ΠΑΠΑ-ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΣΕΡΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!

Ακολουθούν μερικά συγκλονιστικά σημεία από τα λεγόμενα του παπα-Σέρβου του μοναχού, που αναφέρονται στους έσχατους καιρούς και τα οποία καλό θα ήταν να μας προβληματίσουν ακόμα περισσότερο!!!






ΗΣΑΪΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Μία πολύ σημαίνουσα προσωπικότητα της Ορθοδοξίας μας, που έζησε επί μισό αιώνα στο Ιερό Βουνό της πίστης, το όρος του Άθω, υπήρξε ο αρχιμανδρίτης Στέφανος Σέρβος (Αγιορείτης-Καρουλίτης). Στη διάρκεια των δεκαετιών αυτών ο μοναχός αυτός διακρίθηκε για τις διδακτικές του αρετές, την ικανότητά του να μεταδίδει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη στους πάντες, αλλά και τις ασχολίες του με διάφορα σπουδαία ζητήματα που απασχολούν τον κάθε έναν από εμάς. Γεννημένος το 1922, κοιμήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 (με το παλαιό ημερολόγιο: στις 21 Νοεμβρίου 2001), στο Βελιγράδι, σε ηλικία 79 ετών. Στο Άγιο Όρος έζησε από το 1950 έως και το 2000, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του… Ένα θέμα με το οποίο ο παπα-Στέφανος ο Καρουλιώτης (η μονή του ήταν αυτή του Αγίου Σάββα, στα Καρούλια του Αγίου Όρους) καταπιάστηκε ήταν και το ζήτημα για το τέλος του κόσμου και τα συμφραζόμενα μ’ αυτό: την εμφάνιση του Αντίχριστου, τον αριθμό 666, τη συντέλεια των αιώνων… Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ρώτησαν τον Στέφανο για τα παραπάνω ζητήματα, που – κατά τη χριστιανική μας παράδοση – είναι πολύπλοκα και «καυτά» και, συνεπώς, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην ενασχόληση του πιστού με αυτά. Ο καλόγερος ήταν πάντοτε πρόθυμος να μεταδώσει τις δικές του απόψεις για τα εν λόγω θέματα, οι οποίες έχουν καταγραφτεί και φτάσει και σε εμάς σήμερα. Επειδή οι αντιλήψεις του παπα-Σέρβου του Αγιορείτη πάνω στο θέμα του τέλους του κόσμου δεν είναι ευρέως γνωστές, θα τις παρουσιάσουμε συνοπτικά στο παρόν κείμενο. Να λοιπόν τι έχει πει και γράψει η μεγάλη αυτή σύγχρονη μορφή της Ορθοδοξίας: «Όταν δείτε να κατασκευάζουν οι Εβραίοι τον ναό του Σολομώντα, πρέπει να ετοιμάσετε τρόφιμα για 3-4 χρόνια, και ιδιαιτέρως αλεύρι... Προτού αρχίσουν την κατασκευή του ναού του Σολομώντα δεν πρέπει να ετοιμάσετε! Ο Κύριος θα επιτρέψει να κατασκευασθεί ο ναός μόνο πριν από το βέβαιο τέλος του κόσμου. Πριν από αυτό είναι αδύνατο να το πραγματοποιήσουν, γιατί σ’ αυτόν θα βασιλεύσει εκείνος ο δικός τους καταστροφικός κατ’ όνομα βασιλεύς, το όνομα του οποίου έχουν αρχίσει ήδη να τοποθετούν υπό την μορφή του αριθμού 666 σε όλους που δεν βλέπουν ότι εξαιτίας του τους περιμένουν αιώνια βάσανα. Αυτός ο καταστροφικός τους βασιλεύς θα καθίσει και στο δικό τους το κεφάλι και δεν θα μπορούν να τον διώξουν. Αυτό θα το πράξει ο Κύριος όταν θα έλθει για την καθολική κρίση. Προτού τελειώσει η ιστορία του κόσμου θα συμβεί και ένα άλλο σημαντικό γεγονός, για το οποίο οι σύγχρονοι θεολογικοί συγγραφείς λίγα ή σχεδόν τίποτε δεν γράφουν. Οι Εβραίοι θα στραφούν στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα περάσουν στον χριστιανισμό, φυσικά όχι όλοι. Πότε θα συμβεί αυτό; Ή κατά την εποχή του ίδιου του Αντίχριστου, όταν δουν στην πράξη ότι πλανήθηκαν με τον Αντίχριστο, ή πριν. Αυτό θα μας το δείξει ο καιρός. Εδώ μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό θα συμβεί και τίποτε άλλο παραπέρα»… Εντύπωση προκαλούν τα όσα ο παπα-Στέφανος είπε σχετικά με τους Σλάβους (και ο ίδιος ήταν άλλωστε σλαβικής προέλευσης) και τους έσχατους καιρούς. 
Ιδού το σχετικό κομμάτι: «Είναι γνωστό ότι οι Σλάβοι δέχθηκαν τον Χριστιανισμό όταν άρχισαν να ταράσσουν το Βυζάντιο διάφορες αιρέσεις, όταν και οι ίδιοι οι ηγεμόνες περνούσαν στην πλευρά των αιρετικών. Τότε ο Κύριος Θεός ήγειρε τους Σλάβους. Τώρα, ωστόσο, που οι Σλάβοι δέχθηκαν τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό και άλλες σατανικές οργανώσεις όπως τη Μασονία, τους Ιεχωβάδες και άλλους αναρίθμητους εχθρούς της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού, ο Κύριος θα εγείρει τους Εβραίους και θα τους στρέψει στον Χριστιανισμό, γιατί ο ίδιος είπε ότι θα κτίσει την Εκκλησία και ότι οι πύλες του Άδου δεν θα την νικήσουν και τούτο θα είναι ένα από τα τελευταία γεγονότα πριν από το τέλος του κόσμου»… Πότε όμως θα συμβούν τα συγκλονιστικά αυτά συμβάντα;


 Ο Στέφανος Σέρβος απάντησε ως εξής: «Την ημέρα και την ώρα του τέλους αυτού του ορατού κόσμου ο Κύριος Θεός Πατέρας την κράτησε για τον Εαυτό Του. Αυτός γνωρίζει και θα ορίσει τον χρόνο. Στον Κύριο Ιησού Χριστό δόθηκε το δικαίωμα να πραγματοποιήσει την τελευταία φοβερή Κρίση. Αυτό είναι το βιβλίο των αγίων μυστηρίων του Θεού, το σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, που κανένας δεν μπόρεσε να ανοίξει εκτός από τον Κύριο Ιησού Χριστό… Αν και ο Κύριος έκρυψε την ημέρα και την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας και του τέλους αυτού του κόσμου και του αιώνα έδωσε ωστόσο σημεία, από τα οποία μπορούμε να καταλάβουμε σε ποιο χρόνο βρισκόμαστε και μάλιστα μας κατηγόρησε γι’ αυτό λέγοντας ΄΄υποκριτές, γνωρίζετε να ερμηνεύετε τα εξωτερικά φαινόμενα του ουρανού και της γης. Πώς δεν μπορείτε να ερμηνεύετε αυτόν τον καιρό;΄΄ (Λουκ. 12, 56). Σημαίνει ότι, όσο μας απέκρυψε την ημέρα και την ώρα, τόσο μας αποκάλυψε τα σημεία της Δευτέρας Παρουσίας και του τέλους αυτού του κόσμου»… Ποια είναι όμως τα εν λόγω σημεία; Ακολουθεί η εξήγηση του παπα-Στέφανου: «Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής αυτά τα σημεία και οι φοβεροί προάγγελοι του τέλους του κόσμου και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι ο πολλαπλασιασμός της ανομίας ανάμεσα στους ανθρώπους, το κήρυγμα του αγίου Ευαγγελίου σε ολόκληρο τον κόσμο, σε όλα τα έθνη, οι φοβερές φυσικές καταστροφές, ο ερχομός του Αντιχρίστου και ο αγώνας με την Αγία Εκκλησία του Χριστού». Και ο Σέρβος μοναχός ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα από τα «σημεία» που θα προηγηθούν του τέλους του υλικού κόσμου: «Κατά το τέλος του κόσμου οι ανομίες θα αναπτυχθούν στα ανώτατα όριά τους. Θα κυριαρχήσει τότε στον κόσμο η κακία και το μίσος. 




Τότε ανάμεσα στους ανθρώπους δεν θα υπάρχει αγάπη ούτε αλληλοσεβασμός. Φυσικά δεν θα εκλείψει τελείως, αλλά στην πλειοψηφία των ανθρώπων θα ψυχρανθεί. Οι άνθρωποι θα αλληλομισούνται, θα ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και θα κοιτάζουν να κάνουν ζημιά στον πλησίον. Συγχρόνως με αυτά θα ταλαντεύεται η πίστη τους και θα πιστέψουν στους απατεώνες και τους ψευδοπροφήτες. Η ανομία στους ανθρώπους θα κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό που δεν θα αντιληφθούν τα σημεία του τέλους του κόσμου που ο Κύριος ο Θεός θα στείλει υπό μορφήν διαφόρων φυσικών κακών και, στο τέλος, του Αντιχρίστου. Όπως έγινε στον καιρό του Νώε, έτσι θα γίνει και με τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου… Στον κόσμο θα πληθυνθούν ασυγκράτητα ο ηδονισμός, η γαστριμαργία και η μέθη και τόσο μάλιστα που ως και οι θλίψεις και οι ατυχίες που θα στείλει ο Κύριος για να τους συνετίσει – πείνα, σεισμοί, λοιμοί και τέλος το φοβερό βασανιστήριο του Αντιχρίστου στους ανθρώπους που μέθυσαν από την ακολασία – δεν θα προκαλέσουν καμιά αίσθηση φόβου και μετάνοιας»!… Παρακάτω παραθέουμε επίσης αυτούσια αποσπάσματα από τη διδασκαλία του παπα-Στέφανου αναφορικά με την προσωπικότητα του Αντίχριστου και τον περιβόητο «αριθμό του Θηρίου», δηλ. τον 666. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι ερμηνείες που έδωσε η μεγάλη αυτή μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας βασίζονται αποκλειστικά πάνω στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη και είναι απολύτως συμβατές με την Εκκλησία μας. Να λοιπόν τι επακριβώς ανέφερε ο παπα-Στέφανος ο Σέρβος: «Και τώρα το μεγάλο πρόβλημα: γεννήθηκε και πότε ο Αντίχριστος; Πριν απ’ όλα να πω ότι το μυστήριο του κακού κρύβεται με μεγάλη μυστικότητα από μας. Αυτοί που εργάζονται πάνω σ’ αυτό, και είναι γνωστό ποιοι είναι, κάνουν το παν για να γεννηθεί και μεγαλώσει αυτό το δημιούργημα του κακού μέσα σε μεγάλη μυστικότητα, να ανατραφεί με τις μεθόδους του Σατανά, δηλαδή να δειχθεί στην αρχή πολύ καλός, κόλακας, ευσεβής, μαθημένος στη νηστεία, να προστατεύει τους Χριστιανούς, δηλαδή να παραλλαχθεί όσον το δυνατόν καλύτερα και να ντυθεί την προβιά μέχρι να κυριαρχήσει. Τότε θα πετάξει την προσωπίδα και θα δείξει τέτοια κακία που δεν είδε ποτέ η ανθρωπότητα. 


