικρή «ανωμαλία» στην οπτική λειτουργία, μία αναντιστοιχία της πρόσληψης οπτικών ερεθισμάτων από το ένα μάτι στο άλλο-, όταν διαπιστώθηκε ότι οι τυφλοί έχουν συχνά déjà vu. Ένα πανηγύρι αισθήσεων… Déjà vu σημαίνει, βέβαια, «το έχω ξαναδεί». Όμως, δεν πρόκειται αποκλειστικά για οπτικές εμπειρίες. Εξίσου έντονη είναι η αίσθηση του «déjà visité» (το έχω ξαναεπισκεφτεί), «déjà senti» (το έχω ξανααισθανθεί), «déjà vécu» (το έχω ξανα­βιώσει), «déjà pensé» (το έχω ξανασκεφτεί), «déjà rêvé» (το έχω ονειρευτεί) κ.ά. Σαν σε ταινία. Ορισμένοι άνθρωποι δηλώνουν ότι έχουν déjà vu και ταυτόχρονα την αίσθηση ότι έχουν ξαναβιώσει τη στιγμή και ξέρουν τι θα συμβεί αμέσως μετά. 
Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί, πάντως οι επιστήμονες διαχωρίζουν το προαίσθημα (αν υπάρχει) από το déjà vu. Η διαφορά είναι ότι το déjà vu βιώνεται ταυτόχρονα με αυτό που μας συμβαίνει και όχι πριν. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι τόσο αιφνιδιαστική αυτή η αίσθηση του «γνωρίζω αυτή τη στιγμή», εκ των υστέρων το ερμηνεύουμε σαν να ξέραμε τι πρόκειται να συμβεί. 
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Στο déjà vu είναι σαν, μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα των δευτερολέπτων, να παρατηρούμε σαν σε ταινία αυτά που γίνονται και να «τσεκάρουμε»: Κι αυτό μου είναι γνώριμο, κι αυτό το ξέρω, κι αυτό το έχω ξαναδεί. Οι θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν το φαινόμενο είναι πολλές και έχουν αρκετά κοινά στοιχεία. Θα αναφερθούμε σε δύο, τις πιο ενδιαφέρουσες κατά την άποψή μας. Ούτως ή άλλως, όλες αφήνουν ερωτηματικά και δεν καταφέρνουν να δώσουν μία πλήρη και απόλυτα πειστική εξήγηση. Η θεωρία του «ολογράμματος» Ο ολλανδός ψυχίατρος H. Sno προτείνει την ιδέα ότι οι αναμνήσεις είναι σαν ολογράμματα, που σημαίνει ότι μπορεί κανείς να αναπλάσει την τρισδιάστατη εικόνα κάθε επιμέρους στοιχείου μίας ανάμνησης. Το déjà vu, λοιπόν, κατά την άποψή του, συμβαίνει όταν κάποια λεπτομέρεια στο περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε εκείνη τη στιγμή (μία εικόνα, ένας ήχος, μία οσμή κλπ.) είναι παρόμοια με ένα απομεινάρι μίας (θαμμένης) ανάμνησής μας και ο εγκέφαλός μας ξαναφτιάχνει μία ολόκληρη σκηνή από αυτό το απειροελάχιστο στοιχείο, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση του γνώριμου. 
 Για παράδειγμα, πηγαίνετε μια βόλτα με τον παλιό «σκαραβαίο» ενός φίλου και ξαφνικά έχετε την αίσθηση του déjà vu, χωρίς να θυμάστε ότι ο θείος σας είχε ένα τέτοιο αυτοκίνητο στο οποίο είχατε μπει όταν ήσασταν πολύ μικρό παιδί. 
Μικροπράγματα, όπως η μυρωδιά της μηχανής ή η αίσθηση του καθίσματος, μπορούν να αναπλάσουν αναμνήσεις που ούτε ξέραμε ότι είχαμε ούτε μπορούμε συνειδητά να ανακαλέσουμε. Η θεωρία του «κινητού» O αμερικανός ερευνητής δρ. Alan Brown πρότεινε τη θεωρία του «κινητού» ή αλλιώς της «διχασμένης προσοχής». Σε πειράματα που έκανε, έδειξε ότι, όταν είμαστε απορροφημένοι από κάτι (σαν να μιλάμε στο κινητό), προσλαμβάνουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας χωρίς να τα καταγράφουμε συνειδητά. 
Όταν είμαστε ξανά σε θέση να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτό που κάνουμε, αυτά που βλέπουμε γύρω μας μας φαίνονται γνώριμα, ενώ γνωρίζουμε ότι δεν τα έχουμε «δει». Με αυτό το σκεπτικό, φαίνεται λογικό ότι μπορεί να μπαίνουμε σε έναν καινούργιο χώρο όντας απορροφημένοι, π.χ. από μία συνομιλία, μία σκέψη ή κάτι άλλο, και ξαφνικά να έχουμε déjà vu. Τι συμβαίνει: Πριν καν κοιτάξουμε το χώρο, ο εγκέφαλός μας έχει καταγράψει τα ερεθίσματα και μετά από κλάσματα δευτερολέπτου που κοιτάμε πραγματικά έχουμε την αίσθηση ότι μας είναι όλα γνώριμα. Κάπως έτσι, άλλωστε, λειτουργεί και η διαίσθηση: Βασίζεται σε γνώση και εμπειρίες, τις οποίες ο εγκέφαλός μας διαρκώς αφομοιώνει, χωρίς όμως να τις καταγράφουμε συνειδητά και να μπορούμε να τις εξηγήσουμε ή να τις ανακαλέσουμε. 
Το DEJA VU προτιμά κάποιους ανθρώπους; Έχουν, άραγε, όλοι οι άνθρωποι déjà vu; Αν όχι όλοι, τότε πόσοι και ποιοι; Όπως μας λένε οι σχετικές μελέτες, περίπου 60% των ανθρώπων δηλώνει ότι είχε ή έχει βιώσει déjà vu, κάποιοι συχνά, περίπου μία φορά το μήνα, άλλοι σπανιότερα και μεμονωμένα. Πάντως, τα ποσοστά είναι υψηλότερα στις ηλικίες μεταξύ των 15 και 25 ετών, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν ότι με την ηλικία το φαινόμενο μειώνεται. 
 Το ενδιαφέρον είναι ότι, αν και δεν επιβε­βαιώνονται οι προφητικές ικανότητες ή το «τρίτο μάτι» σε ανθρώπ­­ους που έχουν συχνά déjà vu, πάντως φαίνεται πως ορισμένες ομάδες ανθρώπων, όπως αυτοί που ταξιδεύουν συχνότερα, αυτοί με υψηλότερο βιοτικό ή μορφωτικό επίπεδο, έχουν συχνότερα déjà vu από άλλους. 
Επίσης, η πλούσια φαντα­σία, η ευρύτητα πνεύματος και η ικανότητα να θυμάται κανείς τα όνειρά του είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων που δηλώνουν πως έχουν βιώματα déjà vu. Ίσως, όμως, αυτό απλώς να σημαίνει ότι όσο πιο ανοιχτόμυαλος και ευφάνταστος είναι κανείς, τόσο πιο εύκολα μιλά για κάτι που θεωρείται παράξενο ή ανεξήγητο. 
Λουίζα Βογιατζή 
 Όποιος έρχεται σε επαφή με τους πίνακες του Ryden, έχει μιαν αίσθηση déjà vu. Οι εικόνες του θυμίζουν το παράλληλο σύμπαν της σειράς βιβλίων Little Golden Books, της δεκαετίας του 1950, καθώς και την ιδιότροπη φαντασία του Lewis Carroll. 
Τα χαρωπά κουνελάκια του, είναι περισσότερο σμιλεμένα κομμάτια κρέας, παρά ζωάκια που χοροπηδούν ξέγνοιαστα στο δάσος. Η δουλειά του Ryden αναμιγνύει ανυπέρβλητη τεχνική με εξωπραγματικές εικόνες, ώστε να δημιουργήσει έναν κόσμο παράξενης και –ενίοτε- ενοχλητικής ομορφιάς. Οι πίνακες του Ryden ταυτόχρονα συναρπάζουν και φέρνουν σε δύσκολη θέση τον θεατή, τον γοητεύουν και του προκαλούν αμηχανία.
 Αποτελούν ευφυές αμάλγαμα πολλών πηγών και επιρροών, που εκτείνεται από τους ψυχεδελικούς δημιουργούς μέχρι τους καλλιτέχνες της Σχολής της Βιέννης, και από τον Neon Park και τον Ernst Fuchs στους κλασικούς γάλλους φορμαλιστές Jean Auguste Dominique Igres και Jacques-Louis David.ΠΗΓΗ

Το Ιερό Δισκοπότηρο και το Μυστήριο της Αιώνιας Ζωής

Δισκοπότηρο, μαγικός λέβητας, Σινδών, ομιλούσα λίθος ή βιβλίο… Όποια μορφή κι αν του προσδίδουν, όλοι συμφωνούν στο ότι το Γκράαλ είναι το σύμβολο της απόλυτης εξουσίας και γνώσης.