Πριν απ’ όλα να πω ότι αυτή την κακία του θα τη δοκιμάσουν πρώτα οι Εβραίοι που τον έφεραν στην εξουσία. Θα προσπαθήσουν να τον ανατρέψουν αλλά δε θα μπορέσουν. Μόλις τότε θα αναγνωρίσουν οι Εβραίοι τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και μόλις τότε θα βγάλουν το προσωπείο ή το βέλο που φορούσαν τόσες χιλιάδες χρόνια και θα απευθυνθούν στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα κλάψουν γ’ αυτόν όπως κλαίει χήρα μητέρα όταν κηδεύει το μοναχογιό της. Μόλις τότε θα δεχθούν οι Εβραίοι τον Χριστιανισμό και θα στραφούν στον Κύριο Ιησού Χριστό»… Συνταρακτικά και φοβερά πράγματι όλα τα παραπάνω! Τι ανέφερε όμως ο Στέφανος Σέρβος για τον ίδιο τον Αντίχριστο; Έχει άραγε γεννηθεί; Είναι ανάμεσά μας; Πώς θα τον καταλάβουμε; Να τι είπε πριν από περίπου μια εικοσαετία ο Σέρβος μοναχός: «Μπορώ να πω, αλλά όχι με βεβαιότητα, ότι ο Αντίχριστος έχει ήδη γεννηθεί και τούτο περίπου στα 1962 ή το 1963. Αυτή τη χρονιά έδωσα να τυπωθούν στη Νέα Υόρκη οι εργασίες μου πάνω σ’ αυτό το θέμα και να εκτυπωθούν όταν θα συλληφθεί ο Αντίχριστος και είπα ότι αυτός θα συλληφθεί όχι φυσιολογικά, αλλά τεχνητά. Αμέσως μετά την εκτύπωση του βιβλίου μου ο τύπος της Αμερικής δημοσίευσε την πληροφορία ότι γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση γυναικών και φωτογραφίες πώς αυτό φαίνεται. Από αυτό το σημείο γνώρισα ότι ο Αντίχριστος συνελήφθη, γιατί μετά απ’ αυτό έπαψαν πλέον να συζητούν και να γράφουν γι’ αυτό»… Ιδού τώρα τι ειπώθηκε απ’ τον παπα-Στέφανο σχετικά με την εμφάνιση του Αντίχριστου: «Μόλις αρχίσουν οι Εβραίοι να χτίζουν το ναό του Σολομώντα, τότε είναι ήδη βέβαιο ότι ο Αντίχριστος βρίσκεται εκεί και ότι μας έμειναν ακόμη μόνο μερικά χρόνια ζωής στη Γη. Τότε δε μας μένει τίποτε άλλο παρά να συγκεντρώσουμε τροφή, η οποία κατόπιν θα λείψει τελείως, ακόμη και για εκείνους που πήραν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου και τον αριθμό 666. Οι Άγιοι Πατέρες λέγουν ότι ειδικά αυτοί θα αισθανθούν μεγαλύτερη πείνα και ότι εξαιτίας της έλλειψης τροφής θα φάνε πτώματα ανθρώπων που από την πείνα θα πέφτουν σε όλες τις μεριές. Όσοι δεν δεχθούν τη σφραγίδα και τον αριθμό, με τη βοήθεια του Θεού θα κρατηθούν και δεν θα φάνε πτώματα. Περαιτέρω στα εκκλησιαστικά μας βιβλία είναι γραμμένο ότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και το τέλος του κόσμου θα γίνει μετά από 7.000 χρόνια από δημιουργίας κόσμου σύμφωνα με τον ορθόδοξο εκκλησιαστικό υπολογισμό». Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση του παπα-Στέφανου του Σέρβου αναφορικά με τον αριθμό 666 του Θηρίου της Αποκαλύψεως. Να τι ανέφερε σχετικά: «Άλλα είναι τα σημεία της λήψης του αριθμού του Αντιχρίστου 666 και του σφραγίσματος των ανθρώπων με τη σφραγίδα του Αντιχρίστου καθώς και για τα είδη διατροφής. Προλέγονται και γράφονται από τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στο ιγ΄ κεφάλαιο της Αποκάλυψης. Στο ιδ΄ κεφάλαιο λέγεται ότι όσοι δεχθούν τη σφραγίδα και τον αριθμό του Αντιχρίστου δε θα σωθούν, αλλά θα πάνε στα αιώνια βασανιστήρια. Ο αριθμός 666 στα εβραϊκά σημειώνει “HA-MELEK-LE-ISRA’EL”. Όσοι μελέτησαν την εβραϊκή γλώσσα δε θα δυσκολευθούν να ερμηνεύσουν τη σημασία του ονόματος»… Επίσης, πέραν των παραπάνω, ο μοναχός Στέφανος είπε τα εξής σπουδαία για τους εσχάτους καιρούς: «Προάγγελοι του τέλους του κόσμου θα είναι επίσης καταστροφικοί πόλεμοι. Μπροστά συμβαίνουν φοβερά γεγονότα, αν και ο χρόνος που απόμεινε είναι λίγος. Σ’ αυτά όμως τα λίγα χρόνια που έχουμε στη διάθεσή μας θα συμβούν τέτοιες και τόσες αλλαγές που και μεις οι ίδιοι θα παραξενευόμαστε και δε θα πιστεύουμε εάν αυτό είναι δυνατό. Δε θα πάω εδώ πιο μακριά από μας. Αρκετό είναι να μνημονεύσω ότι στον τρούλο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ακόμη δεν αστραποβολά ο Σταυρός του Χριστού, ακόμη δεν τελείωσε η θεία Λειτουργία που άρχισε. Ήλθε ο καιρός όλα αυτά να εκπληρωθούν και τότε το τέλος. Δεν επιθυμώ να αναφέρω εδώ όλες τις προφητείες που γνωρίζω γι’ αυτά και τις οποίες διαθέτω.
 Θα αρκεστώ σε μία μόνο του Μεθοδίου Πατάρων: Στους Τούρκους θα επιπέσει κακό επτά φορές χειρότερο από ό,τι έχουν πράξει… Θα τους νικήσει και θα τους σκοτώσει ο Κύριος με χριστιανικό χέρι και θα υψωθεί η Χριστιανική Βασιλεία πάνω από όλες τις βασιλείες, φυσικά για λίγο χρόνο. Παρόμοια λέγει και ο μοναχός Δανιήλ στην προφητεία του, καθώς και ο ιερομόναχος του 13ου αιώνα Αγαθάγγελος. 
Σημαντικό είναι ότι αυτό το αναφέρει και ο Άραβας αστρολόγος Musta Jeddina». Ο λόγος του παπα-Στέφανου είναι σίγουρα σε πολλά του σημεία θαυμαστός και προφητικός, γι’ αυτό και θεωρούμε ότι ανήκει στους φωτισμένους εκείνους από τον Κύριο ανθρώπους, οι οποίοι μπόρεσαν και προείδαν πολλά από τα μέλλοντα συμβάντα. Επειδή δε η εποχή μας είναι αναμφίβολα μια εποχή πολύ δυναμική και με ραγδαίες εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, είναι χρήσιμο να παίρνει κανείς μια «γεύση» από τη δράση και τις ρήσεις τέτοιων μεγάλων προσωπικοτήτων της πίστης μας. 
Συνεχίζουμε λοιπόν τη μοναδική παράθεση μερικών βασικών σημείων των όσων εκπληκτικών είπε πριν από αρκετά χρόνια. 
 Ιδού λοιπόν τι ανέφερε ο φωτεινός αυτός από τον Θεό νους σχετικά με το (εγγύς;) μέλλον, πράγματα που έχουν μάλιστα έντονο ενδιαφέρον για εμάς τους Έλληνες: «Η πιο σημαντική είναι κατά τη γνώμη μου η προφητεία που ήταν γραμμένη στο κάλυμμα του τάφου του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Η επιγραφή ήταν στα ελληνικά, αλλά με τέτοιο τρόπο που μόνο ο πατριάρχης Γεννάδιος στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγου, κατάφερε να αναγνώσει και ερμηνεύσει. Από αυτή φαίνεται με σαφήνεια ότι η Κωνσταντινούπολη θα επιστραφεί στους Ορθόδοξους Έλληνες, αλλά με τη βοήθεια των Σλάβων. 
Προστίθεται ότι θα προκληθεί φοβερή αιματηρή μάχη και ότι μόνο χάρις στην επέμβαση του ουρανού θα σταματήσει. Όπως φαίνεται μας περιμένει, εμάς τους Χριστιανούς, μεγάλη Δόξα, αλλά μετά από πολλά βάσανα και αίμα»… 
 Ένα σύντομο δικό μας σχόλιο σχετικά με τα παραπάνω συγκλονιστικά λεχθέντα υπό του παπα-Στέφανου του Σέρβου δεν μπορεί να μην εμπεριέχει και τη δική μας βεβαιότητα ότι κάποτε (αργά ή γρήγορα) η ιστορική πρωτεύουσα του ελληνισμού, η Κωνσταντινούπολη, θα επιστραφεί και πάλι στη Ρωμηοσύνη και θα αποτελέσει το ένδοξο κέντρο της περιοχής μας και, πιστεύουμε, και του κόσμου όλου! Άλλωστε εμείς δεν ξεχνούμε ότι η Αθήνα – σύμφωνα με τις αποφάσεις των εθνοσυνελεύσεων του 19ου αιώνα – δεν είναι παρά ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αφού και τότε η Κωνσταντινούπολη θεωρούνταν η κανονική Βασιλεύουσα του έθνους!… Μία προοπτική λοιπόν, την οποία δεν θεωρούμε καθόλου «ρομαντική» ή «ανεδαφική», αλλά εντελώς ρεαλιστικά πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα θα λάβει «σάρκα και οστά», με τη λειτουργία στον ναό της Αγίας Σοφίας να συνεχίζεται από το σημείο στο οποίο κάποτε διακόπηκε!
 Εξάλλου τα παραπάνω λεχθέντα του Στέφανου του Σέρβου ταιριάζουν 100% με τα όσα κατά καιρούς είχε αναφέρει και ο Γέροντας Παΐσιος, που έζησε την ίδια εποχή με τον παπα-Στέφανο. Ακολουθεί κι άλλο απόσπασμα από τον λόγο του παπα-Στέφανου του Σέρβου, το οποίο κι αυτό σχετίζεται σε κάποιο βαθμό με την πατρίδα μας: «Ο Κύριος ως τελευταίο γεγονός πριν από το τέλος του κόσμου ανέφερε τη διδασκαλία του αγίου Ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο. 
Στην εποχή των αγίων Αποστόλων, είναι δυνατόν να ειπωθεί, ότι διδάχθηκε το Ευαγγέλιο σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Αλλά αυτό ήταν μικρογραφία αυτού που θα συμβεί πριν από το τέλος του κόσμου. Πόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν άκουσαν ακόμη για τη χριστιανική πίστη; Πόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν κοιμούνται ακόμη τον νεκρικό ύπνο; Δε θα τους βγάλει ο Κύριος σε κρίση προτού ακούσουν το άγιο Ευαγγέλιο για να μην έχουν δικαιολογίες. Και όσοι μέχρι τώρα ζούσαν σε πνευματικό σκοτάδι δε θα έχουν επίσης δικαιολογίες, γιατί εάν ήθελαν θα άκουγαν, θα έβλεπαν και θα βαπτίζονταν, αλλά δε θέλησαν. Τι θα προφασισθούν άραγε στο δικαστήριο όσοι για το χρήμα πηγαίνουν στην άκρη του κόσμου, ενώ για την ψυχή δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου; 
Τι θα προφασισθούν οι Τούρκοι στη φοβερή δίκη, ότι δεν γνώριζαν, όταν με την άδεια του Θεού κρατούσαν την Ορθόδοξη Ελλάδα τόσες εκατονταετίες; Δεν έβλεπαν άραγε στην Ελλάδα τα θαύματα από τα άγια λείψανα, δεν γιατρεύονταν και οι ίδιοι από αυτά; Δεν κατείχαν άραγε την άγια πόλη Ιερουσαλήμ και έβλεπαν πως κάθε χρόνο το Πάσχα κατεβαίνει η φωτιά από τον ουρανό; Δεν ήταν μάρτυρες όλων αυτών και δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να κάνουν από τον ελληνικό λαό τους αγίους μάρτυρες του Θεού; Ο Κύριος με τη θεία οικονομία δεν επέτρεψε να καταλάβουν οι Έλληνες την Τουρκία και να επιβάλλουν με τη βία την αγία ορθόδοξη πίστη, αλλά έπραξε το αντίθετο. Όλα αυτά δεν τους βοήθησαν. Έμειναν και στο εξής οι άπιστοι του Θεού, που αν ακόμη μια φορά ακούσουν το Άγ. Ευαγγέλιο και δεν μεταστραφούν, αυτό θα χρησιμοποιηθεί για ακόμη βαρύτερη καταδίκη»…
 Ακολουθούν μερικά ακόμα συγκλονιστικά σημεία από τα λεγόμενα του παπα-Σέρβου του μοναχού, που αναφέρονται στους έσχατους καιρούς και τα οποία καλό θα ήταν να μας προβληματίσουν ακόμα περισσότερο: «Μπροστά μας είναι οι μέρες των μεγάλων γεγονότων. Ο Χριστιανισμός δεν είπε ακόμη την τελευταία λέξη. Μέσα από μας θα διαδοθεί το Όνομα του Χριστού, μέσα από μας θα γίνει και το τελευταίο φοβερό δικαστήριο. Εμείς θα κρίνουμε όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και τα πεσμένα πνεύματα των αιτίων κάθε κακού. Πότε; Τότε όταν ο Κύριος γεμίσει τη βασιλεία Του με νέες ψυχές στη θέση των ξεπεσμένων πνευμάτων, όπως είναι με σαφήνεια γραμμένα στους Ψαλμούς του Δαβίδ. Τότε όταν πλέον δε θα υπάρχουν αυτοί που επιθυμούν τη σωτηρία, αυτοί που παραδόθηκαν τελείως στην υπηρεσία του σατανά και δε θέλουν πλέον ούτε και να ακούουν για τον Κύριο Θεό, τότε και θα ευδοκήσει η θεία θέληση να γίνει το τέλος αυτού του ορατού υλικού κόσμου, που δε θα καταστραφεί, αλλά με φωτιά θα μεταμορφωθεί σε φωτιά, όπως όταν λυώνει ο τεχνίτης το μέταλλο και απ’ αυτό χύνει το αντικείμενο που επιθυμεί.
 Κατά τη διάρκεια των φοβερών γεγονότων ο Κύριος Θεός θα κρύψει τους πιστούς του και παρά τις φοβερές διώξεις θα τελείται κρυφά η θεία Λειτουργία και η μόνη προσευχή τότε θα είναι: ΚΥΡΙΕ ΕΛΑ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΩΡΙΤΕΡΑ! Ο Κύριος δε θα καθυστερήσει, θα έλθει και θα μεταφέρει τη γήινη αγωνιζομένη εκκλησία και θα την ενώσει με την ουράνια θριαμβεύουσα και η βασιλεία δε θα έχει τέλος»!… Όλα τα ως άνω παρουσιάζουν βεβαίως τεράστιο ενδιαφέρον και αποτελούν μοναδικά ντοκουμέντα από την πλέον σύγχρονη χριστιανική μας παράδοση. Να λοιπόν τι ακόμη είπε για τους έσχατους καιρούς ο παπα-Στέφανος ο Σέρβος: «Οι τόσο φοβερές διώξεις της αγίας εκκλησίας θα γίνουν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του αντιχρίστου. 
Τότε δε θα μπορέσει κανείς να διδάξει το καλό, παρά μόνο το κακό. Τότε θα είναι αρκετό να αποτραβηχθεί ο καθένας όπου του δείξει ο Κύριος και να επικαλείται τον ταχύτερο δυνατό ερχομό του Κυρίου. Πριν από την κυριαρχία του αντιχρίστου πρέπει ο καθένας να φροντίσει να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι για να είναι μεγαλύτερη η ανταμοιβή του από τον Κύριο. Τώρα είναι για μας ο καιρός του κηρύγματος. Αυτό θα γίνει ανάλογα με τα τάλαντα που έδωσε στον καθένα ο Κύριος, με το γράψιμο, με τις υπομνήσεις, με τις συμβουλές. 
Μην κρύβεις το τάλαντό σου, ακόμη μπορεί να γίνουν πολλά για τη σωτηρία και τη δική μας και του πλησίον και ιδιαίτερα εκείνων που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος. Μόλις αρχίσει η βασιλεία του καταστροφικού αντιχρίστου, τότε φύγε, κρύψου και περίμενε τον Κύριο»… Πράγματι, συγκλονιστικά όλα τα παραπάνω… Ακόμα συγκλονιστικότερα όμως είναι τα όσα ακολουθούν και αφορούν τον ερχομό του προφήτη Ηλία (όπως άλλωστε προβλέπεται και στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη), με τον παπα-Στέφανο τον Σέρβο να ισχυρίζεται τα παρακάτω εκπληκτικά: «Πρέπει ακόμα να γνωρίζουμε ότι επτά χρόνια πριν από το τέλος του κόσμου θα έλθει ο προφήτης Ηλίας και ο προφήτης Ενώχ να κηρύξουν να μην γίνει δεκτός ο αντίχριστος και ο καταστροφικός του αριθμός και η σφραγίδα. Από ανεπιβεβαίωτες πηγές έμαθα ότι ήδη ο άγ. προφήτης Ηλίας ήλθε και άρχισε το κήρυγμα στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ. Αυτό μου το διηγήθηκε αυτόπτης μάρτυρας. Αν είναι ακριβές τότε μας έμεινε πολύ λίγη ζωή στη γη. 
Καλό είναι να το εκμεταλλευθεί ο καθένας και να κάνει κάτι για τη ζωή του και την αιώνια ζωή. Δεν πρέπει να περιμένουμε, γρήγορα θα περάσει αυτό το σύντομο χρονικό υπόλοιπο. Πρώτα άφησε την αμαρτία. Κύττα στην ψυχή σου να βρεις ποια αμαρτία ιδιαίτερα σε κατέχει και αμέσως άνοιξε αγώνα μαζί της. Μετανόησε, διόρθωσε τη ζωή σου, σταμάτησε πλέον, μην επιτρέψεις να περιμένεις το Δικαστήριο του Θεού με αυτό το αμάρτημα. Τότε δε θα είναι δεκτή η μετάνοια. 
Άφησε το αμάρτημα νωρίτερα, αντικατέστησέ το με κάποιο καλό έργο, απευθύνσου στον Κύριο με όλη την καρδιά και την ψυχή, κλάψε μπροστά στον Κύριο να σε συγχωρήσει και ελεήσει, θα συγκεντρώσει ο άγ. φύλακας άγγελος τα δάκρυά σου και τη μετάνοια και θα τα παρουσιάσει μπροστά στον Κύριο για κρίση»… Από τα παραπάνω εκπληκτικά μπορεί κανείς πραγματικά να λάβει ιδιαίτερη ωφέλεια, πόσο μάλλον που οι δοκιμασίες των σημερινών ημερών είναι ακόμα μεγαλύτερες από εκείνες στις οποίες έζησε και δίδαξε ο παπα-Στέφανος. Εμείς έχουμε να κάνουμε ένα μόνο σχόλιο σε ό,τι αφορά τη ρήση του Στέφανου ότι ο «προφήτης Ηλίας ήλθε» (μαζί με τον προφήτη Ενώχ). Πρόκειται βέβαια για το περίφημο κήρυγμα που θα πραγματοποιηθεί – απ’ ότι φαίνεται… πολύ σύντομα!!! – από τους δύο προφήτες του Θεού κατά του Αντίχριστου τη στιγμή της βασιλείας του οργάνου αυτού του Σατανά. 
Σύμφωνα με το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, οι δυο τους θα τα βάλουν με τον σκοτεινό τύραννο της ανθρωπότητας, αλλά εκείνος θα τους νικήσει και θα τους εξοντώσει… Τώρα, όταν ο παπα-Στέφανος λέει «ήλθε», ακολουθεί την «πεπατημένη» του προφητικού Λόγου, που πάντοτε μιλάει σε χρόνο αόριστο για να δείξει κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι τα κοσμοϊστορικά αυτά γεγονότα είναι πολύ κοντά ή, τέλος πάντων, δεν είναι και τόσο μακριά από την εποχή μας. Δεν εννοεί λοιπόν κυριολεκτικά ότι ο Ηλίας άρχισε όντως το κήρυγμα, αλλά συμβολικά θέλει να δείξει ότι δεν θα αργήσει η εκ νέου εμφάνιση του μεγάλου προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης και ο αγώνας του κατά του Αντίχριστου… 
 Ακόμα ο Στέφανος ανέφερε και τα ακόλουθα, άξια επίσης καταγραφής στην έρευνά μας: «Όταν δείτε και ακούσετε ότι οι Εβραίοι έχουν ήδη καταστρέψει «το Τέμενος του Ομάρ» και άρχισαν να κτίζουν τον ναό του Σολομώντα, τότε είναι καιρός να ετοιμάσετε τρόφιμα και ιδιαιτέρως αλεύρι για μερικά χρόνια, για να μην αναγκασθείτε εξαιτίας της πείνας να δεχθείτε τη σφραγίδα του Αντιχρίστου και τον αριθμό 666. Αλλά ούτε και αυτό θα σας βοηθήσει γιατί θα πέσει πείνα και ξηρασία. Πριν από την έναρξη της ανέγερσης του ναού του Σολομώντα δεν είναι απαραίτητη η συγκέντρωση τροφίμων, γιατί ακόμη δεν ήλθε το τέλος, ούτε όταν συγκεντρώνουν υλικά και πολύτιμους λίθους. 
Το τέλος θα έλθει όταν κτισθεί ο ναός και βασιλεύσει σ’ αυτόν ο Αντίχριστος»… Να τώρα ένας τρόπος που ανέφερε ο παπα-Στέφανος, προκειμένου να φυλάξουν οι άνθρωποι αλεύρι στους δύσκολους καιρούς που έρχονται, το οποίο… να μην χαλάει! Παραθέτουμε το πολύ ενδιαφέρον αυτό κομμάτι από τη διδασκαλία του Στέφανου του Σέρβου: «Δεν γνωρίζουμε με τι τρόπο φύλαξαν το σιτάρι να μην χαλάσει στα 14 χρόνια της πείνας, όταν ήταν ο σώφρων Ιωσήφ στην Αίγυπτο. Έμεινε μυστικό για μας. Μπορώ όμως μόνο να σας συμβουλέψω με τι τρόπο να φυλάξετε σιταρένιο αλεύρι πολλά χρόνια και να μη χαλάσει: Πάρτε έναν τενεκέ των 20 κιλών, απ’ αυτούς στους οποίους βάζουν τυρί, με στρογγυλό καπάκι. Πάρτε φρέσκο αλεύρι και γεμίστε το ως επάνω, πατώντας για να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερο και να μην υπάρχουν κενά αέρος. Βάλτε στην κορυφή λίγο ξερό βασιλικό και κλείστε το με το καπάκι. Κολλήστε ολόγυρα το καπάκι να μην μπαίνει αέρας. Αλλείψτε τον τενεκέ εξωτερικά με λάδι για να μην σκουριάσει και βάλτε τον στη θέση του. Με τον τρόπο αυτό το αλεύρι μπορεί να διατηρηθεί πάνω από δέκα χρόνια. Το έχω δοκιμάσει προσωπικά. Τα άλλα τρόφιμα ασφαλίστε τα από τη φθορά με τον τρόπο που θα σας μάθει ο Θεός»… 