Οι ειδικοί είναι κάθετοι: το Γκράαλ είναι ένας σκοτεινός μύθος για τον οποίο δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Μερικοί εμμένουν ότι πρόκειται για αντικείμενο, το ιερό δισκοπότηρο που κρατούσε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο. Άλλοι κάνουν λόγο για το κύπελλο στο οποίο ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, κρυφός μαθητής του Ιησού, συνέλεξε το αίμα Του όσο ψυχορραγούσε πάνω στο Σταυρό. Κάποιοι άλλοι το ταυτίζουν με την Ιερά Σινδώνη και αρκετοί το βλέπουν ως σύμβολο ή ιερή γενιά. Ακόμα και η τοποθεσία στην οποία έκρυψαν το θρυλικό Γκράαλ έχει ταυτιστεί κατά περιόδους με διάφορες περιοχές ανά τον κόσμο: από το Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας και το Ρενέ λε Σατό της Γαλλίας μέχρι το Οκ Άιλαντ των ΗΠΑ, τη Βαλένθια της Ισπανίας ή το Μπάρι της Ιταλίας.

Μέσα σ’ αυτή τη θάλασσα των εικασιών, οι ειδικοί μελετητές αναζητούν μια σύμβαση και συνάγουν τρεις πιθανές προσεγγίσεις για το Γκράαλ. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που το θεωρούν πολύτιμο αντικείμενο και το συνδέουν με τη μορφή του Χριστού, γι’ αυτό αναζητούν την ακριβή τοποθεσία όπου φυλάσσεται. Στη δεύτερη κατηγορία εκείνοι που το μελετούν ως σύμβολο και στην τρίτη εκείνοι που ερευνούν τις λογοτεχνικές ρίζες του μύθου.

Ο όρος Γκράαλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη του 1190, έτος θανάτου του συγγραφέα Κρετιέν ντε Τρουά, ο οποίος άφησε ημιτελές το τελευταίο ιπποτικό του μυθιστόρημα Πάρσιφαλ.

Α) Απαστράπτον κύπελλο

Το βιβλίο εξιστορούσε την περιπέτεια ενός νέου που άφησε το σπίτι του για να γίνει ιππότης. Όταν έφτασε στον πύργο του βασιλιά Πεσκατόρε έλαβε μέρος σε μια τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας μια κοπέλα διέσχισε το δωμάτιο κρατώντας στο χέρι της ένα γκράαλ που εξέπεμπε σπινθηροβόλο φως. Στη γλώσσα οΐλ, αρχαία διάλεκτος της Βόρειας Γαλλίας που απαντάται μόνο στα λογοτεχνικά κείμενα, γκράαλ σημαίνει δοχείο, αγγείο. Το γεγονός ότι το μυθιστόρημα ήταν το πρώτο στο οποίο γινόταν αναφορά στο Γκράαλ δε σημαίνει ότι ο Κρετιέν επινόησε το αρχέτυπο του δισκοπότηρου. Άλλωστε ο κελτικός πολιτισμός βρίθει από διάφορους μύθους γύρω από θαυματουργά κύπελλα. Ανάλογες ιστορίες συναντάμε και σε ουαλικούς μύθους όπως σ’ εκείνον με το λέβητα της θεάς Σέριντγουεν, μια μεγάλη χύτρα μέσα στην οποία παρασκεύαζε το μαγικό ελιξήριο της σοφίας. Αρκούσε να βουτήξει κάποιος το δάχτυλό του μέσα σ’ αυτό το ματζούνι για να κατακτήσει τη γνώση. Από τα μέσα του 12ου-13ου αιώνα το γκράαλ άρχισε να γράφεται με κεφαλαίο. Η λέξη διασώθηκε από τα κείμενα των Φραγκο-κελτών και μετεξελίχθηκε σε κύριο όνομα. Στα λατινικά υπήρχε το gradalis, ενώ στα μέσα του 12ου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους οι παραλλαγές grazal και grasal.

Έκτοτε το Ιερό Γκράαλ αποτελεί αντικείμενο μύθων, μελετών και ονείρων. Ωστόσο το περιεχόμενο των παραμυθιών δεν είναι αποκλειστικά προϊόν φαντασίας, καθώς εδράζονται σ’ ένα σύνολο μύθων. Γύρω στα 1200 το Γκράαλ ταυτίστηκε για πρώτη φορά με το κύπελλο που κρατούσε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και στο οποίο αργότερα ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα Του από το Σταυρό.

Β) Η πέτρα που μιλάει

Γύρω στα 1210 ο Γερμανός Βόλφραμ φον Έσενμπαχ στο ποίημά του “Πάρσιφαλ” ταύτισε το Γκράαλ με μια ομιλούσα λίθο, ενώ αργότερα το Γκράαλ ταυτίστηκε με το ίδιο το βιβλίο. Κάποιοι μελετητές συνδέουν το λατινικό όρο gradalis με το νεότερο ιταλικό graduale, το συναξάρι της Καθολικής Θείας Λειτουργίας, γι’ αυτό και συνδέθηκε με το Βιβλίο της Σοφίας. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το Γκράαλ είναι ένα αντικείμενο που παίρνει διάφορες μορφές, παραμένοντας βασικά σύμβολο εξουσίας και γνώσης.

Αν το Γκράαλ υπάρχει στ’ αλήθεια, πού βρίσκεται; Θρυλείται ότι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας το μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στο Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας, εκεί όπου ετάφη ο βασιλιάς Αρθούρος. Ωστόσο η πληροφορία είναι ανακριβής και τη διέδωσαν το 1191 οι μοναχοί του Γκλαστόνμπερι, όταν μια πυρκαγιά κατέστρεψε την εκκλησία τους. Ίσως οι καλόγεροι ήλπιζαν να την ξαναχτίσουν με τις εισφορές των προσκυνητών.

Σύμφωνα με άλλες διηγήσεις, το Γκράαλ βρήκαν Ναΐτες ιππότες ανάμεσα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος, στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα φυλάσσεται μαζί με σπάνιους θησαυρούς σε μυστική αίθουσα του πύργου Γκιζόρ, στη Γαλλία.

Γ) Οι έρευνες των ναζί

Ακόμα και ο ναζιστής αρχαιολόγος Ότο Ραν ήταν βέβαιος ότι οι Ναΐτες είχαν μεταφέρει το Γκράαλ στη Γαλλία με σκοπό να το παραδώσουν στους Καθαρούς, αίρεση που καταδίωξε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Ραν έπεισε τον Χάινριχ Χίμλερ, διοικητή των Ες Ες και οπαδό του αποκρυφισμού, να χρηματοδοτήσει τις έρευνες, αφού ήταν πεπεισμένος ότι είχαν κρύψει το Γκράαλ στον πύργο Μονσεγκούρ, τελευταίο οχυρό των Καθαρών. Τελικά μετά από αλεπάλληλες ανασκαφές ο αρχαιολόγος έφυγε άπραγος.

Άλλος μύθος αφηγείται ότι οι Ναΐτες, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το βασιλιά της Γαλλίας, εγκαταστάθηκαν το 1307 στη Σκοτία. Λέγεται ότι συνήψαν φιλία με τον πρίγκιπα Ανρί Σεν Κλερ κι ότι τον βοήθησαν να χτίσει το παρεκκλήσιο Ρόσλιν, στο οποίο υπάρχουν εκατοντάδες σύμβολα των Ναϊτών και του Ιερού Γκράαλ. Κατόπιν έφυγαν για την Αμερική, όπου ίδρυσαν τη Νέα Ιερουσαλήμ, μακριά από την επιρροή του Ποντίφικα. Στο Οκ Άιλαντ της Νέας Σκοτίας ανέσκαψαν το σημείο στο οποίο θεωρούσαν ότι οι Ναΐτες είχαν κρύψει το μυθικό θησαυρό, αλλά δε βρήκαν τίποτα.

Μια άλλη θεωρία θέλει τον Απόστολο Πέτρο να έχει μεταφέρει το δισκοπότηρο στη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια των διωγμών λέγεται ότι ο Άγιος Λαυρέντιος το έστειλε στη Χουέσκα της Ισπανίας, όπου θεωρούσε ότι θα ήταν ασφαλές, κι ότι κατέληξε στη Βαλένθια το 1437. Στο παρεκκλήσιο Καπίγια ντελ Σάντο Κάλιθ της ισπανικής πόλης λατρεύουν μέχρι σήμερα ένα κύπελλο με πολύτιμους λίθους, το οποίο οι πιστοί θεωρούν ότι είναι το Ιερό Γκράαλ.

Δ) Ιερή Σινδώνη

Στον καθεδρικό ναό του Αγίου Λαυρεντίου στη Γένοβα το Γκράαλ ταυτίζεται με την Ιερή Λεκάνη από την Καισαρεία. Πρόκειται για οκταγωνική λεκάνη που έφεραν οι στρατιώτες που κατέλαβαν το 1101 την Καισαρεία. Αυτοί πίστευαν ότι ήταν ο πίναξ πάνω στον οποίο έπεσε η κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Σύμφωνα με άλλους, η μυστικιστική μουσουλμανική οργάνωση των Σούφι παρέδωσε το Γκράαλ στον Φρειδερίκο Β’, ο οποίος το έκρυψε σε μια μυστική αίθουσα του Καστέλ ντελ Μόντε, κοντά στην Άντρια, περιοχή της επαρχίας Απουλία στην Ιταλία. Εκεί, στην πύλη του καθεδρικού ναού του Σαν Νίκολα, που βρίσκεται στο Μπάρι, υπάρχει μια εικόνα του βασιλιά Αρθούρου που υποδεικνύει την κρύπτη.

Το Γκράαλ θα μπορούσε να φυλάσσεται και στο Τορίνο. Πιθανότατα το μετέφεραν εκεί μαζί με την Ιερά Σινδώνη οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα. Στο ναό της Μεγάλης Μητέρας του Θεού υπάρχει το Άγαλμα της Πίστης, που στο δεξί χέρι κρατά ένα ανοιχτό βιβλίο και στο αριστερό ένα δισκοπότηρο. Λέγεται ότι το άγαλμα κοιτά την κρύπτη του Γκράαλ.

Κάποιοι μελετητές ταυτίζουν το Γκράαλ με την Ιερά Σινδώνη και υποστηρίζουν ότι ο όρος προέρχεται από τις λέξεις greil ή greille, που παραπέμπουν στις ιταλικές griglia (εσχάρα) και grata (κιγκλίδωμα). Βάσει των παραπάνω θεωρούν ότι ο όρος αναφέρεται στο επίχρυσο προστατευτικό πλέγμα κάτω από το οποίο τοποθετήθηκε το ιερό σάβανο για να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη.

Ε) Πορεία προς το θείο

Μετά από όλες αυτές τις αντικρουόμενες ερμηνείες εύλογα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι ίσως το Γκράαλ να μην υπήρξε ποτέ. Κάποιοι ιστορικοί αντιτείνουν ότι η παρουσία τόσων στοιχείων δεν αναιρεί το ότι κάποτε υπήρχε μια ενότητα μεταξύ τους. Άλλωστε η πραγματική δύναμη του Γκράαλ είναι ακριβώς ότι πρόκειται για ένα άδειο κύπελλο που ο καθένας μπορεί να γεμίσει αν επιστρατεύσει την πίστη του. Μπορεί επομένως να το μετατρέψει σε σύμβολο του στόχου που επιθυμεί να επιτύχει. Η πλειοψηφία πάντως των ειδικών συμφωνεί στο ότι η έρευνα για το Γκράαλ συμβολίζει την πορεία προς την προσέγγιση ενός μυστηριώδους και υπερβατικού αντικειμένου που τελικά ταυτίζεται με τον ίδιο το Θεό.

πηγη

Κόσμικ.Το εξωγήινο μωρό της Τασκένδης.

Ήταν 14 Ιουλίου του 1983 και ώρα 8 μ.μ στο χωριό Σοσβόνσκα  στα βορειοανατολικά της Τασκένδης,ο ήλιος μόλις είχε δύσει και ξαφνικά ένα ισχυρό κόκκινο φως καλύπτει τον ουρανό και μια τρομερή έκρηξη αντηχούσε στα βουνά,ο ουρανός  αμέσως πήρε το χρώμα της πορφύρας,το φαινόμενο έγινε ορατό και από τα γύρω χωριά όπως το Καραμπάλτι και το Κας Τερκιμέν. Ελικόπτερα του στρατού εντοπίζουν το σημείο της έκρηξης και αμέσως καταφθάνει στην περιοχή ειδικό κλιμάκιο του στρατού αποτελούμενο από ειδικούς επιστήμονες-ερευνητές ενώ δυνάμεις του στρατού αμέσως αποκλείουν την περιοχή απαγορεύοντας την πρόσβαση στον οποιοδήποτε.Πληροφορίες μιλάνε για αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενο αντικείμενο διαμέτρου 30 μέτρων και για καμμένα απομεινάρια σωμάτων όμοια με ανθρώπινα… 4 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά στους λόφους της Τασκενδης εντοπίζουν και ένα άλλο αντικείμενο το οποίο έπεσε και αυτό από τον ουρανό και ήταν μια μεταλλική κάψουλα σε σχήμα αβγού με μήκος περίπου 2 μέτρα και ήταν εφοδιασμένη με κάποιο σύστημα προσγείωσης αποτελούμενο από ρουκέτες.Με εντολή του συνταγματάρχη,που είχε το γενικό πρόσταγμα της αποστολής,ανοίγεται η κάψουλα και έκπληκτοι αντικρίζουν ένα ον που έμοιαζε με ανθρώπινο μωρό  σε κατάσταση ”ύπνου”, αμέσως μεταφέρεται στο Ινστιτούτο ιατρικών ερευνών  και επικεφαλής γιατρός τίθεται ο Μιχαήλ Ιμπραγκίμοφ και περιγράφει στην αναφορά του το μωρό ως εξής…… 

Έχει ύψος 66 εκατοστά και βάρος 11 κιλά,έχει ανθρώπινη μορφή εκτός από τις μεμβράνες που έχει ανάμεσα στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών γεγονός που σημαίνει ότι ενδεχομένως το ον αυτό να περνάει πολλές ώρες μέσα σε νερό,οι ακτίνες Χ φανερώνουν ανθρώπινη ανατομία με εξαίρεση την καρδιά η οποία είναι μεγαλύτερη και βρίσκεται στην ίδια θέση με των ανθρώπων,το αίμα του έχει κανονική πίεση και εκπέμπει υψηλό αριθμό σωματιδίων,πράγμα που σημαίνει ότι η τηλεπάθεια είναι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη….  

 Το νοσηλευτικό προσωπικό του ιδρύματος ”βαφτίζει” το μωρό και του δίνει το όνομα Κόσμικ…. 

Το μωρό δεν έχει μαλλιά ούτε βλεφαρίδες και τα μάτια του έχουν πορφυρό χρώμα τα οποία δεν τα κλείνει ποτέ και υποθέτουν ότι κοιμάται μετρώντας τους σφυγμούς του. Σύμφωνα με τον δόκτορ Ιμπραγκίμοφ το μωρό καταλαβαίνει ότι οι γονείς του είναι νεκροί και ότι βρίσκεται σε ένα περιβάλλον άγνωστο,η μόνη αντίδραση του μωρού ήταν όταν του έδωσαν να φάει σπανάκι το οποίο το έφαγε με ευχαρίστηση και ήταν το μόνο που έφαγε από όλες τις τροφές που προσπάθησαν να του δώσουν,το μωρό ήταν υγιές αλλά οι γιατροί δεν ξέρουν κατά πόσο θα άντεχε σε ανθρώπινες ασθένειες καθώς δεν γνώριζαν τον βαθμό ανοσίας του οργανισμού του,μια απλή ίωση για εμάς ίσως για το μωρό να ήταν θανατηφόρα.
Μετά από λίγους μήνες παρακολούθησης του Κόσμικ οι αρμόδιες αρχές ανακοινώνουν ξαφνικά το θάνατο του,είναι όμως έτσι;Μήπως ο Κόσμικ ανταποκρίθηκε τελικά στα ερεθίσματα των επιστημόνων και επικοινώνησε μαζί τους;ΠΗΓΗ

ΓΙΓΑΝΤΕΣ-Τα ευρήματα που αρνείται να κατατάξει η Παλαιοντολογία

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ 15ΜΕΤΡΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΗΣ Σ.ΑΡΑΒΙΑΣ!