Ο σερβικής καταγωγής αυτός καλόγερος, που έζησε επί σειρά πολλών δεκαετιών πάνω στα περίφημα Καρούλια του Αγίου Όρους – του Ιερού Βουνού της πλανητικής Ορθοδοξίας – πρόσφερε λοιπόν πράγματι μια πολύ σημαντική κληρονομιά για τον σύγχρονο άνθρωπο (παρά το ότι δυστυχώς δεν διασώθηκε το σύνολο του έργου του…), την οποία τώρα εμείς προσπαθούμε να συλλέξουμε και «επικολλήσουμε» από τα όσα διάσπαρτα στοιχεία υπάρχουν δεξά-ζερβά.
 Κάτι που βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο, μα που πιστεύουμε ότι θα καταφέρουμε με τη συνδρομή άλλωστε «καλών κ’ αγαθών ανθρώπων», οι οποίοι αυτόκλητοι μας έχουν ήδη αποστείλει πολύτιμο υλικό, εκτιμώντας τη διάθεση του γράφοντος για προβολή της βαριάς πολιτισμικής μας κληρονομιάς εν μέσω καιρών χαλεπών για ελληνισμό-χριστιανοσύνη-ανθρωπισμό… Βασικό συστατικό στοιχείο του τεράστιου σε σημασία έργου του παπα-Στέφανου είναι τα όλα όσα έχει κατά καιρούς πει ή συγγράψει σχετικά με την εσχατολογική διάσταση της ορθόδοξης παράδοσής μας. Ιδιαίτερα ο Στέφανος ο Σέρβος είχε μελετήσει εις βάθος και διεξοδικότατα την ιερή Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη (πρόκειται για το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης και της Αγίας Γραφής), στο οποίο με τρόπο αινιγματικό και συναρπαστικό γίνεται λόγος για τα όσα έπεται να συμβούν πριν τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού. 
Βέβαια δεν είναι δική μας δουλειά να ψάξουμε να βρούμε πότε θα γίνουν ακριβώς όλα αυτά τα συγκλονιστικά για την ανθρωπότητα γεγονότα, που θα απολήξουν στο νομοτελειακό τέλος των αιώνων. Άλλωστε ΟΥΤΕ και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός γνώριζε – στη διάρκεια της πορείας του πάνω στη Γη – την ακριβή ημερομηνία του νέου ερχομού Του (όπως ρητά αναφέρεται στην Αγία Γραφή)! Αυτό το γνωρίζει ΜΟΝΟ ο Πατέρας-Θεός, για λόγους οπωσδήποτε πολύ-πολύ σοβαρούς!… Είναι συνεπώς λάθος η προσέγγιση ορισμένων να δίνουν συγκεκριμένες ημερομηνίες για την εκ νέου έλευση του Κυρίου στον κόσμο… Να τι είπε επίσης ο παπα-Στέφανος για όλα αυτά: «Είναι ήδη σε όλους μας γνωστό ότι θα έλθει το τέλος του ορατού κόσμου. Αυτό το βεβαιώνουν ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν καμιά σχέση με την αγία πίστη και ασχολούνται με την επιστήμη. Αυτοί λένε ότι σύμφωνα με το ουράνιο ωρολόγιο έχουμε ήδη περάσει το ήμισυ της ζωής μας στη γη. Η Αγία Εκκλησία του Χριστού συντομεύει ακόμη πιο πολύ και λέγει: «Και ορκίστηκε σε κείνον που ζει στους αιώνες των αιώνων και δημιούργησε τον ουρανό και τα υπάρχοντα σ’ αυτόν, τη γη και τα υπάρχοντα σ’ αυτή, και τη θάλασσα και τα υπάρχοντα σ’ αυτή, ότι δε θα υπάρξει πλέον καθυστέρηση», γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος [Ιωάννου Αποκάλυψις, 1, 6-7]. 
«Όλα πλησιάζουν προς το τέλος», λέγει ο άγ. απόστολος Πέτρος [Πέτρου Α΄, 4, 7]. «Για την ημέρα όμως εκείνη και την ώρα κανένας δεν ξέρει παρά μόνο ο Πατέρας μου» [Ματθ., 24, 36]». Και συνεχίζει ο μεγάλος Σέρβος μοναχός, λέγοντας και τα εξής σχετικά με το τόσο αινιγματικό βιβλίο της Αποκαλύψεως του Αγίου Ιωάννη: «Αυτό είναι το βιβλίο των αγίων μυστηρίων του Θεού, το σφραγισμένο με επτά σφραγίδες [Ιωάννου Αποκάλυψις, 7] που κανένας δεν μπόρεσε να ανοίξει εκτός από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Πόσες προσπάθειες δεν έγιναν, παρά τη σαφή υπόμνηση να μην τολμήσουν να υποδείξουν την ημέρα και την ώρα του τέλους του κόσμου. Πολλοί απρόσκλητοι προσπάθησαν να εγκύψουν σ’ αυτό το μυστηριώδες βιβλίο των μυστηρίων του Θεού κατά τις επινοήσεις τους και να υποδείξουν, φυσικά ψεύτικα, το χρόνο του τέλους του κόσμου και του αιώνα. 
Πόσο ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος έκλαψε που κανένας δε βρέθηκε άξιος να ανοίξει και διαβάσει το βιβλίο, ούτε και να το ιδεί [Ιωάννου Αποκάλυψις, 4, 4-5]. Πόσο δε θάκλαιγε τώρα ο άγιος Ιωάννης Θεολόγος εάν βρισκόταν ανάμεσά μας και έβλεπε και άκουγε πως το επτασφράγιστο βιβλίο που κανένας εκτός από το ΑΡΝΙΟ, δηλαδή τον Υιό του Θεού, κανένας άλλος δεν μπορούσε να ανοίξει, το ανοίγουν τώρα τα κατσίκια»… Πράγματι, στις ημέρες μας – όπου και κυριαρχεί η παραπληροφόρηση και τα κουτσομπολιά – αρκετοί (επαναλαμβάνουμε) διαπράττουν το μέγα σφάλμα να… δίνουν την ακριβή ημερομηνία της Δευτέρας Παρουσίας, λες και έχουν ανοιχτή γραμμή συνομιλίας με τον ίδιο τον Κύριο!!! Είναι μία απαράδεκτη κατάσταση, πόσο μάλλον που κάποιοι εξ αυτών φορούνε και ράσα… Είπαμε, ΟΥΔΕΙΣ πέραν του Πατρός-Θεού γνωρίζει πότε ακριβώς θα συμβεί η ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου! Να τι είπε σχετικά μ’ αυτό ο παπα-Στέφανος: «Γι’ αυτό συνέβη να προφητεύσουν πολλές φορές τέτοιοι προφήτες [ΣΗΜ.: εννοεί τους ψευδοπροφήτες] την ημέρα και την ώρα του τέλους του κόσμου και ποτέ φυσικά δεν εκπληρώθηκαν οι προφητείες τους και ούτε θα εκπληρωθούν. Όχι μόνο αυτό, αλλά μπορούν επιπλέον και να δεχθούν τη θεία τιμωρία για το ψεύδος τους. Οι επτά σφραγίδες, ερμηνεύει ο άγ. Ανδρέας, σημαίνουν ότι το βιβλίο [ΣΗΜ.: δηλαδή η Αποκάλυψη του Ιωάννη] κρύβει μεγάλα μυστήρια, απρόσιτα στον άνθρωπο»… Εμείς από τα παραπάνω σημαντικά έχουμε να συμπληρώσουμε-σχολιάσουμε τα εξής:
 1. Πώς είναι δυνατόν δήθεν «Ελληνορθόδοξοι» συγγραφείς, και μάλιστα ρασοφόροι, να τολμάνε δημόσια να βγαίνουν και να λένε ότι… γνωρίζουν πότε θα συμβεί η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου (!!!), την ώρα που ο ίδιος ο Χριστός ανέφερε ρητά ότι αυτό είναι δουλειά αποκλειστική του Πατρός Του; Σε τι όρια άραγε φτάνει η βεβήλωση εκ μέρους αυτών των ουσιαστικά αιρετικών, να φτάνουν δηλ. στο σημείο να ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν περισσότερα κι από τον ίδιο τον Ιησού;… 
 2. Σε το άραγε διαφέρουν από τους περιβόητους Μάρτυρες του Ιεχωβά (ή Χιλιαστές), οι οποίοι ανερυθρίαστα κάθε τρεις και λίγο βγαίνουν και τρομοκρατούν την ανθρωπότητα ότι τάχα «έρχεται» η Δευτέρα Παρουσία κτλ. και κατόπιν – όταν πια διαψεύδονται παταγωδώς – δεν ντρέπονται καν να αναθεωρήσουν τις κάλπικες θέσεις τους και να θέσουν νέα ημερομηνία του ερχομού και… πάλι απ’ την αρχή (!); Για παράδειγμα σήμερα πολλοί Γιεχωβάδες βγαίνουν και λένε ότι ο Κύριος έρχεται εντός του 2012 (σύμφωνα και με τη «νέα μόδα» των καιρών!)… Ίσως όμως να εννοούν τον δικό τους αφέντη, τον Αντίχριστο. 
 3. Τέλος, σημειώνουμε ότι όλοι αυτοί οι δήθεν «Ορθόδοξοι» (και μάλιστα ρασοφόροι) που πλανούν τον κόσμο με τις ημερομηνίες περί Δευτέρας παρουσίας κτλ. είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ κι από αυτόν τον ίδιο τον σατανικό θεοσοφιστή Ρούντολφ Στάινερ, του οποίου πρόσφατα παρουσιάσαμε τις περί 666 θέσεις του! Και είναι χειρότεροι από εκείνον τον δαίμονα, διότι τουλάχιστον ο Στάινερ βγήκε και παραδέχθηκε δημόσια τον μυστικιστικό-αποκρυφιστικό χαρακτήρα της Αποκάλυψης. Ενώ, αντίθετα, οι διάφοροι ψευτο-Ορθόδοξοι με την τακτική τους περί ημερομηνιών παραβιάζουν κι αυτή ακόμα τη μυστικότητα και ιερότητα του τελευταίου βιβλίου της Αγίας Γραφής!… Τώρα, οφείλουμε να κάνουμε μία παρατήρηση για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Ο ρόλος της Ορθοδοξίας ΔΕΝ είναι μόνο πνευματικός και το έργο της δεν εξαντλείται αποκλειστικά μες στους ναούς! Είναι ΚΑΙ κοινωνικός, εθνικός και ανθρωπιστικός και γι’ αυτό ειδικά η ελληνορθόδοξη διάσταση της Χριστιανοσύνης έχει κατά καιρούς προσφέρει ΜΕΓΙΣΤΟ ΕΡΓΟ και έμπρακτα για τη σωτηρία και την ανάπτυξη αυτού του τόπου!… Ακόμα και στις δύσκολες ημέρες μας πάλι η Εκκλησία είναι που ΜΟΝΗ αυτή βοηθάει όσο και όπως δύναται ως προς το να ανακουφίσει τον κάθε συνάνθρωπό μας στις εφιαλτικές στιγμές που βιώνει! 
Αντίθετα δηλ. από τους πολιτικάντηδες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που όχι απλά δεν κάνουν τίποτα για τον τόπο αυτό και τον λαό του, αλλά αντίθετα… μισούν και ειρωνεύονται τον «λαουτζίκο», για τον οποίο εκφράζονται με λόγια αχαρακτήριστα στις διαφόρων ειδών άθλιες συνάξεις τους!!! Και από πάνω φτάνουν στο έσχατο σημείο αναίδειας να ασκούν και κριτική στην Εκκλησία μας (!), ότι τάχα δεν δικαιούται να έχει «πολιτικό» λόγο και άλλα τέτοια, τα οποία αν ίσχυαν, τότε θα ζούσαμε ακόμη σε καθεστώς τουρκοκρατίας!… Διότι και τότε πρώτη η Εκκλησία έδωσε το παράδειγμα του εθνεγερτήριου Αγώνα! Ας σταματήσουν πια το παραμύθιασμα του λαού οι πολιτικάντηδες και ας ετοιμάζονται σύντομα να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ τη χώρα! Διότι δεν ζούμε πλέον ούτε στο 1974 ούτε στο 1981… Και φυσικά υπάρχει και η γεωπολιτική της Ορθοδοξίας. Η οποία συνιστά ολόκληρο κεφάλαιο στις διεθνείς σχέσεις, έναν πλανητικό πνευματικό θησαυρό ανεκτίμητης αξίας, που βέβαια δεν περιορίζεται μόνο στην όποια «αλληλεγγύη» ανάμεσα στα χριστιανορθόδοξα κράτη και έθνη, αλλά έχει τεράστιο βάθος στον χρόνο και τον χώρο. Ακόμα και ένας δεδηλωμένος μασόνος, ο Φρανσουά Τυάλ, έβγαλε πριν μερικά χρόνια το έργο «Γεωπολιτική της Ορθοδοξίας», που αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Άρα, έχουμε κάθε δικαίωμα να ισχυριζόμαστε την παραπάνω πραγματικότητα και να προβάλλουμε τα τόσο εθνικά ωφέλιμα πορίσματα αυτής της γεωπολιτικής παραμέτρου. 
 Ο παπα-Στέφανος ο Σέρβος, για τον οποίο σε σειρά δημοσιευμάτων μας αναφέραμε πολλά γύρω από το έργο και την προσωπικότητά του, έθεσε επίσης πολλά στοιχεία που αφορούν τον παραπάνω τομέα, κάνοντας σαφή αναφορά σε αρκετά θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη ανθρωπότητα και τις διεθνείς σχέσεις. Επειδή αυτά όλα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για την εποχή μας και ειδικά για τους Έλληνες, προερχόμενα άλλωστε από μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας του κοντινού παρελθόντος, παραθέτουμε ευθύς αμέσως τις ρήσεις του παπα-Στέφανου για μια σειρά σχετικών θεμάτων. Αυτά δε προέρχονται από το έργο του αγαπητού μας δασκάλου κ. Ιωάννη Στόγια (ο οποίος και διέσωσε πολλά ρηθέντα υπό του Σέρβου μοναχού), υπό τον τίτλο «Τι έμαθα απ’ τον παπα-Στέφανο το Σέρβο». Σε αγκύλες σύντομα δικά μας σχόλια. Να τι είπε λοιπόν σε ανύποπτο χρόνο ο παπα-Στέφανος για τις μελλοντικές ανακατατάξεις στον πλανήτη μας: «Δεν είναι και τόσο καλό που έπεσε η Σοβιετική Ένωση – το Ανατολικό μπλοκ. Διότι υπήρχε μια ισορροπία δυνάμεων. Έστω υπήρχε μία ισορροπία τρόμου. Αργότερα θα φανούν στον ορίζοντα καινούργιες δυνάμεις που θα έχουν σοβαρό λόγο στην εξέλιξη των πραγμάτων. 
Τέτοιες αναδυόμενες δυνάμεις είναι η Κίνα, η Ινδία και η Λατινική Αμερική». [Όντως, σήμερα ο παπα-Σέρβος δικαιώνεται, εφόσον η Δύση βρίσκεται σε απίστευτη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση και αποσυντίθεται, ενώ τόσο η Κίνα και η Ινδία, όσο και οι χώρες της Νότιας Αμερικής πέταξαν έξω με τις κλωτσιές τους αποκιοκράτες και προόδεψαν! Το αντίθετο δηλ. από αυτό που έκανε η Ελλάδα, η οποία μπήκε το 1981 στη «στρούγκα» της ΕΟΚ, προκειμένου να καταστραφεί…] Ιδού τώρα πώς ο Σέρβος εκείνος καλόγερος περιέγραψε την εφιαλτική παγκοσμιοποίηση που μας περιζώνει όλο και περισσότερο στις ημέρες μας: «Ο μεν Χριστός ίδρυσε μία πίστη σε μια Εκκλησία, αλλά με κατά τόπους αρχηγούς, Πατριάρχες, δεσποτάδες κλπ. Οι οπαδοί της Παγκοσμιοποίησης θέλουν μία Εκκλησία ο καθένας βέβαια με την πίστη του αλλά με αρχηγό όμως ένα τον Πάπα. Κανείς άλλος. Δηλαδή όνειρο της Παγκοσμιοποίησης είναι όλες οι εξουσίες να συγκεντρωθούν-ενωθούν από ένα σχήμα το Παπικό. 
Ένα κράτος-μία Κυβέρνηση-μία τράπεζα, ένα νόμισμα, μία Εκκλησία δηλαδή από έναν άνθρωπο όλοι και όλα. Υποταγή στον ένα. Σε μία κεντρική εξουσία. Πλανητάρχης». [Αυτό δηλ. που συμβαίνει σήμερα, όπου οι διεθνείς τοκογλύφοι μαζεύουν σιγά-σιγά το χρήμα από τον κόσμο, σαδιστικά για να βασανίζουν και να αρρωσταίνουν τους ανθρώπους, και ύστερα – όταν πλέον μας φτάσουν όλους στο τελευταίο σκαλί του Άδη – θα μας παρουσιάσουν τον… «Σωτήρα» μας (!), δηλ. τον γιο του Διαβόλου, ο οποίος θα μας λυτρώσει τάχα από τα μαρτύρια, αρκεί βέβαια να χαραχθούμε στο χέρι και το μέτωπο και να τον προσκυνήσουμε!!! Ωραία «δημοκρατία» χτίζουνε στον πλανήτη…] 
 Για τα ελληνοτουρκικά θέματα επίσης ο παπα-Στέφανος έκανε αρκετές φορές σαφείς αναφορές. Να τι είπε κάποτε για την τακτική και τη στρατηγική της Τουρκίας στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τις διάφορες προκλήσεις της: «Οι Τούρκοι προκαλούν αλλά μελετούνε καλά τις κινήσεις τους. Δεν αρχίζουν ποτέ πόλεμο πρώτοι. Μένουν μόνο στις προκλήσεις τους. Ψάχνουν όμως πάντα να βρούνε δικαιολογία για να έχουν το επάνω χέρι. Γυρεύουν αφορμή. Το πιστεύουν να έχουν την διεθνή γνώμη μαζί τους. Πονηριά κι αυτή»! [Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με τα παραπάνω; Πράγματι, αυτή είναι η τουρκική διπλωματία, που είναι συνέχεια όχι μόνο της οθωμανικής, αλλά και της βυζαντινής διπλωματίας! Και «παίζει» στα δάχτυλά της την ελληνική (;) διπλωματία, οι άνθρωποι της οποίας τόσα χρόνια ΟΥΤΕ μία φορά δεν έκαναν διαμαρτυρία για την υποχωρητικότητά μας ως προς την τουρκική επιθετικότητα, αλλά έχουν κάνει άπειρες φορές παράπονα ΜΟΝΟ για τους… μισθούς και τα επιδόματα εξωτερικού τους!] Αντιγράφουμε επίσης από το έργο του Ιωάννη Στόγια το παρακάτω απόσπασμα που αφορά τους Κούρδους και την… εθνική τους συγγένεια με τους Έλληνες (!): «Υποστήριζε μετά πάσης βεβαιότητος ότι ορισμένοι Κούρδοι (όχι όλοι) έλκουν Ελληνική την καταγωγή και σε ενδεχόμενη στιγμή θα προσχωρήσουν προς την Ελληνική μεριά. Δεν θέλουν να πάνε με τους Τούρκους. Διότι προς τα κει τραβάει η ράτσα. Αισθάνονται Έλληνες. Μπορεί να μην είναι βέβαια Ορθόδοξοι αυτή τη στιγμή, αλλά αυτοί έχουν εξισλαμισθεί παλαιότερα δια της βίας από τους Τούρκους. Όπως έκαναν οι Τούρκοι και με άλλα έθνη και φυλές.
 Αυτούς τους διασκορπισμένους Κούρδους (Ελληνικής ρίζας) τους υπολόγιζε ο Παπα-Στέφανος γύρω στα δέκα επτά εκατομμύρια (Ιράκ, Συρία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Λίβανος, Κούρδοι Τουρκίες, Ρωσικές περιοχές)». [Ιδού ο πανελληνισμός, που υπάρχει κρυμμένος πάνω στον πλανήτη, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, και περιμένει απλά Εκείνον που Πρέπει για να τον αναδείξει! Όντως, ουκ ολίγοι Κούρδοι νιώθουν και δηλώνουν ελληνικής προέλευσης και, πιστεύουμε σύντομα, θα «αναστηθούν» και θα προσχωρήσουν στη Ρωμηοσύνη!] Τέλος, παραθέτουμε τη γνώμη του παπα-Στέφανου για τους Έλληνες και το ελληνικό έθνος: «Μεγάλη είναι η εκτίμηση των ξένων για τους Έλληνες. 
Αλλά οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν. Ίσως γιατί τους εντυπωσιάζουν άλλα πράγματα. Χρήμα, αυτοκίνητα, σπίτια κλπ. Αλλά οι ξένοι για τους Έλληνες τρέφουν μεγάλη εκτίμηση. Αρκεί οι Έλληνες να καταλαβαίνουν σε ποιο σκαλοπάτι πνευματικά βρίσκονται»! [Αυτός ο σερβικής καταγωγής μοναχός τα είπε λοιπόν όλα! Ότι ενώ είναι δεδομένο το μεγαλείο παγκοσμίως του ελληνικού πολιτισμού, οι Νεοέλληνες – υπό τη βλαβερή επιρροή των πολιτικάντηδων, που κορυφώθηκε στην περίοδο της Μεταπολίτευσης – ασχολούνται με ό,τι πιο εφήμερο και σκάρτο (με τη χυδαία ύλη), αγνοώντας την τεράστια ιστορική-πολιτισμική τους παρακαταθήκη!
 Και έχουμε το φαινόμενο ξένοι ευρωβουλευτές να αποθεώνουν μέσα στο ευρωκοινοβούλιο την ελληνική γλώσσα και τους Γραικύλους των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να… αποχωρούν από τη σχετική συζήτηση!!! Χρειάζονται περισσότερα; Ευτυχώς σύντομα τελειώνουν οι άθλιες μέρες της Μεταπολίτευσης και αρχίζει για τον τόπο μια Νέα Αρχή!] [Ο συγγραφέας του παραπάνω κειμένου θέλει να ευχαριστήσει ιδιαίτερα τον προσφιλή μας διδάσκαλο κ. Ιωάννη Στόγια για το πραγματικά πολύτιμο υλικό που μας απέστειλε σχετικά με τον παπα-Στέφανο τον Σέρβο. Επίσης θέλει να ευχαριστήσει πάρα πολύ και τον αγαπητό Βρετανό φίλο μας κ. Michael Beshonges από το Λονδίνο, για το όντως άκρως ενδιαφέρον υλικό για τον παπα-Σέρβο που είχε την ευγένεια να μας αποστείλει, προς χρήση στην έρευνά μας.] http://volcanotimes.blogspot.gr/