και το φαινόμενο της απόκρυψης κάθε σχετικού στοιχείου απο τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο…

Όταν οι μαρτυρίες μας προέρχονται από την ελληνική Μυθολογία ή τη Βίβλο και τις μυθολογίες γενικά των μεσανατολικών λαών (και είναι πάμπολες και πασίγνωστες και στις δύο περιπτώσεις), τότε ίσως δικαιολογείται κάπως η σημερινή επιστήμη να κατατάσσει το θέμα της ύπαρξης των γιγάντων στο χώρο του μύθου και του θρύλου… Όταν όμως ερχόμαστε στην περίπτωση των ευρημάτων, τότε η εμμονή να ερμηνεύονται αυτά πάντα με απαγορευτικό για την ύπαρξη γιγάντων, τρόπο, προκαλεί υποψίες…

Το ζήτημα των μεγαλοοστεϊκών ευρημάτων πολύ λίγο έχει απασχολήσει τους επιστήμονες και ουσιαστικά έχει κρατηθεί μακρυά από το κοινό, παρά το γεγονός ότι τα ευρήματα αυτά -ανθρώπινοι σκελετοί ύψους 2,75 έως 6 μέτρων καθώς και εργαλεία, τσεκούρια, μαχαίρια, άξονες χεριών, κοίλα βλήματα- τα λεγόμενα mega tools, δηλαδή μέγα εργαλεία είναι εξαιρετικά εντυπωσιακά και μπορούν κυριολεκτικά να αλλάξουν τη σύλληψη της Ιστορίας, όπως την ξέρουμε!

Τα ευρήματα αυτά -χρονολογημένα συνήθως 180.000 έως 50.000 χρόνια πριν εχουν βρεθεί κυριολεκτικά σε όλο τον πλανήτη, από το Μεξικό έως την Ιάβα, τη Νότια Κίνα, την Αυστραλία… μέχρι την Ευρώπη το Ιράκ και τη Σκανδιναβία, υποδεικνύοντας πως υπήρξε μία εποχή που η γη εκατοικείτο από γίγαντες.

Οι χρήστες αυτών των εργαλείων, των οποίων τα οστά βρίσκουμε σήμερα, χαρακτηρίστηκαν αλλού ως meganthropus, αλλού ως gigantopithecus (Κίνα και Ιάβα κυρίως), και έτσι δόθηκαν δυο ερμηνείες για την παρουσία τους: α) των ανθρωπόμορφων και πολιτισμένων» και β) των «αγρίων», που όμως και αυτοί χρησιμοποιούσαν εργαλεία! Πιθανότατα τους δεύτερους εννοούσε ο Αριστοτέλης όταν έγραφε «κυκλωπικώς ζήν», δηλαδή τους διάγοντες βίο άγριο και μη κοινωνικό.

Ο γίγαντας της Σαουδικής Αραβίας και οι ερμηνείες της φωτογραφίας που ξεσήκωσε τον κόσμο

Μια εντυπωσιακή και, το λιγότερο, περίεργη ιστορία είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, αρχικά μέσω του ίντερνετ και αργότερα μέσα από ορισμένες εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια, κυρίως του αραβικού κόσμου.
Ήταν στις αρχές του Μαρτίου του 2004 που κάποιος Bob Lebling ανέβασε στο Διαδίκτυο μία είδηση συνοδευόμενη από τη σχετική φωτογραφία, ζητώντας σχόλια και περισσότερες πληροφορίες για κάτι όντως απίστευτο: Ένας τεράστιος ανθρώπινος σκελε τός είχε βρεθεί κατά τη διάρκεια των εκσκαφών για την εγκατάσταση δικτύου φυσικού αερίου, στη Σαουδική Αραβία.

Ο σκελετός, έτσι όπως φαινόταν στη φωτογραφία, πρέπει να ήταν πράγματι κολοσσιαίων διαστάσεων και ο γίγαντας εκείνος όταν στεκόταν όρθιος πρέπει να είχε ύψος πάνω από 16 μέτρα!

Τη σιωπή και την αμηχανία των Μέσων όλου του κόσμου ακολούθησε τον Απρίλιο μία δημοσίευση στο The New Nation, έναν ανεξάρτητο διαδικτυακό τόπο του Μπαγκλαντές, η οποία επιβεβαίωνε την είδηση και βέβαια της έδινε και μία θρησκευτική χροιά. Ο τεράστιος σκελετός αποτελούσε και επιβεβαίωση της Βίβλου και του Κορανίου, αφού και τα δύο ιερά βιβλία μιλάνε για την ύπαρξη γιγάντων σε παλαιότερες εποχές. Να τι ακριβώς έγραφε η σελίδα του The New Nation:

“ΣΚΕΛΕΤΟΣ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ”

Πρόσφατες ανασκαφές για την εγκατάσταση αγωγών φυσικού αερίου στην έρημο της νοτιοα νατολικής Σαουδικής Αραβίας έφεραν στο φως υπολείμματα σκελετού ενός ανθρώπου γιγαντι αίων διαστάσεων… Η συγκεκριμένη περιοχή ονομάζεται Ραμπ Αλ Κάλι. Την ανακάλυψη έκανε η ερευνητική ομάδα της Aramco.
Η ίδια ανακάλυψη επιβεβαιώνει τα λόγια του Αλλάχ στο Κοράνι ότι έπλασε ανθρώπους γιγανταιαίων διαστάσεων που όμοιους δεν είχε δημιουργήσει ποτέ πριν. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι του έθνους Άαντ, και του έθνους Χουντ. Ήταν πολύ ψηλοί,μεγαλόσωμοι και τόσο δυνατοί που μπορούσαν να ξεριζώσουν ολόκληρο δέντρο με το χέρι τους. Αργότερα, οι άνθρωποι αυτοί,στους οποίους είχε δοθεί αυτή η τεράστια δύναμη, στράφηκαν ενάντια στον Θεό και τον Προφήτη, υπερέβησαν κάθε όριο που είχε τεθεί από τον Θεό, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην καταστροφή.
Ο Ουλεμάδες (θρησκευτικοί αξιωματούχοι) της Σαουδικής Αραβίας πιστεύουν ότι τα υπο λείμματα του σκελετού που βρέθηκε ανήκουν σε άνθρωπο του έθνους του Άαντ..Στρατιωτικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας απέκλεισαν ολόκληρη την περιοχή, ενώ η είσοδος επιτρέπεται μόνο στο προσωπικό της Aramco. Η κυβέρνηση προσπάθησε να τηρήσει μυστικότητα σχετικά με το θέμα, αλλά ένα στρατιωτικό ελικόπτερο τράβηξε αεροφωτογραφίες και μια από αυτές διέρρευσε στο διαδίκτυο στη Σαουδική Αραβία. Δείτε την επισυναπτόμενη φωτογραφία και παρατηρήστε το μέγεθος των δύο ανδρών που στέκονται στη φωτογραφία σε σχέση με το μέγεθος του σκελετού!»

Παρατηρήστε ότι η ανακοίνωση αναφέρει ότι για την ανακάλυψη ήταν ενήμεροι θρησκευτικοί αξιωματούχοι και μάλιστα έσπευσαν να την εκμεταλλευτούν ερμηνεύοντας την ως επιβεβαίωση του Κορανίου. Εξάλλου οι πληροφορίες για στρατιωτικό αποκλεισμό της περιοχής δεν διαψεύτηκαν ποτέ.

Το θέμα είχε αρχίσει να προβάλεται κάπως, κυρίως μέσω αραβικών Μέσων Ενημέρωσης, και αυτό που ακολούθησε το αρχικό δέος και την έκπληξη ήταν η εύλογη απορία: «μα γιατί η ανακάλυψη αυτή δεν έχει γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο;». Ώσπου, όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε η πανηγυρική διάψευση του.