Όταν δούνε αυτό το σημάδι τότε έρχεται ο Τρίτος Μεγάλος Πόλεμος!!!!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙ Ή ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ!!!  



Το λέει και… αρχαία ινδιάνικη προφητεία! 


Να τι είναι το εβραϊκό “Barcode” («Γραμμωτός Κώδικας»)!!!

 Το… «σημείο» του Θηρίου (Αρκούδας)!…


           Πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, έχουνε πει μιλώντας πολλές φορές και
 γράφοντας οι Γέροντες της Εκκλησίας ΜΑΣ και άλλα Φωτισμένα μυαλά 
για το θέμα του σατανοεβραϊκού
 Barcode, δηλ. του Γραμμωτού Κώδικα…

 Τι δλδ. μπορεί αυτός ο «κώδικας» να σημαίνει, 
γιατί το έχουμε ΠΑΝΤΟΥ πάνω στα προϊόντα 
που τρώμε, πίνουμε, ντυνόμαστε, διαβάζουμε κτλ. κτλ.
 και άλλα πολλά… Φυσικά, το ’χω και εγώ πει, πως μέσα 
σ’ αυτόν τον διαβολικό «κωδικό» υπάρχει ΜΟΝΙΜΑ 
το νούμερο του Σατανά: το 666!!! Δλδ. τι γίνεται;
 Πας και παίρνεις ένα εμπόρευμα, π.χ. ρούχο, 
και εκεί πέρα έχει αυτές τις γραμμές (χαρακιές).
 Και κάθε μία γραμμή είναι και ένας αριθμός, 
το 1, το 2, το 3 κτλ. Ναι, αλλά όμως… ΠΑΝΤΟΥ
 και ΠΑΝΤΑ, σε ΟΛΑ μα σε ΟΛΑ τα εμπορεύματα υπάρχουν
 (στην αρχή, στην μέση και στο τέλος) οι γνωστές χαρακιές,
 που αντιπροσωπεύουνε το… 6!!! Και 3 φορές επί 6, τι μας κάνει;
 Μα… το 666, τον αριθμό του Διαβόλου!!!

         ΟΚ, μέχρι εδώ καλά, τα ’χουμε ξαναπεί και εγώ και πολλοί ακόμα
 άλλοι… Τα ’χει πει και ο Παΐσιος. Ο Γέρος της Ορθοδοξίας
 ΜΑΣ που κάποτε, όταν πρωτοάρχιζε να γίνεται «μόδα» το Barcode του
 ΕΒΡΑΙΟΣΑΤΑΝΑ, κάθισε και έγραψε ένα ολόκληρο κείμενο και
 το μοίραζε στους επισκέπτες του κτλ. κτλ. Αυτά τα έχουμε
 ξαναγράψει και ξαναπεί. Και φυσικά είπαμε και για την 
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του Θηρίου, δλδ. του Αντίχριστου,
 που μας ετοιμάζουνε και γι’ αυτό μας επιβάλουνε ΠΑΝΤΟΥ 
τον σατανικό αριθμό 666, μέσα από τον Γραμμωτό Κώδικα…
          Αλλά… τι άλλο θα μπορούσε να είναι και να σημαίνει 
κατά βάθος αυτός ο παλιοκώδικας;;; Έλα μου ντε, ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ! 
Γιατί πας και τον βλέπεις και τον ξαναβλέπεις… αλλά τι άλλο σου ’ρχεται
 στο μυαλουδάκι, εκτός από νούμερα, εμπορικά είδη, ηλεκτρονικό έλεγχο 
και άλλα τέτοια; Δλδ. τι εννοώ; Πως σαν τον κοιτάζεις τον σατανικό 
αυτό κωδικό (με τα σατανικά 6άρια μέσα του βεβαίως-βεβαίως) 
ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ στο μυαλουδάκι;
 Να εδώ πέρα θα κάνω μία ΑΛΛΗ, κάπως πιο… ΤΡΕΛΗ (!) ερμηνεία!!!
          Ξέρεις λοιπόν τι είναι τελικά αυτό το διαολεμένο barcode; Είναι… 
τα σημάδια που αφήνει το ΘΗΡΙΟ της κόλασης όταν αυτό 
ΓΡΑΝΤΖΟΥΝΙΖΕΙ με τα νύχια του!!!!!! Δλδ. η ΑΡΚΟΥΔΑ, που παλιά
 λέγανε πως συμβολίζει γενικά τα άγρια θεριά, όταν κάνει επίθεση με
 τα νύχια της, τότε τι… σημάδια αφήνει;;; ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ
 ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ’ΧΕΙ Ο ΓΡΑΜΜΩΤΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ, ΤΟ BARCODE!!!
 Να εδώ πέρα βάζουμε δίπλα στο αρθράκι μου μία τέτοια
 ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ εικονούλα, για να το δούνε όλοι τι ακριβώς εννοώ!!!
 Βλέπεις την εικόνα; Για δες… Το «σημείο» του Θηρίου,
 δλδ. της Αρκούδας, που είναι άρα το ΧΑΡΑΓΜΑ του barcode!
 Και όλα αυτά είναι έργα του ΣΑΤΑΝΑ!…
          Και το πιο ΤΡΕΛΟ και ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ξέρεις ποιο είναι;;; 
[ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ!]. 
Πως… υπάρχει μία ΑΡΧΑΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ 
που μίλαγε από τότε για το barcode system 
(Σύστημα Γραμμωτού Κώδικα)!!! 
Ω, Θεέ ΜΟΥ!!! Άκου εδώ τι ακριβώς έλεγε η αρχαία αυτή 
ινδιάνικη προφητεία: «Κανένας δεν θα μπορεί να αγοράζει
 ή να πουλάει, άμα δεν έχει το σημάδι της αρκούδας. 
Όταν αυτό το σημάδι το δούνε, τότε έρχεται ο Τρίτος Μεγάλος
 Πόλεμος». Ρε συ… ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΕΤΟΥΤΟ;;; 
Τι εννοούσανε οι Ινδιάνοι μ’ αυτή την παράξενη προφητεία που εμένα
 ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ;;;
  1. «Ουδείς δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι, ειμή ο 
έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό 
ονόματος αυτού» (Αποκάλυψις του Ιωάννη, κεφάλαιο 13, 
στίχος 17)…
          2. «Ουδείς δύναται να απασχοληθεί 
ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος, 
να ασφαλισθεί ή να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές,
 να εκδώσει ή να ανανεώσει βιβλιάριο ασθενείας, 
να δικαιωθεί και να εισπράξει συντάξεις και γενικότερα
 πάσης φύσεως παροχές, επιδόματα και βοηθήματα, 
εάν δεν διαθέτει ΑΜΚΑ» (Νόμος 3655 του 2008)!
          3. «Κανένας δεν θα μπορεί να αγοράζει ή να πουλάει,
 άμα δεν έχει το σημάδι της αρκούδας» (αρχαία προφητεία 
των Ινδιάνων).
facebook: Σόνια Μαυρίδου

Η Άγνωστη Προφητεία!..


Ο πρώτος Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, ο ελληνόψυχος Μέγας Κωνσταντίνος, που αγιοποιήθηκε από την Εκκλησία μας, σύμφωνα με την «Παλατινή Ανθολογία», αλλά και την «Ελληνική Ανθολογία», είχε λάβει χρησμό για το πού θα οικοδομήσει την «Βασιλίδα των πόλεων», το σταυροδρόμι όλων των λαών και των πολιτισμών του κόσμου, όπως είναι η Κωνσταντινούπολη!.. Διαβάστε ποιος ήταν αυτός ο χρησμός – και όχι μόνο!..
ΕΠΕΙΔΗ τελευταίως ο Άγιος Κωνσταντίνος βάλλεται από μία μερίδα Ελλήνων δημοσιογράφων, θα αναφερθούμε σε ένα συγκλονιστικό στοιχείο, που έχει να κάνει με έναν χρησμό, για το κτίσιμο της Κωνσταντινουπόλεως, αφού προηγουμένως πούμε ορισμένα πράγματα για τον ίδιο τον Μέγα Κωνσταντίνο και πρώτ’ απ’ όλα ποιος είναι ο άνθρωπος που χαρακτηρίσθηκε από πολλούς ιστορικούς ερευνητές ως «ελληνόψυχος άγιος»!..
Ο Μέγας Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus, γεννήθηκε περί το 280 στην Ναϊσσό της Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας) και πέθανε στην Νικομήδεια Βιθυνίας το 337 μ.Χ.
Υπήρξε Ρωμαίος αυτοκράτορας (306-337, ιδρυτής του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, της λεγομένης Βυζαντινής αυτοκρατορίας).
Ήταν γιος του Κωνσταντίου του Χλωρού, διοικητή των πραιτοριανών του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού, και της Ελένης από τη Βιθυνία της Μικράς Ασίας, ερωμένης του πατέρα του, η οποία αργότερα ονομάστηκε αγία, μετά την προσχώρησή της στον χριστιανισμό.
Το 306 ο Κωνστάντιος, αφού είχε ανέλθει μία-μία της θέσεις της ιεραρχίας της αυτοκρατορίας, ανακηρύχθηκε Αύγουστος του Δυτικού Ρωμαϊκού¬ κράτους. Πέθανε τον ίδιο χρόνο και ο Κωνσταντίνος τον διαδέχτηκε στον θρόνο, όταν Αύγουστος στην Ανατολή ήταν ο Γαλάριος.
Όμως, η επιδίωξη πολλών φιλόδοξων ανδρών να κατακτήσουν τον τίτλο του Αυγούστου ή του καίσαρα οδήγησε σε παρακμή το ισχύον σύστημα της τετραρχίας το οποίο είχε εγκαινιάσει ο Διοκλητιανός, δημιούργησε χάος στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία –αφού άλλοι πέντε, εκτός από τον Κωνσταντίνο, διεκδικούσαν τον τίτλο του αυγούστου– και οδήγησε σε σειρά συγκρούσεων, οι οποίες κατέληξαν στη μονοκρατορία του Κωνσταντίνου. (324).
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ
Οι σπουδαιότερες μάχες που έδωσε ο Κ. στην προοπτική αυτή ήταν εκείνη εναντίον του Μαξεντίου στη Μουλβία γέφυρα της Ρώμης (312), όπου σύμφωνα με τον ιστορικό Ευσέβιο ο Κωνσταντίνος είδε το όραμα του σταυρού με την επιγραφή «εν τούτω νίκα» και, αρκετά χρόνια αργότερα, η μάχη εναντίον του τότε αυγούστου της Ανατολής Λικινίου στη Θράκη (324).
Το μεγάλο ιστορικό επίτευγμα του Κωνσταντίνου ήταν ότι συνετέλεσε αποφασιστικά στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη μετατροπή του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο χριστιανικό Βυζάντιο.
Τα γεγονότα που άλλαξαν την ιστορική πορεία και τη μορφή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αποκάλυψαν την πολιτική διορατικότητα του Κωνσταντίνου ήταν η έκδοση του διατάγματος ανεξιθρησκίας (έδικτο του Μεδιολάνου, 313), την οποία συναποφάσισε με τον αύγουστο Λικίνιο, και η μεταφορά της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας στην Ανατολή και ειδικότερα στη θέση του Βυζαντίου, αποικία των αρχαίων Μεγαρέων. Εκεί έχτισε μια καινούργια πόλη την οποία ονόμασε Νέα Ρώμη (330) και αργότερα πήρε το όνομά του (Κωνσταντινούπολη).
Σε μια εποχή κατά την οποία, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών, οι χριστιανοί δεν ξεπερνούσαν το ένα δέκατο του πληθυσμού της αυτοκρατορίας, ο Κωνσταντίνος διέβλεψε ότι ο χριστιανισμός θα ήταν η θρησκεία του μέλλοντος και όχι μόνο έδωσε τέλος στους διωγμούς αλλά ανέλαβε την προστασία της νέας θρησκείας.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ευνόησε ιδιαίτερα την ανάπτυξή της και ενίσχυσε την Εκκλησία με την παραχώρηση ορισμένων δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα του δικαιώματος να δέχεται δωρεές και κληροδοτήματα (το οποίο, ενώ αλλοίωνε τον αρχικό της χαρακτήρα, την ισχυροποιούσε μέσω της φιλανθρωπικής δράσης), καθώς και δικαστικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα να ασκούν οι επίσκοποι δικαστική εξουσία επί των κληρικών, αλλά και να εφεσιβάλλονται οι αποφάσεις των επισκόπων. Παράλληλα, αντιμετώπισε με αξιοθαύμαστη διπλωματία την ειδωλολατρία, η οποία παράκμαζε ταχύτατα.

Μέγας Κωνσταντίνος. Μωσαϊκό στον ναό της Αγίας Σοφίας, 1000 μ.Χ.
Ο ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ!..
Το γεγονός ότι η χριστιανική Εκκλησία τον ανακήρυξε –μετά θάνατον– ισαπόστολο και η ρωμαϊκή Σύγκλητος τον αποθέωσε αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα της θρησκευτικής πολιτικής του, ανεξάρτητα από τα κίνητρά του (πολιτικά ή προσωπικές πεποιθήσεις). Παράλληλα, η νομοθεσία του Κωνσταντίνου έφερε σε πολλά σημεία της την επίδραση του χριστιανισμού (κατάργηση του σταυρικού θανάτου, περιορισμός της πατρικής εξουσίας, προστασία των παιδιών κ.ά.).
Η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Ανατολή ήταν η δεύτερη ενέργεια αποφασιστικής σημασίας για την τύχη της αυτοκρατορίας.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος πήρε αυτή την απόφαση εκτιμώντας ότι οι εχθροί της αυτοκρατορίας στην Ανατολή και στον Δούναβη αποτελούσαν μεγαλύτερη απειλή απ’ ό,τι στη Δύση, και θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν ευκολότερα από το Βυζάντιο. Εξάλλου, το χριστιανικό στοιχείο, στο οποίο ο Κωνσταντίνος στήριζε τη θρησκευτική του πολιτική, ήταν πολυπληθέστερο στην Ανατολή.
Άλλοι παράγοντες οι οποίοι τον οδήγησαν στη μεταφορά ήταν η εξαιρετική γεωγραφική και στρατιωτική θέση της πόλης, που της εξασφάλιζε σπουδαία οικονομική ανάπτυξη και ταυτόχρονα ασφαλή άμυνα από τις εχθρικές επιθέσεις, και τέλος η γειτνίαση με περιοχές όπου είχαν αναπτυχθεί ισχυρά συγκεντρωτικές αυτοκρατορίες, γεγονός το οποίο παρείχε προσφορότερο έδαφος για την ανάπτυξη της δικής του συγκεντρωτικής πολιτικής απ’ ό,τι η Ρώμη, με τη μακρά δημοκρατική παράδοση. Ωστόσο, η υπεροχή του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή της πρωτεύουσας, ανανεωμένου μάλιστα από τους ελληνιστικούς χρόνους, οδήγησε στον βαθμιαίο εξελληνισμό της αυτοκρατορίας.
ΜΕΓΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ!..
Είναι γνωστόν, ότι η πολιτική του Κωνσταντίνου στο σύνολό της χαρακτηρίστηκε και κατευθύνθηκε από απόλυτο εκ πεποιθήσεως συγκεντρωτισμό, τον οποίο εξυπηρέτησαν τόσο οι διοικητικές όσο και οι στρατιωτικές του μεταρρυθμίσεις.
Με αυτό ακριβώς το πνεύμα αντιμετώπισε και τη χριστιανική θρησκεία, δηλαδή ως ενοποιητική δύναμη για το κράτος, και γι’ αυτό, όταν η αίρεση του Αρείου (αρειανισμός) απείλησε σοβαρά να διασπάσει τους χριστιανούς, εγκαινίασε την καισαροπαπική πολιτική των βυζαντινών αυτοκρατόρων και, παρά το διάταγμα περί ανεξιθρησκίας, συγκάλεσε ο ίδιος την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (325) και προκάλεσε την καταδίκη του Αρείου.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ανεξαρτήτως του βαθμού αποδοχής της οποίας τυγχάνει η προσωπικότητά του και ο τρόπος άσκησης της πολιτικής του, θεωρείται μεγάλος πολιτικός και στρατηγός, καθώς δεν νικήθηκε ποτέ από τους αντιπάλους του, ούτε όταν αυτοί ήταν ισχυρότεροι.
Στην άμεση και έμμεση επίδραση την οποία άσκησε η πολιτική του και στα αποτελέσματά της στην ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια ιστορία οφείλεται και το προσωνύμιο Μέγας το οποίο του αποδόθηκε.
Για την έμπρακτη εύνοια την οποία επέδειξε στον χριστιανισμό, αν και αλλόθρησκος αρχικά, και για το βάπτισμά του λίγο πριν πεθάνει, η χριστιανική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο. Η μνήμη του τιμάται, μαζί με της μητέρας του, αγίας Ελένης, στις 21 Μαΐου.
Ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ!..
Ο Μέγας Κωνσταντίνος, μετά την νίκη του επί των Ρωμαίων αντιπάλων του και τον χωρισμό του ρωμαϊκού κράτους, σε ανατολικό και δυτικό, πήγε στην Τροία όπου σκεπτόταν να μεταφέρη εκεί την πρωτεύουσα του νέου κράτους. Ρώτησε, λοιπόν, το μαντείο και πήρε την ακόλουθη απάντηση:
«Δεν είναι δίκαιο σε σένα εις την Τροία να θεμελιώσης με νέο όνομα την Ρώμη πήγαινε χαρούμενος εις την πόλιν της Προποντίδος κοντά εις την θάλασσα εκεί όπου τα ψάρια και η έλαφος βόσκουν μαζί εις το ίδιον μέρος» (Ελληνική Ανθολογία, Βιβλίο ΙΔ΄, επίγραμμα 115, στίχος 1).
Τον ίδιο περίπου χρησμό βλέπουμε και μέσα εις την «Παλατινή Ανθολογία» όπου το μαντείο χρησμοδοτεί ότι:
«Κωνσταντίνος ελθών εν τη Τροίη πλησίον ηβουλήθη κτίσαι πόλιν βασιλικήν και λαβών τον χρησμόν ανεχώρησε και κτίζει Κωνσταντινούπολιν» (Παλ. Ανθ. 14, 115).
Φαντασθείτε, δηλαδή, τον Μέγα Κωνσταντίνο να μην είχε λάβει υπόψη του τον χρησμό και έκτιζε αλλού την Κωνσταντινούπολη!.. Ίσως να μην υπήρχε σήμερα Ελληνισμός!..πηγη

Αποκαλύψεις του Προφήτη του Μοριά!..

Τι είχε γράψει ο μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης, Αυγουστίνος Καντιώτης, για τον Παπουλάκο, τον περίφημο Προφήτη του Μοριά και Άγιο της Πελοποννήσου; “Εκ του βίου του ήρωος τούτου της Ορθοδοξίας ορισμένα σημεία έκρινα καλόν να σταχυολογήσω και εξάρω εδώ, με την ελπίδα ότι μία υπόμνησις των αγώνων του Παπουλάκου θα ωφελήσει κλήρον και λαόν. Διότι θα είναι μία πρόσκλησις εις αυτοέλεγχον, εις αυτοκριτικήν, που πάντοτε πρέπει να ενεργούμε επί του εαυτού μας, διά να βλέπομε πόσον μακράν είμεθα από το χριστιανικόν ιδεώδες που υποτυπώνει η Ορθοδοξία. Εις τον καθρέπτη της αυστηράς, της αγίας ζωής του Παπουλάκου δια της συγκρίσεως θα ίδωμε και ημείς τα ιδικά μας ράκη και θα κλαύσωμεν και θα πενθήσωμεν δια την αθλιότητα της σημερινής κοινωνικής και εκκλησιαστικής μας καταστάσεως”!..
O ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ
(Tο άρθρο είναι του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Εδημοσιεύθη στο περιοδικό Χριστιανική Σπίθα τον Δεκέμβριο του 1952, φυλ. 137).
Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, θεολόγοι, κήρυκες του θείου λόγου, πάντες φρουροί της ιεράς ποίμνης του Ιησού. Ινα τί κοιμάσθε; Λύκοι εις τα πρόβατα. Ποιοι είναι οι λύκοι; Αιρετικοί όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων, μπήκαν εις τας Μητροπόλεις, τας ενορίας και τα σχολεία.
Ποιοι είναι οι λύκοι;Άνδρες άρπαγες και πλεονέκται τον Μαμμωνά λατρεύοντες και τον λαό κατά ποικίλους τρόπους ληστεύοντες.Λύκοι κοινωνικοί. Λύκοι εκκλησιαστικοί. Λύκοι αραβικοί. Λύκων επιδρομή. Οι χιλιασταί, π.χ. οι οποίοι το 1922 εμετρώντο στα δάκτυλα της μιάς χειρός, σήμερον έφτασαν στις 12.000 άτομα, είναι διασκορπισμένοι εις όλην την χώραν και αρπάζουν καθημερινώς τα πρόβατα, τας ψυχάς.
Ποιμένες του νέου Ισραήλ. Δεν τρέμετε τας ευθύνας σας; Το ποίμνιόν σας διαλύεται και σεις;… Ακούεται η Σάλπιγξ των εσχάτων ημερών! Ποιμένες! Εκτινάξατε εκ των βλεφάρων σας τον νυσταγμόν, αφήσατε τας φλογέρας, αρπάσατε τας σφενδόνας, καταδιώξατε τους λύκους, σώσατε το ποίμνιο, το υπολειφθέν ελάχιστον ποίμνιον…
Αλλ’ ακούω αντίρρησιν, που προέρχεται από τους λεγομένους «αγραμμάτους».
Πολύ καλά, σου λέγει ο ιερεύς της υπαίθρου, να εξέλθωμε εις πόλεμο κατά της πλάνης και της αμαρτίας. Βλέπω και εγώ το κακό που εξαπλώνεται και έφθασε εως την τελευταία καλύβη. Αλλ’ εγώ δεν είμαι πτυχιούχος ιερατικών και θεολογικών σχολών. Δεν εσπούδασα επιστήμη. Δεν γνωρίζω γράμματα πολλά. Είς αυτόν τον αγώνα υπέρ της Ορθοδοξίας τι μπορώ εγώ να προσφέρω; Τι μπορώ να κάνω;
Αδελφέ! Ερωτάς τι να κάνεις; Φαίνεται ότι δεν διάβασες το Ευαγγέλιο ή, εάν το εδιάβασες, δεν το επίστευσες. Συ ο ένας δύνασαι να σώσεις το χωρίο σου, την επαρχίαν σου, τον νομόν σου, την Ελλάδα όλην. Αρκεί να έχεις πίστι θερμή, ενεργητική, ως κόκκον σινάπεως, και τότε θα είπεις εις το όρος, εις το μεγαλύτερο εμπόδιο που προβάλλει ενώπιόν σου, Όρος, «μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν» (Ματθ. 17,20).
Όχι πτυχία και διπλώματα και μετεκπαιδεύσεις και μισθοί και τυχερά και διπλαί και τριπλαί θέσεις, και τίτλοι κενοί περιεχομένου, αιωρούμενοι ως αερόστατα, αλλά πίστις. Πίστις το παν. Πίστις! Μυστικός μοχλός που μετακινεί όρη. Ω πίστις, μεγάλα τα κατορθώματά σου! Και απόδειξις, μία εκ των μυρίων αποδείξεων της θαυματουργούσης πίστεως, είναι ο Παπουλάκος.
Τί ήτο ο Παπουλάκος; Αρχιεπίσκοπος; Μητροπολίτης; Διευθυντής Αποστολικής Διακονίας; Καθηγητής θεολογικής σχολής; Ιεροκήρυξ; Εφημέριος πλουσίας ενορίας πόλεως; Είχε πτυχία και διπλώματα και σπουδάς του εξωτερικού; Τίποτε από όλα αυτά. Ο Παπουλάκος ήτο ένας απλούς μοναχός, ελαχίστων γραμματικών γνώσεων, αλλ’ ό,τι έπραξεν υπέρ του λαού, υπέρ της ορθοδόξου πίστεως, δεν ηδυνήθησαν να πράξουν όλοι οι επίσκοποι και θεολόγοι της εποχής του. Φαινόμενο, φωτεινόν μετέωρον, αστήρ που εσελάγισεν εις τον ουρανό της Ελλάδος! Νεώτερος απόστολος του Χριστού ανεδείχθη ο Παπουλάκος. «Πίστει» (Εβρ. 11,3 κ.ἑ.) και μόνον πίστει ανεδείχθη.
Εκ του βίου του ήρωος τούτου της Ορθοδοξίας ορισμένα σημεία έκρινα καλόν να σταχυολογήσω και εξάρω εδώ, με την ελπίδα ότι μία υπόμνησις των αγώνων του Παπουλάκου θα ωφελήσει κλήρον και λαόν. Διότι θα είναι μία πρόσκλησις εις αυτοέλεγχον, εις αυτοκριτικήν, που πάντοτε πρέπει να ενεργούμε επί του εαυτού μας, διά να βλέπομε πόσον μακράν είμεθα από το χριστιανικόν ιδεώδες που υποτυπώνει η Ορθοδοξία. Εις τον καθρέπτη της αυστηράς, της αγίας ζωής του Παπουλάκου δια της συγκρίσεως θα ίδωμε και ημείς τα ιδικά μας ράκη και θα κλαύσωμεν και θα πενθήσωμεν δια την αθλιότητα της σημερινής κοινωνικής και εκκλησιαστικής μας καταστάσεως.
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ

Άρμπουνα! 
Μικρόν και άσημον χωρίον της επαρχίας Καλαβρύτων. Εκεί περί τα τέλη του 17ου ή περί τας αρχάς του 18ου αιώνος εγεννήθη ο αγωνιστής. Βλέπων τις μακρόθεν το μικρόν χωρίον θα ηδύνατο να επαναλάβει «Εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι;» (πρβλ. Ιωάν. 1,47). Και όμως εκ του μικρού εκείνου χωρίου προήλθεν ο Παπουλάκος. Ω μικρά, άσημα, περιφρονημένα και εγκαταλελειμμένα χωρία της πατρίδος, δια τα οποία δεν γράφουν οι εφημερίδες, δεν ομιλούν οι επίσημοι, οι άρχοντες της Εκκλησίας και της πολιτείας, πόσας μυστικάς δυνάμεις κρύπτετε μέσα εις τα στήθη των κατοίκων σας! Είσθε αι ανεξάντλητοι δεξαμεναί του εθνικού και θρησκευτικού μεγαλείου της φυλής μας. Άρμπουνα! Ιδιαιτέρα πατρίς του ήρωός μας. Νέος ο Παπουλάκος (κατά κόσμον ονομάζετο Χρήστος Παναγιωτόπουλος), είδε την επανάστασιν του 1821, είδε τους μαχητάς εκείνους, οι οποίοι δια της πίστεώς των «εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων» (Εβρ. 11,34), ηλευθέρωσαν την πατρίδα εκ ζυγού δουλείας τεσσάρων αιώνων. Της θαυμαστής εκείνης γενεάς θρέμα και ανάστημα ήτο ο Παπουλάκος. Μετά την απελευθέρωσιν της Ελλάδος ο Παπουλάκος, βαθύτατα συγκεκινημένος από την αιματηράν περιπέτειαν της φυλής μας και πικραμένος από διάφορα ατομικά και οικογενειακά του επεισόδια, εζήτησε την γαλήνη, την ανάπαυσι του πνεύματός του. Απεχαιρέτισε συγγενείς και φίλους, ασπάσθη τον μοναχικό βίο, μετωνομάσθη Χριστοφόρος, και εκεί εις τας κλιτύας των Αροανίων ορέων εξελαξε τόπον ασκήσεώς του. Γύρω απ’ αυτόν συνεκεντρώθησαν 2-3 μοναχοί νοσταλγούντες όπως αυτός την αιωνιότητα. Με την βοήθεια των αδελφών εκαθάρισε την περιοχή, εδημιούργησε κήπο, εφύτευσε δένδρα. Το όνειρό του ήτο να κτίση εκκλησία και κελλιά, να συγκεντρώσηκαι άλλους αδελφούς, να ιδρύση και να διοργανώση και άλλους αδελφούς, να ιδρύση και να διοργανώση μοναχική αδελφότητα, και εν μέσω αυτής να ζήση και ν’ αποθάνη ψάλλων «Τοις ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις». Ταύτα εσκέπτετο, ταύτα επόθει η καρδία του Χριστοφόρου. Αλλ’ αι βουλαί του Κυρίου ήσαν άλλαι. Εις μάχας, εις αγώνας υπέρ της πίστεως τον εκάλει μετ’ ολίγον η φωνή του καθήκοντος.
Μία ημέρα τον επισκέφθηκε στο ασκητήριό του ο φλογερός των ημερών εκείνων κήρυξ, ο ιδρυτής της οργανώσεως Αδελφότητος των Φιλορθοδόξων και συντάκτης του μικρού φυλλαδίου «Η φωνή της Ορθοδοξίας», ο εκ Κεφαλληνίας Κοσμάς Φλαμιάτος.
Ήτο η εποχή, κατά την οποία η Ορθόδοξος Εκκλησία υπενομεύετο από το Ελληνικό κράτος, δια την ανάστασιν του οποίου αυτή είχε πρωτοστατήσει! Χωρίς ράσο θα υπήρχε κράτος ελληνικό; Και όμως το κράτος αυτό, ελευθερωθέν, υπεδούλωνε την Εκκλησία. Άνθρωποι αλλόγλωσσοι και αλλόδοξοι, ξένοι προς το πνεύμα της Ορθοδοξίας, περιστοιχίσαντες τον πρώτο βασιλέα των Ελλήνων Όθωνα και δρώντες εκ των παρασκηνίων, εκυβέρνουν την Ελλάδα. Οι τότε ελληνικαί κυβερνήσεις ήσαν ανδρείκελα εις τας χείρας των Βαυαρών συμβούλων των ανακτόρων. Δια νόμων και διαταγμάτων εζήτουν ν’ αλλοθώσουν τα ήθη, τα έθιμα και τας παραδόσεις του Ελληνικού λαού. Η ορθόδοξος πίστη εμυκτηρίζετο. Οι υιοί του Λούθηρου και του Καλβίνου είχαν στόχο την Εκκλησίαν μας. Τα μοναστήρια διελύοντο. Οι μοναχοί εξεδιώκοντο. Αι μοναχαί εξηναγκάζοντο εις γάμον. Τα ιερά σκεύη εξετίθεντο εις μειοδοτικήν δημοπρασίαν. Οι ιερές κανδύλες και εικόνες κατεβιβάζοντο και ερρίπτοντο ανευλαβώς. Όσα ουδέ αυτά τα όργανα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ετόλμων να πράξουν, έπραττον οι υπάλληλοι του Ελληνικού κράτους, εκτελούντες διαταγές των ξένων. Βαυαροκρατία! Δια πάντα ταύτα θλίψις απλώνετο εις το πανελλήνιον.
Ζωηρά έκφρασις του πόνου, σπαρκτική φωνή οδύνης του λαού δια τον διωγμό της Ορθοδοξίας, ήτο το προφορικό και γραπτό κήρυγμα του Φλαμιάτου. Βλέπων ο ιερός ανήρ, ότι οι επίσκοποι της εποχής εκείνης, πλήν ελαχίστων, είχον τρομοκρατηθή από τα βίαια μέτρα της κυβερνήσεως και ως δούλοι εξετέλουν ό,τι διέτασσαν οι μυστικοσύμβουλοι του βασιλέως, εστράφη προς τον λαό και υπέδειξε εις αυτόν το καθήκον• Σεις, άνδρες και γυναίκες βεβαπτισμένοι, είσθε οι φρουροί της μυστικής αμπέλου, της Ορθοδόξου Εκκλησίας• σεις αναλαμβάνετε από σήμερα την φύλαξίν της. Ο αγών αρχίζει!
Αλλ’ ο αγών αυτός εχρειάζετο στελέχη. Και ο Φλαμιάτος ως κατάλληλον δια τούτον στέλεχος έκρινε και τον μοναχό Χριστοφόρο. Ο Χριστοφόρος έπρεπε ν’ αφήση το ασκητήριο και να κατέλθη εις τον αγώνα. Δι’ αυτό και τον επεσκέφθη. Κατά το διάστημα των ολίγων ημερών, που παρέμεινε εις την σκήτην ο Φλαμιάτος, με τα ζωηρότερα χρώματα περιέγραψε την οικτρά κατάσαση της Εκκλησίας. Βεβαίως πρακτικά της συζητήσεως των δύο ανδρών δεν εκρατήθησαν… αλλά νομίζω ότι ακούω την φωνήν του Φλαμιάτου•
«Αδελφέ Χριστοφόρε! Από την αγίαν Γραφήν εδιδάχθημεν, ότι κεφαλή της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος ζεί, νικά και βασιλεύει εις τους αιώνας. Αλλά εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος σήμερον κεφαλή δεν είναι ο Χριστός. Κεφαλή της Εκκλησίας αυτής έγινε το κράτος, οι δε επίσκοποι και οι ιερείς έγιναν υπάλληλος και εκτελούν τα θελήματά του κράτους, πού πολλάκις είναι αντίθετα προς εκείνα που διέταξεν ο Κύριος. Νόμον της Εκκλησίας έκαναν την αμαρτίαν, την παράβαση των νόμων του Ευαγγελίου.
Οι επίσκοποι, οι οποίοι δεν αντεστάθησαν κατά της κρατικοποιήσεως της Εκκλησίας, είναι νεκροί, απέθανον πνευματικώς. Όσοι όμως είναι πιστοί και πονούν την μητέρα Εκκλησίαν, ας μη σιωπήσουν• ας διαμαρτυρηθούν και ας πέσουν αγωνιζόμενοι υπερ της ελευθερίας της Εκκλησίας εκ των δεσμών του κράτους. Είναι και ο αγών αυτός ιερός, ιερώτατος…»
ΠΕΙΘΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ
Η φωνή του Φλαμιάτου συνεκλόνισε τον ασκητήν. Οι λόγοι του άναψαν πυρ εις την καρδίαν του Χριστοφόρου. Ο Χριστοφόρος δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει ούτε μιαν ημέραν εις την σκήτην του. Τον εκάλει η φωνή του καθήκοντος. Εγκαταλείπει το ασκητήριον και ρίπτεται εις τον αγώνα.
Αρχίζει να περιοδεύει την ύπαιθρό. Κηρύττει εις τον λαό.
Το κήρυγμά του είχε κάτι από το κήρυγμα των αλιέων της Γαλιλαίας. Ήτο παρόμοιο με το κήρυγμα Κοσμά του Αιτωλού. Είχε Πνεύμα άγιον. Ό,τι αισθάνετο η καρδιά του, το εξέφραζε κατά τον απλούστερο τρόπο. Το θέλημά του Θεού εκήρυττε. Πρόσωπον ανθρώπου δεν ελάμβανε υπ’ όψιν. Οι τρανοί της γης δεν μπορούσαν να τον πτοήσουν. Είχε λάβει την μεγάλη απόφαση• να μαρτυρήση υπέρ της αληθείας μιμούμενος τον Θεάνθρωπον, ο οποίος ενώπιον του Πιλάτου διεκήρυξεν• «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία» (Ιωάν. 18, 37).
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ο λόγος του Παπουλάκου ήτο πυρακτωμένος σίδηρος. Η αδικία τον συνετάρασσε. Ο άγιος ασκητής επείνα και εδίψα την δικαιοσύνη. Όταν κατά την περιοδείαν του έβλεπε τους φιλαργύρους και πλεονέκτας πλουσίους να τυραννούν και να βασανίζουν τον πτωχό λαό έστιν ότι χειρότερον απ’ ό,τι τον ετυράννουν και τον αβασάνιζον οι μπέηδες και οι πασάδες των Τούρκων, η φωνή τουν Παπουλάκου υψώνετο και εστηλίτευε τους αδικούντας. Η ηχώ των λόγων του φθάνει μέχρις ημών.
«Είσθε», έλεγε προς αυτούς, «είσθε φονιάδες! Αφού τους αφαιρείτε τα μέσα που ζουν, δεν τους σκοτώνετε; Κάνετε κάτι χειρότερο. Δίνετε μαχαιριές εις το σώμα του Χριστού μας. Σώμα του Χριστού είναι οι πτωχοί. Κάθε αδικία κατ’ αυτών είναι και ένα καρφί εις τα πόδια Του… Σταυρωταί!».
Άλλοτε, όταν έβλεπε τους γραμματισμένους, που έρχόταν από τα πανεπιστήμια της Δύσεως, να περιφρονούν την ορθόδοξο πίστη και με την σφαλερή διδασκαλία των και τον ανήθικον βίον να γίνωνται σκάνδαλο, κάκκιστον παράδειγμα εις τον λαό, ο ασκητής ήλεγχε δριμύτατα και συχνά έλεγε• «Τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον τόπον μας». Πραγματικά φωνή προφητική. Τα άθεα γράμματα ο μεγαλύτερος κίνδυνος του έθνους! Προτιμώ βοσκόν αγράμματον παρά άθεον επιστήμονα. Ο πρώτος φονεύει σώματα• ο δεύτερος ψυχραίνει την πίστη, φονεύει ψυχάς, αποχωρίζει αυτάς από τον Θεό, δημιουργεί άπιστον νεότητα, της οποίας υπάρχει άλλο μεγαλύτερον κακόν; Ο ασκητής ακόμα δεν υπέφερε να βλέπει τους χριστιανούς να τρέχουν εις τα δικαστήρια και για τα πλέον μηδαμινά και ασήματα πράγματα να ορκίζωνται. Εθεώρει τον όρκον, όπως και είναι, αντίθετον προς τον λόγον του Χριστού (Ματθ. 5, 34).
«Τέσσεροι βαγγελιστάδες», έλεγε εις ένα λόγον του που εξεφώνησε το 1851, «έγραψαν τον Νόμον του Θεού και είπαν• Ου μη ομώσει το όνομα Κυρίου, ούτε εις τον ουρανόν, ούτε επί της γης, ούτε στ’ αστέρια, ούτε στο κεφάλι σου, γιατί το Θεό δεν τον είδες… ούτε στο κεφάλι σου, γιατί ούτε μια τρίχα ούτε μαύρη ούτε άσπρη μπορείς να κάμης και δεν ορίζεις. Και τούτον τον Νόμον τον ακούμε, όταν λέμε στην εκκλησία το Βαγγέλιο εκ του κατά Λουκά, εκ του Μάρκου. Αμ τον όρκον που σας λένε οι κριτές να κάνετε, εκ του κατά ποίου Νόμου είναι;…».
Ο κήρυκας του Θεού ήτο ακόμη κατά της πολυτελείας, κατά της κλοπής, κατά της μαγείας. Όσο, έλεγε, πηγαίνετε εις τους μάγους, έχετε «λειψή την πίστη».
Υπέρ πάντα δε τα θέματα τον συνεκίνει βαθύτατα η Ορθοδοξία. Δι’ αυτήν έζη και ανέπνεεν ο Παπουλάκος. Οι αιρετικοί, οι οποίοι με την απελευθέρωση ήλθαν και εγκαταστάθηκαν εις την Ελλάδα και κατέλαβαν υψίστας θέσεις, ήσαν επικίνδυνοι δια τον ορθόδοξο λαό. Ολίγοι ήσαν, αλλά μπορούσαν να κάνουν μεγάλο κακό. Και έλεγε χαρακτηριστικώς• «Ένα ψωριασμένο γίδι φθάνει να κολλήσει όλο το κοπάδι».
Το κήρυγμα του ασκητού ιεροκήρυκος έφερε θαυμάσια αποτελέσματα. Το πέρασμά του ήτο ευλογία Θεού. Τα κλοπιμαία επεστρέφοντο. Οι όρκοι έπαυον. Οι μαγείαι καταργούντο. Οικογένειαι θανασίμως μισούμεναι συνεφιλιώνοντο ενώπιον πάντων. Ανδρόγυνα χωρισμένα ηνώνοντο υπό τας ευλογίας της Εκκλησίας. Πλούσιοι άνοιγον τας αποθήκας των και έδιδον εις τον πεινασμένον λαόν. Η αγάπη του Χριστού εκυριάρχει. Πνοή του παναγίου Πνεύματος ανεζωογόνει τας ψυχάς των κατοίκων της Πελοπονήσου.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ, ΦΥΚΑΚΙΣΕΙΣ, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
Αλλά το κήρυγμα, που με ορμή εκρήμνιζε τα αραχνιασμένα κάστρα του σατανά και ύψωνε παντού την σημαία του παμβασιλέως Χριστού, το κήρυγμα αυτό δεν άρεσε εις τους άρχοντας της Εκκλησίας και της πολιτείας. Και δια εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου του απηγορεύθη να κηρύττει.
Ο ασκητής επιστρέφει εις το ασκητήριό του. Αλλ’ η φωνή του καθήκοντος δεν τον αφήνει ήσυχο. Μία νύκτα εγκαταλείπει και πάλι το ερημητήριο και με νέα φλόγα, με στερεά και ακλόνητο απόφαση να θυσιασθεί υπέρ των αδελφών προς δόξαν του Εσταυρωμένου, ήρχισε την τελευταία του, «παράνομον» μεν από πλευράς καίσαρος, έννομον όμως και ευλογημένην παρά Θεού περιοδεία του. Μόλις ακούετο ότι έρχεται, ο λαός των χωριών πήγαινε για να τον προϋπαντήσει. Ταπεινός, μειλίχιος, αλλ’ άκαμπτος και ασυμβίβαστος προς την πλάνη και την αμαρτία ανέβαινε εις τα πρόχειρα βήματα και εδίδασκε τον λαό. Ο λόγος του ήτο νόμος δια τα πλήθη. Απολάμβανε άκρας εμπιστοσύνης. Είχε γίνει ο ήρωας του λαού, θρησκευτικός και κοινωνικός ηγέτης, ικανός να πλάσει κόσμους κατά τον τύπο του Ευαγγελίου του Χριστού. Περιοδεύων έφθασε μέχρι Καλαμών. Χιλιάδες λαού τον ακολουθούσε. Εσχηματίσθη ιερά λιτανεία. Προηγείτο κάποιος πιστός κρατών τον σταυρό και ακολουθούσε κλήρος και λαός ψάλλοντες «Τη υπερμάχω Στρατηγώ…».
Η τελευταία όμως αυτή κίνηση η οποία απέβλεπε εις την δια της Ορθοδοξίας ηθική και θρησκευτική αναγέννηση της Ελλάδος, έφερε ταραχή μεγάλη εις τους επί κεφαλής της επισήμου Εκκλησίας και το κράτος. Η Ιερά Σύνοδος και τα ανάκτορα εταράχθηκαν. Ο Παπουλάκος κατηγορήθη ότι συνωμοτεί κατα του καθεστώτος, όπως ο Χριστός κατηγορήθη ότι συνωμοτεί κατά του καίσαρος. Ο άοπλος αρχηγός κινήματος! Ώ κόσμε… Προς καταστολήν του κινήματος (!) απεστάλη στρατός και στόλος. Εκστρατεία ολόκληρος διωργανώθη δια την σύλληψιν του επαναστάτου. Ο Παπουλάκος βρήκε καταφύγιο εις τα σπήλαια της Μάνης. Εκεί ήτο αδύνατο να συλληφθεί. Όλη η Μάνη τον εφρούρει.
Αλλ’ ο ιεραπόστολος της Ορθοδοξίας επροδόθη. Τα τριάκοντα αργύρια ετέθησαν σε ενέργια. Ιούδας ο ιερεύς παπα – Βασίλαρος, εις τον οποίον το κράτος έδωσε 6.000 χρυσές δραχμές ως ανταμοιβή της προδοσίας. Έτσι ο Παπουλάκος συνελήφθη και την 27ην Ιουλίου 1852 ερρίφθη εις τας φυλακάς του Ρίου των Πατρών.
Μετά ένα έτος περίπου μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος εις τας Αθήνας για να δικασθεί. Όλος ο λαός, ο πιστός λαός, εις το πέρασμά του υπεκλίνετο και προσηύχετο.
Εις το δικαστήριο ο πρόεδρος τον ρώτησε: «Ποιόν διορίζεις συνήγορόν σου;». «Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο συνήγορός μου», απαντά ο πιστός του δούλος Χριστοφόρος. Το ακροατήριο εσείσθη από συγκίνηση. Η δίκη ήτο αδύνατο να συνεχισθεί. Εθεωρήθη σκόπιμο να αναβληθεί.
ΕΞΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
Εν τω μεταξύ όμως η Ιερά Σύνοδος, σύνοδος γραμματέων και φαρισαίων, ευτελέστατον όργανο του κράτους, συνεδρίασε και εξώρισε τον Παπουλάκο εις την νήσον Άνδρο, εις την μονήν Παναχράντου. Εκεί επεριωρίσθη εντός κελίου, φρουρός δε χωροφύλαξ εφύλαττεν αυτόν ημέραν και νύκτα. Αλλ’ οι χριστιανοί δεν τον ελησμόνησαν. Από τα νησιά, από τα παράλια της Ευβοίας, από τα βουνά της Μάνης, από πόλεις και χωρία ήρχοντο δια να επισκεφθούν και ν’ ακούσουν τον γνήσιον κήρυκα του Ευαγγελίου. Και επειδή δεν επιτρέπετο να επικοινωνεί με κανέναν, ο Παπουλάκος μέσα από τα κάγκελλα της φυλακής του, του κελλίου του, όπως δεικνύει η δημοσιευομένη εικόνα, εδίδασκε τον λαό. Αλλά και αυτό απηγορεύθη. Ο Παπουλάκος, ο ευεργετικώτατος αυτός Έλλην, καταδικάσθη εις τελείαν απομόνωσιν.
Κατα το διάστημα της εις Άνδρον εξορίας του συνέβη και το εξής γεγονός. Το 1854 επισκέφθη την Ιερά Μονή ο νεοχειροτόνητος επίσκοπος Άνδρου Μητροφάνης Οικονομίδης, τον οποίον ως λαϊκόν ακόμα εγνώριζε καλώς ο Παπουλάκος. Δι’ αυτό τον εκύτταξε με πόνον βαθύν και με την απεριόριστον εκείνην ειλικρίνεια που εχαρακτήριζεν όλην του την ζωήν του είπε• ΚΑΙ ΣΥ ΜΗΤΡΟ ΕΓΙΝΕΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ; ΘΑ ΠΡΟΚΟΨΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Ο Δεσπότης έγινε έξαλλος από την οργήν, εσήκωσε την δεσποτικήν του ράβδον και κατέφερε αλλεπάλληλα γενναία κτυπήματα κατά του σεβάσμιου γέροντος. Έτσι άπέδειξε ότι είναι δεσπότης!
Επτά χρόνια έμεινε εξόριστος φυλακισμένος εις την ιερά Μονή. Τα τελευταία Χριστούγεννα που εόρτασε εδώ στη γη ο άγιος ασκητής ήσαν τα Χριστούγεννα του 1860. Χριστούγεννα. Να είσαι φυλακισμένος δια τον Χριστόν είναι γλυκύς παράδεισος. Χριστούγεννα. Να είσαι εις μέγαρον πολυτελέστατον με υπηρέτας και υπηρέτριας, αλλά να εορτάζεις χωρίς Χριστόν, τούτο είναι πικρία και θάνατος. Μετά από ολίγας ημέρας εβάρυνε πλέον. Έπεσε κλινήρης.Ήτο όλος προσευχή, κατάνυξις, δάκρυα. Τις παραμονές του θανάτου του ο χωροφύλαξ που τον εφύλαττε ήλθε, εγονάτισε ενώπιον του και είπε• Πάτερ! Η ζωή σου με συνεκίνησε. Δεν θέλω να επιστρέψω πλέον στον κόσμο. Θέλω να γίνω μοναχός και να λάβω το όνομά σου.
Εις τις 18 Ιανουαρίου του 1861, εορτή του μεγάλου προμάχου της Ορθοδοξίας Αγίου Αθανασίου ο νεώτερος πρόμαχος της Ορθοδοξίας εν Ελλάδι Χριστόφορος Παπουλάκος παρέδωκε το πνεύμα εις Κύριον.
ΤΥΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ
Αγαπητοί αναγνώσται! Αιών και πλέον έχει παρέλθει αφ’ ότου (1852) ο Παπουλάκος συνελήφθει και ερρίφθει ως κοινός κακούργος εις τας φυλακάς του Ρίου, δια να μη αποκτήσει πλέον ελευθερίαν κινήσεως. Ο αετός εκλείσθει εις τον κλωβόν… Αλλ’ ο τόσος χρόνος δεν εστάθει ικανός να εξαλείψει την μνήμην του ονόματός του. Ονόματα υπουργών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων της εποχής του Παπουλάκου, τα οποία τότε έκαναν κρότον μέγαν, έχουν λησμονηθεί τελείως. Τις ενθυμείται λ.χ. ποίος ήτο επίσκοπος Καλαμών προ 100 ετών; Ουδείς. Αλλ’ ουδείς εις την Πελοπόννησον υπάρχει που να μη έχει ακούσει από στόματα γεροντοτέρων το όνομα του μάρτυρος τούτου μοναχού• «Αυτό το έλεγεν ο Παπουλάκος…». Σωρεία ανεκδότων γύρω από την ζωήν και την δράσιν του φλογερού κήρυκος υπάρχει παρά το λαό. Αληθώς, «εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος» (Ψαλμ. 111,6).
Ο Παπουλάκος, και μόνος, ήτο η ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία, εάν δε αφήνετο ελεύθερος να δράσει, θα επεξέτεινε το βασίλειον της ελευθέρας και ζώσης Εκκλησίας, θα συνεκέντρωνε πλήθη λαού και θα εγίνετο ο αναμορφωτής της ελληνικής κοινωνίας επί τη βάσει των διδαγμάτων της Ορθοδοξίας.
Επί τη προσεγγίσει εις το εν και ήμισυ περίπου αιώνος από της ημέρας της συλλήψεώς του, από τα βάθη του μοναστηρίου της Άνδρου νοερώς προβάλει και πάλιν η ηρωική του φυσιογνωμία. Παπουλάκος! τύπος αποστολικού ιεροκήρυκος. Παπουλάκος! θρύλος. Παπουλάκος! σύνθημα αγώνων. Παπουλάκος! άγιος! Ας τιμηθεί, λοιπόν, το όνομά του πρεπόντως. Και εάν η επίσημος Εκκλησία θελήσει να επιμείνει εις την άδικον κατ’ αυτού απόφασιν της Ι. Συνόδου του 1852, η ορθόδοξος ελληνική κοινωνία ας κινηθεί διά να αποδώσει την τιμήν. Εις τα Άρμπουνα των Καλαβρύτων ας στηθεί μνημείον. Εις τας ι. μονάς ας αναρτηθεί η εικών του. Εις την πόλιν των Καλαμών ας καταρτισθεί επιτροπή προς κατασκευήν προτομής του Παπουλάκου, η οποία να υπενθυμίζει τον ηρωικόν αγωνιστήν της Ορθοδοξίας, όστις ευκαίρως ακαίρως εκήρυξεν, επετίμησεν, ήλεγξεν, εστηλίτευσε το κοινωνικόν κακόν και εζήτησεν επιμόνως την ελευθερίαν της Εκκλησίας εκ των δεσμών του κράτους. Αλλά δυστυχώς και μετά τόσα έτη ελευθέρου βίου κεφαλή της Εκκλησίας της Ελλάδος εξακολουθεί να είναι ο καίσαρ, το μασονικόν κράτος, το οποίον εκδίδει νόμους καταργούντας τους νόμους της Κ. Διαθήκης, και οι επίσκοποι παρίστανται ως απλοί υπηρέται και ευτελείς διεκπεραιωταί των θελήσεων του κράτους.
Η προτομή του Παπουλάκου θα φωνάζει• Ορθόδοξοι χριστιανοί! Δεν λυπείσθε να βλέπετε επί ένα αιώνα και πλέον την μητέρα σας, την Εκκλησίαν, αισχράν του κράτους υπηρέτριαν εις τα άνομα και αντικανονικά θελήματά του; Εμπρός. Αγωνισθείτε, μικροί και μεγάλοι. Ελευθερώσατε την Μητέρα, δια να είσθε άξιοι υιοί αυτής. «Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις» της Ορθοδοξίας (Β Θεσ. 2,15).Πηγη