Συγκεκριμένα, το ίδιο άτομο που είχε ανεβάσει την πρώτη αγγελία, έγραψε μία δεύτερη ανακοίνωση (4 Απριλίου) στην οποία επεξηγούσε ότι έλαβε ένα email από την εταιρεία Aramco, το οποίο διέψευδε την ύπαρξη γίγαντα και εξηγούσε ότι όλα ήταν μία καλο στημένη φάρσα. Να τι έλεγε η διάψευση του Bob Lebling:

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΣΚΕΛΕΤΟ ΤΗΣ ΣΑΟΥΔΙΚΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ

Ο γίγαντας της Σαουδαραβικής Aramco και οι φήμες που τον συνοδεύουν μπορούν να κατασιγάσουν πια μια για πάντα.
Μετά τη δημοσίευση του αρχικού μηνύματος μου, σχετικά με τη συγκεκριμένη ανακάλυψη, οι φήμες οργίασαν. Πολλοί μου έγραψαν, άλλοι ισχυριζόμενοι ότι πρόκειται για τον Αδάμ, άλλοι ότι πρόκειται για έναν γίγαντα εξωγήινο νεκρό εδώ και εκατομμύρια χρόνια, την ύπαρξη του οποίου κρατούσαν μυστική οι σαουδαραβικές αρχές και οι αρχές της Aramco. Κάτι σαν το μυστήριο της Area 51.

Ο λόγος της αρχικής μου δημοσίευσης ήταν να συλλέξω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες και δεν περίμενα να μου απαντήσει κάποιος από την ίδια την Aramco. Σύμφωνα λοιπόν με την Aramco: «το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων της Aramco, έλαβε πάρα πολλά μηνύματα σχετικά με την ανακάλυψη του γιγάντιου σκελετού στο Ραμπ Αλ Κάλι. Τόσο η έκθεση όσο και η φωτογραφία είναι ψεύτικες. Η φωτογραφία αποτελεί παραποίηση πρωτοτύπου που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Cornwell των ΗΠΑ. Η πραγματική φωτογραφία, που τραβήχτηκε one, 16 Σεπτεμβρίου του 2000, απεικονίζει την πραγματική ανασκαφή ενός σκελετού μαστόδοντου (είδος προϊστορικού ελέφαντα) από επιστήμονες τον Πανεπιστημίου Cornwell στο Hyde Park, της Νέας Υόρκης.

Στην παραποιημένη έκδοση, η εικόνα ενός ανθρώπινου σκελετού έχει τοποθετηθεί πάνω από τη σκηνή μαζί με μια ανθρώπινη μορφή μικρού μεγέθους για να δημιουργήσει την εντύπωση του γιγαντιαίου “σκελετού”.
Επαναλαμβάνουμε, η φωτογραφία τον “ανθρώπινου σκελετού” είναι ψεύτικη και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη Σαουδαραβική Aramco. Λυπούμεθα».
Το κείμενο συνοδευόταν και από την επε ξηγηματική φωτογραφία του πανεπιστημίου Cornell των ΗΠΑ, που έδειχνε τον τόπο ανα κάλυψης του μαστόδοντου στο Χάιντ Παρκ της Νέας Υόρκης!

Σχεδόν ταυτόχρονα σε άλλα sites, όπως το About, εμφανίστηκαν και άλλες διαψεύσεις οι οποίες μάλιστα συνοδεύονταν και από την πληροφορία ότι η πλαστή φωτογραφία ήταν κατασκευασμένη με το γραφίστικο πρόγραμ μα photoshop και μάλιστα είχε υποβληθεί τον Οκτώβριο του 2002 για αξιολόγηση σε έναν διαγωνισμό photoshop.
Τι είχε συμβεί τελικά; Πείστηκε ο Bob Lebling από το email της Aramco και αποφάσισε να αποκαταστήσει την αλήθεια; Ή μήπως τον… «έπεισαν»;
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι όντως έτσι -δηλαδή το email της Aramco να έπεισε τον Lebling- αν δεν υπήρχαν μερικές λεπτομέρειες στις οποίες θα πρέπει οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής να σταθεί…

Τα ερωτηματικά για τη φωτογραφία

Με δεδομένη την αρνητική έως απαγορευτική διάθεση των ιδρυμάτων που εκπροσωπούν την κατεστημένη γνώση, ο καθένας ξέρει ότι, αν ήταν αληθινή μια τέτοια ανακάλυψη θα ανέτρεπε πολλά στον κόσμο της επιστήμης αλλά και της προπαγάνδας που είναι βασισμένη στην Ιστορία, όπως σήμερα διδάσκεται. Έτσι δεν είναι παράξενη η σιωπή που ακολούθησε τις πρώτες δημοσιεύσεις, ούτε βέβαια και η διάψευση που ήρθε λίγο αργότερα.
Και επανερχόμαστε στην περιβόητη φωτογραφία της Σαουδικής Αραβίας και σε πιο πρακτικά στοιχεία. Αυτό που θα παρατηρή σει ένα έμπειρο μάτι, εξετάζοντας τις δύο φωτογραφίες -την υποτιθέμενη πλαστή του γίγαντα και την υποτιθέμενη γνήσια του αμερικανικού πανεπιστημίου- είναι ότι πλαστή και κατασκευασμένη φωτογραφία είναι αυτή του πανεπιστημίου Cornell! Η επέμβα ση είναι φανερή, ειδικά στις σκιές που ρίχνουν οι πάσσαλοι.

Πιο συγκεκριμένα, είναι πασίγνωστο ότι οποιαδήποτε ώρα της ημέρας οι σκιές των αντικειμένων στη γήινη επιφάνεια είναι παράλληλες. Στην περίπτωση όμως της φωτογραφίας με τα οστά του μαστόδοντου οι σκιές των πασάλων δεν είναι παράλληλες, πράγμα που σημαίνει ότι ή έχουν ανατραπεί οι φυσικοί νόμοι ή η φωτογραφία έχει υποστή τεχνητή παρέμβαση…

Οι ελληνικές περιπτώσεις…

Αν ήταν η πρώτη φορά που επίσημες αρχές αρνούνται την εγκυρότητα κάποιου νέου ανατρεπτικού στοιχείου, τα πράγματα θα ήταν πιστευτά. Όμως, και η ελάχιστη έρευνα -ακόμη και μόνο στην Ελλάδα- μπορεί να επιβεβαιώσει την «επίσημη αρνητικότητα» προς κάθε νέα ανακάλυψη όταν αυτή δεν συμβιβάζεται με τα κατεστημένα. Και δεν είναι μόνο οι πάμπολες λαϊκές παραδόσεις που δισώζουν την ύπαρξη γιγάντων μέχρι σήμερα. Υπάρχουν αναφορές αρχαίων συγγραφέων (Παυσανίας, Φιλόστρατος, κ.α.). Όμως οι μαρτυρίες δεν περιορίζονται σε πληροφορίες. Υπάρχουν και ευρήματα! Να μερικές χαρακτηριστικές “ελληνικές” περι πτώσεις – εκτός από τις γνωστές ανακαλύψεις γιγαντιαίων ανθρώπινων οστών από τον Σλήμαν στην Τροία και στις Μυκήνες :

• Στην Μεγαλόπολη της Αρκαδίας είναι γνωστό σε όλους οτι κάθε τόσο τα συνεργεία της ΔΕΗ πέφτουν πάνω σε τάφους με γιγα ντιαίους σκελετούς. Όλοι ερμηνεύονται σαν οστά ζώων που έζησαν την προϊστορική εποχή στην Ελλάδα και εξαφανίζονται… Κανείς όμως δεν εξηγεί πώς γίνεται να βρίσκονται μέσα σε τάφους τα οστά ζώων.

• Στον Φενεό της Πελοποννήσου επίσης οι ντόπιοι βεβαιώνουντην ανακάλυψη
τάφων με γιγάντιους σκελετούς. Οι τάφοι καταστράφηκαν και οι σκελετοί εξαφανίστη καν, αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάτοικοι που ξέρουν την ακριβή τοποθεσία άλλων τάφων γιγάντων, οι οποίοι δεν έχουν γίνει γνωστοί ακόμη στις αρχές, οπότε και «διασώζονται»…• Το ΤΜ έχει γράψει για τον γιγάντιο σκελετό (περίπου 2,20 μ. διπλωμένος σε ταφική σχάση) που ανακαλύφθηκε και ξαναβάφτηκε στην Πελάνα της Λακωνίας

• Επίσης το ΤΜ (τεύχ. 91) έχει γράψει για τα οστά γιγάντων που έχουν βρεθεί στην Ύδρα.

• Παρόμοια οστά λέγεται ότι είναι θαμένα και στον περίβολο του ναού του Αγίου Νίκο λάου στις Σπέτσες.

Η ελληνική πραγματικότητα 1827-2004

Το 1993 βρισκόμουν σε αναζήτηση σκελετού 6 μέτρων(!), που οι πληροφορίες τον έφεραν να είχε ταξιδέψει από την Αθήνα στο Τέξας! Με βοήθησε σε αυτό η δημοσιογράφος Δ. Σωτηριάδου, που εργαζόταν τότε στο MEGA. Εξαντλήσαμε όλους τους τρόπους για να τον βρούμε, μέχρι και αγγελία στην εφημερίδα Χρυσή Ευκαιρία στις 10-10-94 βάλαμε! Συγ χρόνως σε αναφορά μου στον Πρωθυπουργό (22-9-04, α.π. 1921) ρωτώ εάν λόγω έλλειψης κέντρου συντήρησης σκελετών, εδόθησαν τα τελευταία 50 χρόνια σκελετοί ευρεθέ ντες στην Ελλάδα, στο εξωτερικό. (Πληροφορία από τον κορυφαίο ανθρωπολόγο και πρόεδρο της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρείας, Νίκο Πουλιανό, ο οποίος αναφερεται σε 50.000 σκελετούς!). Ρωτώ, επίσης, τι απέγιναν οι σκελετοί της Ομηρικής περιόδου, ύψους 2,05-2,25 μέτρων που βρήκε ο Σλήμαν στις Μυκήνες.

Προέκυψε, βέβαια, και η φήμη ότι στη διά νοιξη του δρόμου της Επισκοπής Ευβοίας βρέθηκαν στοιβαγμένα ανθρώπινα οστά διπλάσιου μεγέθους από το κανονικό. Δεν δόθηκαν περαιτέρω πληροφορίες.

Οι δικές μας έρευνες στη Γραβιά Παρνασσίδος, προ οκταετίας, μας έφεραν σε δυο τεχνητούς λόφους-τούμπες, με τους τάφους — στον πρώτο λόφο συλημένους από το 1970, όπως πληροφορηθήκαμε— βασιλέων, προφα νώς ύψους 2,35-3,25 μέτρων. Πληροφορίες υπάρχουν για ομαδικούς παρόμοιους τάφους σε Θεσσαλία – Μακεδονία – Αττική.

Οι γίγαντες ως παγκόσμιο φαινόμενο

• Στην Αμερική: Αναφορές και ευρήματα περί γιγάντων υπάρχουν σε ολόκληρη την Αμερικανική Ήπειρο. Το 1833, στο Lanpock Rancho της Καλιφόρνια βρέθηκε σκελετός ύψους 12 ποδών με κοίλες σφαίρες, πέτρινα τσεκούρια κτλ. Το 1850, το 1875, το 1882, ο ερασιτέχνης αρχαιολόγος F. Μ. Fetty και η σύζυγος του βρήκαν σε ρηχή σπηλιά υπο λείμματα γιγαντιαίου σκελετού καθιστού με χειροποίητα αντικείμενα-κτερίσματα από πέτρα και τσαμακόπετρα. Το 1883 βρέθηκε άλλος σκελετός από τον J. A. Faulkner.
Άλλες καταγεγραμμένες περιπτώσεις: στη Β. Αμερική, το 1947 (Death Valley), αρχαιο λόγοι βρίσκουν σκελετούς ύψους 9 ποδών (μεγαλύτεροι των 3 μέτρων). Στο Τενεσσή, το 1821, βρέθηκε σκελετός ύψους 7 ποδών από τον John Haywood. To 1800, βρέθηκε σκελετός κοντά στο Rutland της Νέας Υόρ κης! Στο Evant Kanyon της Αριζόνα, το 1923, δυο σκελετοί με ύψος 15 και 18 πόδια!

Ομάδα στρατιωτών ξεθάβει στο Lompock Ranco της Καλιφόρνια, το 1833, σκελετό ύψους 12 ποδών με μέγα-όπλα και πέτρινο φέρετρο. Άλλος σκελετός με ύψος 12 πόδια βρίσκεται το 1891, στο Crittenden της Αριζό να. Σε δυο περιπτώσεις, ο σκελετός είχε 6 δάχτυλα (Braton Tennesee) σε κάθε πόδι στη μια και 6 σε κάθε χέρι, στην άλλη περίπτω ση.
Το 1897, βρέθηκε σκελετός ύψους 9 ποδών κοντά στο Brewersuille της Ιντιάνα. Άλλοι βρέθηκαν στην Bowa της Γιούτα, στο Zenesville του Οχάιο και πάλι στη Νεβάδα στη Humboldt Lake σκελετοί με ύψος 8 1/2 και 10 πόδια! Το 1965, βρέθηκε σκελετός ύψους 8 ποδών και 9 ιντσών στο Holly Greek του Κεντάκι, ενώ υπάρχει και πλήθος άλλων περιπτώσεων.

• Στην Αυστραλία: Στον ποταμό Gravels κοντά στο Bathurst στη Νέα Νότιο Ουαλία, βρέθηκαν πολλά μέγα-αντικείμενα, σφαίρες, ρόπαλα, πέλεκεις, μαχαίρια, βλήματα, (αντι κείμενα βάρους 8, 10, 15, 21, 25 λίβρες) και σκελετοί ανδρών ύψους 10 και 12 ποδών.
Στην ίδια περιοχή, ο φυσικός Rex Gilroy βρήκε σε βάθος δύο μέτρων σκελετό 25 πόδια ψηλό, και με βάρος -κατά τον επιστήμονα-1.000 λίβρες! Στο Gympie Queensland, ένας γεωργός, ο Keith Walker, βρήκε δόντια που κατά τον Gilroy ανήκαν σε άτομο με ύψος 10 πόδια.

Στα Blue Mountains, βρίσκονται ίχνη ποδιών ατόμων που το μεγαλύτερο προσδιορίζει ύψος 20 ποδών. Αυτά και άλλα βρέθη καν από τον P. Holman.
Ο Noel Reeves βρήκε «πατήματα» ανθρώ πων κοντά στο Kempsey N.S.W. άνωθεν του ποταμού Macleay και προσδιόρισε τους ψηλότερους σε 17 πόδια ύψος!

• Στην Κίνα: Σε πάμπολλα δόντια δράκων(!), τα οποία συγκέντρωσαν πρόσφατα Κινέζοι επιστήμονες, διαπιστώθηκε ότι στα περισσότερα εξ αυτών είχαμε να κάνουμε με δόντια ανθρώπων-γιγάντων ή γιγαντοπιθήκων (MEGAN-THROPUS & GIGANTOPITHECUS). Σκελετούς 10 ποδών έχουν βρει οι Κινέζοι, οι οποίοι έχουν και την πρωτιά σε αριθμό και είδη ευρεθέντων δεινοσαύρων, τα τελευταία 50 χρόνια.
• Στις Φιλιππίνες: Ένας σκελετός με ύψος 17 πόδια
• Στο Μαρόκο: Ένας σκελετός με ύψος 12 πόδια
• Στον Καύκασο: Σκελετοί ύψους 2,8 έως 3,12 μέτρων έχουν βρεθεί στον Καύκασο από τους Σοβιετικούς.
• Στο Μεξικό: Το 1926, οι D.W. Page και F.W. Devalda βρίσκουν γιγαντιαίους σκελε τούς ύψους 10-12 ποδών. Περιοχές που έχουν βρεθεί στο ΜΕΞΙΚΟ, Sisoguiche -Tapextla – Mico River.
• Στην Αφρική: To 1936, ο παλαιοντολόγος και ανθρωπολόγος Larson Kohl από τη Γερ μανία βρήκε έναν γιγάντιο σκελετό στις άκρες της Λίμνης ELYASI της Κεντρικής Αφρικής.

Γιγαντοπίθηκος ή Μεγάνθρωπος;

Είναι δυνατόν οι ανθρωπολόγοι να υποστη ρίζουν ότι οι σκελετοί Κίνας (BLACKI), Ιάβας, Αυστραλίας κλπ. που συνοδεύονται από εργαλεία (50.000 έως 180.000 ετών) -π.χ. τσεκούρι 37 λιβρών (16 κιλών!- ήταν Γιγαντοπίθηκοι και όχι Άνθρωποι; Σκελετοί 1.000.000 ετών (Ιάβα), footprints, δηλαδή πατημασιές 9.000.000 ετών στη Νότιο Αφρι κή μήκους 4 ποδών από γυναίκα με ύψος 30 πόδια (9 μέτρα) και τα διδασκόμενα από την Ελληνική Μυθολογία οδηγούν σε πανάρχαι ους ανθρώπους και γίγαντες εκατομμυρίων ετών!
Μάλιστα, η περίπτωση του Ιουλίου 1877 στο Spring Valley Eureka της Νεβάδα-όπου χρυσοθήρες ανιχνεύοντας τις πέτρες βρήκαν κάτι ασυνήθιστο και με έκπληξη διαπίστω σαν ότι ήταν ένα γιγαντιαίο οστό ανθρώπι νου ποδιού, όρθιο ανάμεσα στα βράχια, αλλά ενσωματωμένο μέσα σε σκληρό σκούρο κόκκινο χαλαζίτη- οδηγεί σε ασύλληπτης παλαιότητας εποχή…

Η επιγονατίδα και η ποδοκνήμη, απανθρα κωμένες, έδειχναν κάταγμα 4 ίντσες πάνω από το γόνατο, με απόσταση γονάτου-φτέρ-νας 39 ίντσες. Δεκάδες γιατροί που το εξέτα σαν διαπίστωσαν ότι πρόκειται για γιγαντοοστό, που ανήκε σε άνθρωπο ύψους 12 ποδών! (3 μέτρα 60 εκ.).
Το πολύ ενδιαφέρον όμως είναι ότι το έδαφος που ενεπλάκη ο γίγαντας και στο οποίο βυθίστηκε το πόδι του, είναι χρονολογημένο 185.000.000 χρόνια πριν! Πολλές εφημερίδες
έγραφαν γι’ αυτό και πολλά μουσεία έστειλαν ερευνητές για περαιτέρω έρευνα της περιοχής. Εντύπωση έκανε δε ότι εκτός από το οστό που βρέθηκε ακέραιο, στην πέτρα είχε αποτυπωθεί τόσο η πατούσα όσο και ολόκληρο το πόδι.
Ωστόσο, όλη η παλαιοανθρωπολογικη δραστηριότητα χαρακτηρίζεται απο χιλιάδες “εξαφανίσεις” σκελετών και άλλων συναφών ευρημάτων, όπως ο απολιθωμένος γίγαντας που βρέθηκε το 1895, στα μεταλλεία του Αντρίμ της Ιρλανδίας, ύψους 3,70 μέτρων! Το δεξί πόδι είχε 6 δάχτυλα! Συνολικό βάρος 2050 kg! Οι ιδιο κτήτες και το απολίθωμα εξαφανίστηκαν!
Στο Crittenton της Αριζόνα, το 1891, βρέ θηκε σαρκοφάγος με ανθρώπινο σκελετό 3 μέτρων ύψους, με 6 δάχτυλα σε κάθε πόδι! Ενώ στο Lompock Rancho της Καλιφόρνια, ο σκελετός που βρέθηκε είχε θαμμένα μαζί του βλήματα, πέτρινα τσεκούρια και άλλα «artifacts». Είχε, επίσης, διπλή σειρά δοντιών στην επάνω και κάτω γνάθο! Δυστυχώς, το σύνολο ξαναθάφτηκε βιαστικά λόγω της απειλής των συγκεντρωμένων Ινδιάνων, οι οποίοι θεωρούσαν ιερές τις ταφές.
Έχουμε, λοιπόν, συχνά παραλλαγές με 6 δάχτυλα ή και απολιθωμένα σώματα, πιθα νόν λόγω κλιματολογικών ή εδαφικών συν θηκών, και οπλισμό με κοίλα βλήματα, τσε κούρια – μαχαίρια – ρόπαλα, αλλά και ξίφος σε μία περίπτωση στην Αγγλία.
Όλα αυτά δεν είναι παρά ελάχιστες περιπτώσεις από τις πάμπολες που ζητούν απάντηση από την επιστήμη. Το πόσο θα «κοστίσει» αυτή η απάντηση είναι άλλο θέμα…
πηγη

Του Γ.Πάλμου δημοσιεύτηκε σε παλαιότερο περιοδικό “Τρίτο Μάτι”

Τα 10 μέρη του κόσμου που απαγορεύεται να επισκεφθείτε!

Νομίζετε ότι μπορείτε να πάτε παντού, αν το θελήσετε; Νομίζετε! Παρακάτω δείτε τις top 10 τοποθεσίες που δεν θα μπορέσετε να επισκεφθείτε ποτέ, όσο και αν χτυπιέστε…
10. Mezhgorye, Ρωσία

Το Mezhgorye είναι μια κλειστή πόλη της Ρωσίας που ιδρύθηκε το 1979 και στην οποία πιστεύεται πως κατοικούν όσοι εργάζονται στο άκρως απόρρητο όρος Yamantaw. Το Yamantaw έχει ύψος 1640 μέτρα και είναι το ψηλότερο βουνό στα νότια Ουράλια. Οι ΗΠΑ πιστεύουν πως στο Yamantaw και στο Kosvinsky (600 χλμ βορειότερα) υπάρχουν μυστικές πυρηνικές εγκαταστάσεις ή/και καύσιμα.
Από τους δορυφόρους τους, οι ΗΠΑ έχουν δει μεγάλες ανασκαφές, όπως στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Σε κοντινό σημείο έχουν χτιστεί δύο φυλάκια, το Beloretsk-15 και το Beloretsk-16. Παρά το ότι οι ΗΠΑ έχουν ρωτήσει επανειλημμένα για το είδος των εγκαταστάσεων, η ρωσική κυβέρνηση τους έχει δώσει διάφορες απαντήσεις όπως ότι πρόκειται για περιοχή εξόρυξης, αποθήκη για τους ρωσικές θησαυρούς, χώρο αποθήκευσης τροφίμων, καθώς και καταφύγιο για τους ηγέτες σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου.
9. Τα μυστικά αρχεία στο Βατικανό,

Τα αρχεία δεν είναι μυστικά, παρά το ότι αποκαλούνται έτσι. Μπορείτε να δείτε οποιοδήποτε έγγραφό θέλετε, αλλά δεν μπορείτε να μπείτε στο χώρο φύλαξης τους. Αφού υποβάλλει κανείς μια αίτηση για ένα έγγραφο του παραχωρείται (ξεχάστε το βιβλίο του Dan Brown «Angels and Demons»).
Τα μόνα έγγραφα που δεν μπορεί να δει κανείς είναι εκείνα που δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει 75 χρόνια ζωής, λόγω προστασίας διπλωματικών και κυβερνητικών πληροφοριών. Υπάρχουν και ευρετήρια για να δει κανείς ποια έγγραφα υπάρχουν στα αρχεία. Τα μυστικά αρχεία του Βατικανό εκτιμάται ότι είναι σε ράφια 84 χλμ και υπάρχουν 35.000 τόμοι στον κατάλογο.
8. Club 33, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο κόσμος, η κατανάλωση αλκοόλ επιτρέπεται στην Disneyland, αφού βέβαια φύγουν οι επισκέπτες και φιλοξενούνται ιδιωτικά πάρτι. Αλλά στο Club 33 η πώληση αλκοόλ είναι ελεύθερη. Το Club 33 είναι μια ιδιωτική λέσχη που βρίσκεται στην καρδιά του τμήματος New Orleans Square της Disneyland.
Επισήμως είναι κάτι μυστικό στο πάρκο και η είσοδος του βρίσκεται δίπλα στο εστιατόριο Blue Bayou στο «33 Royal Street». Για να μπει κανείς στο Club 33 πρέπει να καταβάλει ένα ποσό μεταξύ 10-30 χιλιάδων δολαρίων και παίρνει δώρο ένα χώρο στάθμευσης για το αυτοκίνητο του… αφού βέβαια περιμένει σε μια λίστα 14 χρόνων!
7. Metro-2 της Μόσχας, Ρωσία

Το Metro-2 στη Μόσχα είναι ένα υποτιθέμενο μυστικό μετρό, ανάλογο του κοινού μετρό της Μόσχας. Υποτίθεται πως κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Στάλιν, με την κωδική ονομασία D-6 από την KGB. Ρώσοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι η ύπαρξη του Metro-2 ούτε επιβεβαιώνεται αλλά ούτε και διαψεύδεται από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (FSB) ή τη διοίκηση το Μετρό της Μόσχας.
Το μήκος του φημολογείται πως υπερβαίνει ακόμη και εκείνο του δημόσιου μετρό. Λέγεται ότι έχει 4 γραμμές και βρίσκεται σε βάθος 50 με 200 μ. Λέγεται πως συνδέει το Κρεμλίνο με την έδρα της FSB, το κυβερνητικό αεροδρόμιο στο Vnukovo-2, και μια υπόγεια πόλη στο Ramenki, εκτός από άλλα σημεία εθνικής σημασίας.
6. Whites Gentlemen’s Club, Λονδίνο, Αγγλία

Το White (όπως είναι γνωστό) είναι μια κλειστή λέσχη Άγγλων. Ιδρύθηκε το 1693 από τον Ιταλό Francesco Bianco (Francis White) για να πουλάει την τότε πρόσφατα ανακαλυφθείσα ζεστή σοκολάτα, αλλά τελικά έγινε μια τυπική (αλλά εξαιρετικά ιδιωτική) λέσχη για κυρίους.
Η λέσχη είναι διάσημη για το «βιβλίο με τα πονταρίσματα» του, στο οποίο τα μέλη κανονίζουν περίεργα τυχερά παιχνίδια. Το πιο γνωστό είναι ένα στοίχημα 3.000 λιρών Αγγλίας σε δύο σταγόνες βροχής και το ποια θα έπεφτε πρώτη από το παράθυρο. Οι γυναίκες απαγορεύονται εντελώς στη λέσχη. Όσοι από τους κυρίους θέλουν να συμμετάσχουν στην λέσχη πρέπει να προσκληθούν από ένα ήδη εγγεγραμμένο μέλος που το υποστηρίζουν δύο άλλα μέλη.
5. Περιοχή 51, Νότια Νεβάδα, ΗΠΑ

Η Περιοχή 51 ή Area 51 είναι το ψευδώνυμο μιας στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται στη νότια Νεβάδα, 133 χλμ βορειοδυτικά από το Λας Βέγκας. Βρίσκεται στο κέντρο της νότιας όχθη της λίμνης Groom και είναι ένα μεγάλο μυστικό στρατιωτικό αεροδρόμιο. Πρωταρχικός σκοπός της βάσης είναι η στήριξη στην ανάπτυξη και τη δοκιμή πειραματικών αεροσκαφών και οπλικών συστημάτων.
Η έντονη μυστικότητα που περιβάλλει τη βάση -η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ μόλις και μετά βίας την αναγνωρίζει- την έχει καταστήσει θέμα σε συχνές θεωρίες συνωμοσίας και σε θέματα ΑΤΙΑ. Η επιγραφή αναφέρει ότι θα χρησιμοποιηθεί βία αν κάποιος εισέλθει.
4. Αίθουσα 39, Βόρεια Κορέα

Η Αίθουσα 39 ή Γραφείο 39 είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο μυστικοπαθείς οργανώσεις στη Βόρεια Κορέα που ψάχνει τρόπους για να αποκτάει ξένα χρήματα ο πρόεδρος της Βόρειας Κορέας, Kim Jong-il. Ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Περιγράφεται ως ο κεντρικός άξονας της Βόρειας -λεγόμενης- «αυλικής οικονομίας» με επίκεντρο την δυναστική οικογένεια των Kim. Είναι άγνωστο από πού προήλθε η ονομασία.
Πολύ λίγα είναι γνωστά για την Αίθουσα 39, λόγω της μυστικότητας που χαρακτηρίζει την οργάνωση, αλλά πιθανολογείται ότι ο οργανισμός χρησιμοποιεί 10 με 20 τραπεζικούς λογαριασμούς στην Κίνα και την Ελβετία για πλαστογραφία, ξέπλυμα χρήματος και άλλες παράνομες συναλλαγές.
Επίσης λέγεται πως εμπλέκεται στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και παράνομης πώλησης όπλων. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η οργάνωση έχει 120 ξένες εμπορικές εταιρίες υπό τη δικαιοδοσία της και τελεί υπό τον άμεσο έλεγχο του Kim Jong-il. Η Βόρεια Κορέα αρνείται πως συμμετέχει σε οτιδήποτε παράνομο. Η Αίθουσα 39 πιστεύεται ότι στεγάζεται στο κτίριο του Εργατικού Κόμματος στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας, Πιον-Γιάνγκ.
3. Ise Grand Shrine, Ιαπωνία

Το Ise Grand Shrine στην Ιαπωνία (που αποτελείται από 100 ιερά) είναι το πιο ιερό προσκύνημα στην Ιαπωνία. Είναι αφιερωμένο στην Amaterasu (τη θεά Ήλιος) και υπάρχει από τον 4 αιώνα π.Χ.. Στο κύριο ιερό πιστεύεται πως φυλάσσεται το πιο σημαντικό στοιχείο στην αυτοκρατορική ιστορία της Ιαπωνίας: το Naikū (ένας καθρέφτης από την ιαπωνική μυθολογία ο οποίος κατέληξε στα χέρια των πρώτων αυτοκρατόρων).
Το ιερό κατεδαφίζεται και ξαναχτίζεται κάθε 20 χρόνια σύμφωνα με το πιστεύω του Σιντοϊσμού για τον θάνατο και την αναγέννηση (η επόμενη ανοικοδόμηση είναι το 2013). Το μόνο πρόσωπο που μπορεί να εισέρθει είναι ο ιερέας ή η ιέρεια ο οποίος ή η οποία να είναι μέλος της ιαπωνικής αυτοκρατορικής οικογένειας.
2. Mount Weather Emergency Operations Center, Βιρτζίνια, ΗΠΑ

Πρόκειται για ένα μέρος που όχι μόνο είναι κλειστό για το κοινό, αλλά και ο κόσμος πρέπει να εύχεται να μην μπει ποτέ μέσα! Σε πολλές ταινίες με θέμα το τέλος του κόσμου βλέπουμε πως υπάρχει πάντα μια υψηλά διαβαθμισμένη περιοχή όπου πηγαίνουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης και λίγοι εκλεκτοί με την ελπίδα ότι μπορούν να ξεφύγουν από την επικείμενη μοίρα. Όλες αναφέρονται ως Κέντρο Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης.
Ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1950, λόγω του ψυχρού πολέμου, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Για προφανείς λόγους, οι εργασίες που πραγματοποιούνται εκεί έχουν υψηλή διαβάθμιση. Διευθύνεται από την Federal Emergency Management Agency (FEMA – Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης). Το Κέντρο λειτουργεί ήδη και ακόμα και σε μικρές τοπικές καταστροφές στις ΗΠΑ, ένα μεγάλο μέρος της τηλεπικοινωνιακής κίνησης δρομολογείται απ’ αυτό.

1. RAF Menwith Hill, Αγγλία

Πρόκειται για μια βρετανική στρατιωτική βάση με συνδέσμους στο παγκόσμιο δίκτυο κατασκοπείας ECHELON. Στην περιοχή υπάρχει ένας εκτεταμένος επίγειος δορυφορικός σταθμός και είναι κέντρο παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών και των πυραύλων και έχει χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος ηλεκτρονικός σταθμός παρακολούθησης στον κόσμο.
Το κέντρο λειτουργεί ως σταθμός εδάφους για μερικούς δορυφόρους που λειτουργούν από το αμερικανικό National Reconnaissance Office, για λογαριασμό του αμερικανικού National Security Agency, με κεραίες μέσα σε λευκούς θόλους, και φέρεται να είναι στοιχείο του σύστηματος ECHELON.
Το ECHELON σύμφωνα με πληροφορίες δημιουργήθηκε για να παρακολουθεί τις στρατιωτικές και διπλωματικές επικοινωνίες της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αλλά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πιστεύεται επίσης πως αναζητάει και υποδεικνύει τρομοκρατικά στρατόπεδα, φυτείες ναρκωτικών και πολιτικές και διπλωματικές πληροφορίες. Αναφέρεται επίσης σε εμπορικές κατασκοπείες και θεωρείται πως φιλτράρει όλες τις ραδιοτηλεπικοινωνίες στα κράτη που φιλοξενείται -μια ακραία παραβίαση της ιδιωτικής ζωής.πηγη