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ Ο ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙ

Αναφέρω  βιβλία του κατά χρονολογική σειρά. Τουλάχιστον όλα όσα έχω εγώ. 
α) Στην Κόλαση της Κ.Υ.Π.(1η έκδοση Μόντρεαλ 1.968, 2η έκδοση Λονδίνο 1.971., 3η-5η έκδοση καί οι τρείς στην Αθήνα το 1.974)
β) Σκυλάνθρωποι(Αθήνα 1.976. Γ. Λαδιάς)
γ) Πωλείται Πατρίς(Αθήνα 1.977. Γ. Λαδιάς)
δ) Οι σαρκοφάγοι του Ελληνισμού(Αθήνα 1.979 Γ. Λαδιά)
ε) Το πανέρι με τις οχιές(Αθήνα 1.982 Γ. Λαδιάς)
στ) Οι φονιάδες της Δημοκρατίας(Αθήνα 1.990. Λογοθέτης)
ζ) Είναι Έλληνας ορθόδοξος σφάξτε τον!(Αθήνα 1.992 Λογοθέτης)
η) ΟΙ ΣΑΠΙΟΙ(Αθήνα 1.995 Λογοθέτης)

«…πρώτα θα γίνει κάτι που θα γονατίσει την Αμερική…»


Στην μαρτυρία του κ. Απ. Σίμογλου, Αλεξανδρούπολη, αναφέρεται : 
Σε μια επίσκεψή μας στον Παππούλη και χωρίς να τον ρωτήσουμε ξαφνικά μας είπε :
 «Έφθασε ο καιρός να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη, θα γίνει πάλι ελληνική!» 
Όταν τον ρώτησα πότε θα γίνει αυτό, μου απάντησε : 
«Σύντομα. Πολύ σύντομα στις μέρες μας». 
Τον ξαναρώτησα : «Δηλαδή πότε; Πες μας κάποια ημερομηνία». Τότε η απάντησή του ήταν :
 «Α! Όλα και όλα ημερομηνίες όχι, όχι. Το σχέδιο του Θεού αυτό είναι, ημερομηνίες όμως όχι.». Μας είπε, επίσης, ότι πρώτα θα γίνει κάτι που θα γονατίσει την Αμερική. Θα πάψει να είναι υπερδύναμη.Υπερδύναμη θα είναι η Ρωσία και μετά θα συμβούν τα γεγονότα. 
Επίσης, μας είπε : 
«Όλοι εσείς που είστε εδώ (ήμασταν εννέα άτομα διαφόρων ηλικιών) θα πάτε στην Πόλη και θα είναι ελληνική. Εγώ όμως δε θα προλάβω. Θα έχω φύγει για τον ουρανό!!!»
[Από το βιβλίο +Πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης (Παπά – Γιάννης), (1925 – 2009), Σελ.141 -142) ]

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 7 ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ









Ο αριθμός 7 μπορεί να είναι ο πιο κακότυχος από όλους αυτό γιατί το επτά σχετίζετε με το Αρμαγεδδών και το τέλος του κόσμου. 
Επτά Αγγελοι αναγγελούν μια αδιανόητη καταστροφή και επτά φιαλίδια περιέχουν το δηλητήριο που θα μας αφανίσει 
Κάθε ένα αρχίζει σε μια περίοδο επτά χρόνων….

ΜΗΠΩΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ????

Γ. Ιωσήφ: “Θα γίνει πολιτειακή ανωμαλία”

Όταν έχουμε ένα “κολοβό” κοινοβούλιο αυτό σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτειακή ανωμαλία, όπότε το τι θα επακολουθήσει μετά ας ακούσουμε τον Γεροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό τι έχει να μας πει.
 
Οικονομική εξαθλίωση, συλλήψεις πολιτικών,ανακήρυξη ενός κόμματος ως εγκληματική οργάνωση, ενδεχόμενες εκλογές…γενικευμένη αποσταθεροποίηση.
 
Είναι η αρχή των δεινών μας;Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός είχε προορήσει τα γενόμενα λέγοντας αρχικά : “Θα γίνει πολιτειακή ανωμαλία…”
 
Ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο:
 
 

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ.

…το γράφαμε πριν από λίγο καιρό, αλλά δεν πιστεύαμε ότι θα επαληθευτεί 100%!!!!!

Πριν από μερικές ημέρες επεξεργαστήκαμε ένα ηχητικό απόσπασμα από μια συνάντηση του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινού με Ρώσους προσκυνητές. Αφαιρέσαμε τα Ρώσικα, ώστε να είναι πιο εύκολη η ακρόασή του.
Από το άκουσμα ξεχωρίσαμε και τονίσαμε στο άρθρο αυτό που λέει ο Γέροντας για τους Εβραίους: ”…οι Εβραίοι θα ερεθίσουν τους Τούρκους να εισβάλλουν εις την Ελλάδα…”
Σημειώστε την λέξη ‘ερεθίσει’.
Δείτε τώρα τι προτείνει αρθρογράφος Ramatkal της εβραϊκής εφημερίδας  JSSNews (Ισραήλ) χθες, 4 .9. 2011  αναλύοντας τις κινήσεις της Τουρκίας: Ανακαλύπτουμε, λέει ότι οι Τούρκοι θυμώνουν εξαιρετικά γρήγορα. Άρα, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τους ερεθίσουμε!
Και αφού αναφέρει ότι ο ένας τρόπος για να ερεθίσουν τους Τούρκους είναι να υποστηρίξουν το ΡΚΚ, δείτε πως συνεχίζει: ”Περαιτέρω, την ίδια στιγμή, θα μπορούσαμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στους Έλληνες και Κύπριους που θα μπουν τότε στον πειρασμό να διώξουν τους Τούρκους εποίκους από τα εδάφη τους. Και με αυτό τον τρόπο, η Τουρκία θα έχανε σε τρία μέτωπα και θα σταματούσε τις προκλήσεις της εναντίον μας!”
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε και πολύ. Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους.
Ακούστε πάλι τον γέροντα, ειδικά στο 4:35… που αναφέρει τα ανωτέρω.
…η αμέσως επόμενη κουβέντα του Γέροντα, είναι: ”Η Τούρκοι θα ‘ρθουν εις την Ελλάδα, διότι δεν έχομε κυβέρνηση…”
Νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει πλέον ότι η τωρινή κυβέρνηση θα πέσει….και ότι…καμία δεν θα αναλάβει.        http://kotsarikos.com/2011/09/05/888/

ΠΟΛΕΜΟΣ;Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ






 Oι περισσότεροι  ρωτάνε αφού τα γεγονότα ξεκίνησαν,γιατί δεν αναφέρεσαι στα Ελλληνοτουρκικά  ή στον πόλεμο που θα ξεκινήσει στην Συρία,στο Ιράν ή γενικότερα στην Μ.Ανατολή.

Η αλήθεια είναι ότι τα γεγονότα δεν είναι μόνο πολεμικά.Οι προφητείες αναφέρονται σε θρησκευτικά,πολιτικά,οικονομικά,τεχνολογικά και κοινωνικά θέματα.Ο πόλεμος είναι πάντα η τελευταία λύση.

Για τα πολεμικά γεγονότα τα οποία αργούν? ακόμα,θα αναφέρω ενδεικτικά ότι ο άγιος Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων μίλησε για την κάθοδο των Ρώσσων εις Κωνσταντινούπολη και δια την παραμονήν τους εν αυτή για 5 ή 6 μήνες.

Eπειδή οι περισσότερες προφητείες είναι αναλυτικές από αυτό το σημείο και μετά υπάρχει το ερώτημα: Τι θα συμβεί προηγουμένως; 

Την απάντηση δίνει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός;

<<Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω τότε κοντά είναι.>>
Οι περισσότεροι έχετε διαβάσει πολλά άρθρα περί της επεμβάσεως του ΝΑΤΟ στην Συρία ή τους βομβαρδισμούς στα πυρηνικά εργοστάσια του Ιράν.Η πολύ καλή ιστοσελίδα Hggiken.pblogs.gr. έχει δώσει και την Μαρτυρία του Μητροπολίτη Σιατίστης Αντώνιου:«Μας έλεγε, συνέχεια και πολλές φορές με στενοχώρια, τον καιρό της ευδαιμονίας:
“μεγάλη πείνα θα πέσει στην Ελλάδα, παιδί μου, μεγάλη πείνα…” 
κι εμείς δυσκολευόμασταν να τον πιστέψουμε…
Τον καιρό δε που ήταν στο νοσοκομείο στα τελευταία του, μετά την τελευταία εγχείρηση που έκανε μόλις τον φέρανε στο δωμάτιο κοιτούσε απέναντι την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού και έκλαιγε σαν μικρό παιδί λέγοντας με την γνωστή ταπεινότητά του :
“πώς με αξίωσες Χριστέ μου, εμένα και μου απεκάλυψες αυτά τα πράγματα!”προφανώς κάτι σοβαρό είχε δει πιο μπροστά…
Όταν τον ρωτήσαμε “τι είδες Δέσποτα;” με δυσκολία μας απάντησε γιατί είχε πρόβλημα με την φωνή του:

“όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!” 
και το επανέλαβε πολλές φορές
“εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει…” “όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!” 

και το επανέλαβε πολλές φορές

“εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει…” 

εννοώντας ότι μετά θα πιάσει η μπόρα και εμάς… 
 Τον ξαναρωτήσαμε “τι άλλο είδες Δέσποτα;” και μας είπε “θα σας πω μετά…” αλλά μετά εκοιμήθη…»

To ερώτημα λοιπόν για το πότε θα γίνουν τα ελληνοτουρκικά απαντήθηκε.Οταν θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για τον πόλεμο στην Συρία τότε έρχεται και η σειρά μας.
Στο ερώτημα πότε;Aπαντά η Αγία Γραφή :[Προφητείες Ιερεμία -Κεφ.51]<<45 ΛΑΕ ΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΣΑΤΕ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

46 ΜΗΠΟΤΕ  Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ  ΧΑΥΝΩΘΗ ΚΑΙ  ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΑΣ  ΗΤΙΣ ΘΕΛΕΙ  ΑΚΟΥΣΘΗ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ,ΘΕΛΕΙ ΔΕ ΕΛΘΕΙ ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟ ΕΝ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΤΟ Η ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΟΥ>>.Aυτό σημαίνει ότι στο τέλος μιας χρονιάς θα γίνει επίσημη ανακοίνωση του πολέμου και μετά από αυτό το επόμενο έτος θα δωθεί επίσημα και η έναρξη του πολέμου.Γι αυτό θεωρώ πολύ πρόωρο το να γράψω για πόλεμο είτε στην Μ.Ανατολή είτε για τα ελληνοτουρκικά.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ

Σημείωσις: Οἱ προφητεῖες αὐτούσιες καὶ τὰ σχόλια στὶς παρενθέσεις ἐλήφθησαν ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
1. «Αὐτὸ μιὰ μέρα θὰ γίνη Ρωμαίϊκο καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο».
(Συνήθιζε νὰ λέγη εἰς διάφορα μέρη τῆς ὑποδούλου Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα μετὰ ταῦτα ἀπηλευθηρώθησαν).
2. Ὦ εὐλογημένο βουνό, πόσες ψυχὲς γυναικόπαιδα θὰ σώσης ὅταν ἔλθουν τὰ χαλεπὰ χρόνια!».
(Εἶπε τὴν προφητεία αὐτὴν ἐν Σιατίστῃ καὶ ἀλλαχοῦ ἀντικρύζων τὰ βουνά, τὰ ὁποῖα κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἔγιναν κρησφύγετα τῶν γυναικοπαίδων).
3. «Καλότυχοι σεῖς, οἱ ὁποῖοι εὑρέθητε ἐδῶ πάνω εἰς τὰ ψηλὰ βουνά, διότι αὐτὰ θὰ σᾶς φυλάξουν ἀπὸ πολλὰ δεινά. Θὰ ἀκοῦτε καὶ δὲν θὰ βλέπετε τὸν κίνδυνο. Τρεῖς ὦρες ἢ τρεῖς μέρες θὰ ὑποφέρετε».
(Ἐλέχθη εἰς τὴν περιφέρειαν Σιατίστης).
4. «Τὸ ποθούμενο θὰ γίνη στὴν τρίτη γενεά. Θὰ τὸ ἰδοῦν τὰ ἐγγόνια σας».
(Ἐλέχθη ἐν Χειμάρρᾳ).
5. «Θἄρθη καιρὸς νὰ σᾶς πάρουν οἱ ἐχθροὶ σας καὶ τὴ στάχτη ἀπὸ τὴ φωτιά, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστιν σας, ὅπως θὰ κάμουν οἱ ἄλλοι».
(Ἐλέχθη ἐν Σιατίστῃ).
6. «Σᾶς λυπᾶμαι γιὰ τὴν περηφάνεια, ὁποὺ ἔχετε. Τὸ ποδάρι μου ἐδῶ δὲν θὰ ξαναπατήση. Καὶ ἐὰν δὲν ἀφήσετε αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ κάνετε, τὴν αὐθαιρεσία καὶ ληστεία, θὰ καταστραφῆτε. Σὲ κεῖνο τὸ κλαρί, ποὺ κρεμᾶτε τὰ σπαθιὰ σας, θαρθῆ μιὰ μέρα ποὺ θὰ κρεμάσουν οἱ γύφτοι τὰ ὄργανά τους».
(Ἐλέχθη εἰς χωρίον Ἅγιος Δονάτος Σουλίου).
7. «Θἄρθουν οἱ κόκκινοι σκοῦφοι κι᾿ ὕστερα οἱ Ἄγγλοι ἐπὶ 54 χρόνια, καὶ κατόπιν θὰ γίνη Ρωμαίϊκο».
(Ἐλέχθη ἐν Κεφαλληνίᾳ περὶ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑπτανήσου).
8. «Τὰ ὅρια τοῦ Ρωμαίϊκου θἆνε ἡ Βωβοῦσα (ὁ ποταμὸς Ἀῶος)».
(Ἐλέχθη ἐν Παλαιᾷ Ἄρτη).
9. «Ἐκεῖθε θἄρθη τὸ Ῥωμαίϊκο».
(Τὴν προφητεία ταύτην εἶπεν ὁ Ἅγιος ἐν Πρεβέζῃ δεικνύων τὸ μέρος τῆς Στερεᾶς, ἀπὸ τὸ ὁποῖον θὰ προήρχετο ὁ στρατὸς τῆς ἐλευθερίας. Ἡ προφητεία ἐπραγματοποιήθη τῷ 1912).
10. «Τὰ βάσανα εἶνε ἀκόμη πολλά. Θυμηθῆτε τὰ λόγιά μου· προσεύχεσθε, ἐνεργεῖτε καὶ ὑπομένετε στερεά. Ἕως ὅτου νὰ κλείσῃ αὐτὴ ἡ πληγὴ τοῦ πλατάνου, τὸ χωριό σας θἆνε σκλαβωμένο καὶ δυστυχισμένο».
(Ἐλέχθη εἰς Τσαραπλανά, τὸ σημερινὸν Βασιλικὸν τῆς Ἠπείρου. Ἡ πληγὴ τοῦ πλατάνου ἔκλεισε τῷ 1912, ἔτος ἀπελευθερώσεως τῆς Ἠπείρου).
11. «Πότε θαρθῆ τὸ ποθούμενον;», ἠρώτησαν τὸν Ἅγιον εἰς Τσαραπλανὰ τῆς Ἠπείρου. «Ὅταν σμίξουν αὐτά», ἀπήντησεν ὁ Ἅγιος δεικνύων δυὸ δενδρύλια.
(Τὰ δενδρύλια ἐμεγάλωσαν, ἐπάχυναν καὶ ἔσμιξαν τῷ 1912).
12. «Τὸ ποθούμενον θὰ ἔρθη ὅταν θαρθοῦν δυὸ πασχαλιὲς μαζί».
(Πράγματι τῷ 1912 αἱ ἑορταὶ Εὐαγγελισμοῦ καὶ Πάσχα συνέπεσαν).
13. «Ἅμα κλείση τὸ δένδρον καὶ κλεισθῆ μέσα τὸ παλούκι, τότε θὰ ἔλθη τὸ ποθούμενον. Θὰ γίνη κάποιο σημάδι καὶ νὰ μὴ φοβηθῆτε. Νὰ πηγαίνετε βασίλεμα ἡλιοῦ σ᾿ ἐκεῖνα τὰ βουνὰ (τῆς Ὁμάλιας καὶ τῆς Μερόπης), ὅπου θὰ γλυτώσουν πολλὲς ψυχές. Μαζί σας μὴ πάρετε τίποτε, μόνον τὶς ψυχές σας νὰ γλυτώσετε. Καὶ δὲν θὰ βαστάξη τὸ κακὸ περισσότερο ἀπὸ 24 ὦρες».
14. «Τὰ χωριὰ τοῦ κάμπου θὰ πάθουν χαλάστρα, ἐνῶ στὶς ποδιὲς τοῦ Κισσάβου θὰ κοιμηθοῦν σκλάβοι καὶ θὰ ξυπνήσουν ἐλεύθεροι».
(Ἐλέχθη ἐν Λαρίσῃ).
15. «Ἂν τὸ κυπαρίσσι αὐτὸ ξεραθῆ ἀπὸ τὴν κορυφή, ἡ Ἑλλὰς θὰ ἐλευθερωθῆ· ἂν ξεραθῆ ἀπὸ κάτω, δὲν θὰ ἐλευθερωθῆ».
(Ἐλέχθη ἐν Ζελενίτσᾳ (Πρασιά) τῆς Εὐρυτανίας).
16. «Μὲ δυσκολία θἄρθη».
(Ἐννοεῖται τὸ ποθούμενον).
17. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενο στὴν Ἄσπρη θάλλασα, θἄρθη τὸ ποθούμενον».
18. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενο στὰ ἑλληνικὰ νερά, τότε θἄρθη».
(Πρβλ. προηγουμένην).
19. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενον στὰ ἑλληνικὰ ὕδατα, τότε θὰ λυθῆ τὸ ζήτημα τῆς Πόλης».
20. «Θἄρθη ξαφνικά. Νὰ ἔχετε ἕνα σακκούλι σιτάρι κρεμασμένο στὴ θύρα. Αὐτὸ θὰ σᾶς ἐμποδίση φεύγοντας. Μὴ τὸ ἀφήσετε. Νὰ τὸ πάρετε μαζὶ σας, γιὰ νὰ φᾶνε τὰ παιδιά σας».
21. «Στὴν Αὐλώνα θὰ γίνη χαλασμός. Θὰ ἔλθουν στρατεύματα νὰ ἐλευθερώσουν τὸν τόπο».
22. «Στὸ Μπουκορμὲ θὰ χυθῆ πολὺ αἷμα».
23. «Ὅταν ἀκούετε ὅτι ὁ πόλεμος ἄρχισε, τότε κοντὰ εἶνε».
24. «Ὅσα χωριὰ εἶνε κοντὰ σὲ δρόμο πολλὰ θὰ τραβήξουν».
25. «Ἡ Δρόπολις θὰ πάθη, διότι ὁ τόπος εἶνε γυμνός».
26. «Ἡ Δρόπολις θὰ εἶνε γεμάτη στρατεύματα».
27. «Θὰ χαθῆ ἡ σοδιὰ τῆς χρονιᾶς ἀπὸ τὴν εὔφορη Δρόπολι καὶ – μάνα μου! – αἷμα πολὺ ποὺ ἔχει νὰ χυθῆ».
28. «Λάκκοι καὶ βράχοι στὴ Δρόπολι θὰ εἶνε γεμάτοι φεύγοντας».
29. «Εἰς τὰ χωρία Πεπελη σεῖς ἄδικα θὰ φοβάσθε· τίποτε δὲν θὰ πάθετε. Μόνον τὰ παιδιά σας ποὺ θὰ εἶνε στοὺς δρόμους θὰ κλαῖτε».
30. «Οἱ ἀντίχριστοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θἄρθουν πάλι· ἔπειτα θὰ τοὺς κυνηγήσετε ἕως τὴν Κόκκινη Μηλιά».
31. «Θἄρθη ὅταν ἔρθουν δυὸ καλοκαίρια καὶ δυὸ πασχαλιὲς μαζί».
32. «Ξένος στρατὸς θὰ ἔλθη, Χριστὸ θὰ πιστεύη, γλώσσα δὲν θὰ ξέρη…».
33. «Θἄρθη καὶ μία φορὰ ἀσκέρι ξένο ποὺ τὸ Χριστὸ θὰ πιστεύη. Ἀλλὰ σεῖς δὲν θὰ τὸ ξέρετε».
34. «Μὲ ἄλλους θὰ κοιμηθῆτε καὶ μὲ ἄλλους θὰ ξημερώσετε».
35. «Θὰ ἰδῆτε τρεῖς φαμίλιες σ᾿ ἕνα σπίτι».
36. «Ἐσεῖς θὰ πᾶτε νὰ κατοικήσετε ἀλλοῦ καὶ ἄλλοι θαρθοῦν νὰ κατοικήσουν σὲ σᾶς».
37. «Θὰ δῆτε 40 ἄλογα νὰ τὰ δένουν σὲ ἕνα παλούκι».
38. «Πολλοὶ θὰ χάνωνται ἀπὸ τὴν πείνα».
39. «Οἱ πλούσιοι θὰ γίνουν πτωχοὶ καὶ οἱ πτωχοὶ θὰ πεθάνουν».
40. «Μιὰ χούφτα μάλαμα μία χούφτα ἀλεύρι».
41. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ οἱ Ρωμιοὶ θὰ τρώγωνται ἀναμεταξύ τους. Ἐγὼ συστήνω ὁμόνοιαν καὶ ἀγάπην».
42. «Θὰ ἰδῆτε καὶ τακτικὸ στρατό, θὰ ἰδῆτε καὶ ρέμπελο (ἀντάρτικο)· ἀπὸ αὐτοὺς πολλὰ θὰ ὑποφέρετε».
43. «Θὰ σᾶς ζητήσουν τὰ ντουφέκια· νὰ ἔχετε διπλά· νὰ δώκετε τὸ ἕνα καὶ νὰ κρατήσετε τὸ ἄλλο. Ἕνα ντουφέκι 100 ψυχὲς θὰ γλυτώση».
44. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ θὰ διευθύνουν τὸν κόσμο τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα».
45. «Ἡ αἰτία τοῦ γενικοῦ πολέμου θὰ εἶνε ἀπὸ τὴ Δαλματία».
46. «Ἡ αἰτία τοῦ γενικοῦ πολέμου θἄρθη ἀπὸ τὴ Δαλματία. Πρῶτα θὰ διαμελισθῆ ἡ Αὐστρία καὶ ὕστερα ἡ Τουρκία».
47. «Ὁ χαλασμὸς θὰ γίνη ἀπὸ ἕνα κασσιδιάρη».
48. «Θὰ προσπαθοῦν νὰ τὸ λύσουν μὲ τὴν πέννα, μὰ δὲν θὰ μποροῦν. 99 φορὲς μὲ τὸν πόλεμο καὶ μία με τὴν πέννα».
49. «Ἂν βρεθοῦν 3 δυνάμεις σύμφωνες, τίποτε δὲν θὰ πάθετε».
50. «Ἂν τὸ ζήτημα λυθῆ μὲ τὸν πόλεμο, θὰ πάθετε πολλὲς καταστροφές· σὲ τρεῖς χῶρες μία θὰ μείνη…».
51. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ἀκοῦτε (μαθαίνετε) τίποτε».
52. «Ὅ,τι σᾶς ζητοῦν, νὰ δίνετε· ψυχὲς μόνον νὰ γλυτώνετε».
53. «Ἂν βρίσκουν στὸ δρόμο ἀσήμι, δὲν θὰ σκύβουν νὰ τὸ πάρουν. Γιὰ ἕνα ὅμως ἀστάχυ θὰ σκοτώνωνται ποιὸς νὰ τὸ πρωτοπάρη…».
54. «Τὸ κακὸ θὰ σᾶς ἔρθη ἀπὸ τοὺς διαβασμένους».
55. «Ἢ τρεῖς μέρες ἢ τρεῖς μῆνες ἢ τρία χρόνια θὰ βαστάξη».
56. «Θἄρθη καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχη αὐτὴ ἡ ἁρμονία ποὺ εἶνε σήμερα μεταξὺ λαοῦ καὶ κλήρου».
57. «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων».
58. «Στὴν Πόλι θὰ χυθῆ αἷμα ποὺ τριχρονίτικο δαμάλι θὰ πλέξη (πλεύση)».
59. «Καλότυχος ὅποιος ζήσει μετὰ τὸ γενικὸ πόλεμο. Θὰ τρώγη μὲ ἀσημένιο κουτάλι…».
60. «Μετὰ τὸ γενικὸ πόλεμο θὰ ζήση ὁ λύκος μὲ τ᾿ ἀρνί».
61. «Θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο· νὰ μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω».
62. «Θὰ μαζωχτῆ τὸ χιλιάρμενο στὸ Σκάλωμα (Ἅγιοι Σαράντα) καὶ θἄρθουν κοκκινογέλεκοι, νὰ πολεμήσουν γιὰ σᾶς».
63. «Οἱ Τοῦρκοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θὰ ξανάρθουν πάλι καὶ θὰ φθάσουν ὡς τὰ Ἑξαμίλια. Στὸ τέλος θὰ τοὺς διώξουν εἰς Κόκκινη Μηλιά. Ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1/3 θὰ σκοτωθῆ, τὸ ἄλλο τρίτο θὰ βαπτισθῆ καὶ μονάχα τὸ 1/3 θὰ πάη στὴν Κόκκινη Μηλιά».
64. «Τόσα πολλὰ θὰ γίνουν, ποὺ οἱ μανάδες θὰ γεννήσουν πρόωρα ἀπὸ τὸ φόβο τους».
65. «Ζῶα δὲν θὰ μείνουν· θὰ τὰ φᾶνε. Φᾶτε καὶ σεῖς μαζὶ μ᾿ αὐτούς. Στὰ Τζουμέρκα θὰ πάρετε σπόρο».
66. «Σπίτια μεγάλα μὴ κάμετε. Λιάσες νὰ κάμνετε νὰ μὴ σᾶς ἔρχωνται μέσα».
67. «Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ δυσβάστακτο φόρο, ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν».
68. «Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα».
69. «Θὰ ζητήσουν νὰ σᾶς πάρουν καὶ στρατιῶτας. Δὲν θὰ προφθάσουν ὅμως».
70. «Οἱ Τοῦρκοι θὰ μάθουν τὸ μυστικὸ 3 μέρες γρηγορώτερα ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς».
71. «Ὅταν ἀκούσετε ὅτι ὁ πόλεμος πιάστηκε ἀπὸ κάτω, τότε κοντὰ θὰ εἶνε».
72. «Ἂν ὁ πόλεμος πιαστῆ ἀπὸ κάτω, λίγα θὰ πάθετε· ἂν πιαστῆ ἀπὸ πάνω, θὰ καταστραφῆτε».
73. «Οἱ βράχοι καὶ οἱ λάκκοι θὰ εἶνε γεμάτοι κόσμο».
74. «Θἄρθη ξαφνικά· ἢ τὸ βόϊδι στὸ χωράφι ἢ τὸ ἄλογο στ᾿ ἁλώνι».
75. «Λυπηρὸν εἶνε νὰ σᾶς τὸ εἰπῶ· σήμερον, αὔριον καρτεροῦμεν δίψες, πεῖνες μεγάλες ποὺ νὰ δίδωμεν χιλιάδες φλουριὰ καὶ νὰ μὴν εὑρίσκωμεν ὀλίγον ψωμί».
76. «Μετὰ τὸν πόλεμον οἱ ἄνθρωποι θὰ τρέχουν μισὴ ὥρα δρόμο, γιὰ νὰ βρίσκουν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν κάμνουν ἀδελφό».
77. «Ἀμπέλια μὴ φυτεύετε, διότι θὰ χαλάσουν καθὼς ἐκεῖνα στὴ Δρυϊνούπολι».
78. «Θὰ γίνη ἕνα χαρτοβασίλειο, ποὺ θὰ ἔχη μέγα μέλλον στὴν Ἀνατολή».
79. «Ὁ κόσμος τόσον θὰ πτωχεύση, ποὺ θὰ ζώνεται μὲ κληματσίδες».
80. «Ἡ αἰτία θὰ ἔλθη ἀπὸ τὰ Δελειατά».
81. «Ἡ Γαλλία θὰ ἐλευθερώση πολλὰ ἑλληνικὰ μέρη καὶ ἰδίως οἱ Ἰταλοί».
82. «Ἡ Γαλλία θὰ λευτερώση τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἤπειρο ἡ Ἰταλία».
83. «Ἀπὸ τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη καὶ Μουζίνα, θὰ περνοῦν πολλὰ στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι. Καλὸν εἶνε τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά. Θὰ σᾶς ρωτοῦν ἂν εἶνε μακρυὰ ἡ Πόλι· ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση του δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε».
84. «Θὰ ἔρθη καιρός, ποὺ θὰ φέρη γύρες ὁ διάβολος μὲ τὸ κολοκύθι του».
85. «Θὰ βλέπετε νὰ πηγαίνουν ἄλλοι ἐπάνω καὶ ἄλλοι κάτω».
86. «Ἡ λευτεριὰ θἀρθῆ ἀπὸ κάτω ἀπὸ ὅπου χύνονται τὰ νερά».
87. «Ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ τὴ σκάλα χαλασμὸ μὴ περιμένετε».
88. «Ἕνα ψωμὶ θὰ χαθῆ τὸ μισό, καὶ ἕνα ὁλόκληρο».
89. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ μιὰ γυναίκα θὰ διώχνη δέκα Τούρκους μὲ τὴ ρόκα».
90. «Τὸν Πάπαν νὰ καταρᾶσθε, διότι αὐτὸς θὰ εἶνε ἡ αἰτία».
91. «Ὁ χαλασμὸς στὸν τόπο θὰ γίνη ἀπὸ ἕνα ὄνομα ἀξιωματούχου… (δυσανάγνωστον)».
92. «Πολλὰ χωριὰ θὰ καταστραφοῦν, οἱ τρεῖς χῶρες θὰ γίνουν μία».
93. «Νὰ ἔχετε τρεῖς θύρες· ἂν σᾶς πιάσουν τὴ μιά, νὰ φύγετε ἀπὸ τὴν ἄλλη».
94. «Πίσω ἀπὸ τὴ μιὰ θύρα νὰ κρυφθῆ κανείς, γλυτώνει· θὰ εἶνε βιαστικό».
95. «Νὰ παρακαλῆτε νὰ εἶνε μέρα καὶ ὄχι νύκτα, καλοκαίρι καὶ ὄχι χειμώνας».
96. «Οἱ ἄνθρωποι θὰ μείνουν πτωχοί, γιατὶ δὲν θἄχουν ἀγάπη στὰ δένδρα».
97. «Οἱ ἄνθρωποι θὰ καταντήσουν γυμνοί, γιατὶ θὰ γίνουν τεμπέληδες».
98. «Ἀπὸ ψηλά, μέσα ἀπὸ τὸ λιμάνι θἄρθη ὁ χαλασμός».
99. «Θὰ σᾶς ρίξουν παρὰ πολύ· θὰ σᾶς ζητήσουν νὰ τὸν πάρουν πίσω, ἀλλὰ δὲν θὰ μπορέσουν».
100. «Ἐσεῖς θὰ σώσετε ἄλλους καὶ οἱ ἄλλοι ἐσᾶς».
101. «Ἐσεῖς θὰ φύγετε ἀπ᾿ τ᾿ ἀριστερὰ βουνά· ἀπὸ τὴ δεξιὰ μεριὰ ὄχι· ἀπὸ τὶς σπηλιὲς μὴ φοβάστε».
102. «Θἀρθῆ ξαφνικά· τ᾿ ἄλογα θ᾿ ἀπομείνουν ζεμένα στὶς δουλειές τους καὶ σεῖς θὰ φύγετε».
103. «Θἆνε ὄγδοος αἰώνας ποὺ θὰ γίνουν αὐτά».
104. «Νὰ κρυφθῆτε ἢ κοντὰ στὴν πόρτα ἢ κοντὰ στὴν πλάκα, ἂν εἶνε βιαστικὸ καὶ γρήγορο».
105. «Πολλὰ θὰ συμβοῦν. Οἱ πολιτεῖες θὰ καταντήσουν σὰν μπαράγκες».
106. «Θἀρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ βγῆ ὁ καταραμένος δαίμονας ἀπὸ τὸ καυκί του».
107. «Θἀρθῆ μία φορὰ ἕνας ψευτοπροφήτης· μὴ τὸν πιστέψετε καὶ μὴ τὸν χαρῆτε. Πάλι θὰ φύγη καὶ δὲν θὰ μεταγυρίση».
108. «Θἀρθῆ καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου».
109. «Νἄχετε τὸ σταυρὸ στὸ μέτωπο, γιὰ νὰ σᾶς γνωρίσουν ὅτι εἶσθε χριστιανοί».
110. «Δὲν θὰ φτάση ὁ στρατὸς στὴν Πόλι· στὴ μέση του δρόμου θἄρθη τὸ μαντᾶτο, ὅτι ἔφθασε τὸ ποθούμενο».
111. «Πήγαινε καὶ στὸ δρόμο θ᾿ ἀνταμειφθῆς».
(Ἐλέχθη ἐν Δερβιστάνῃ περὶ τίνος, ὅστις εἰρωνεύθη τὸν Ἅγιον. Οὗτος μετ᾿ ὀλίγον ἐτραυματίσθη καθ᾿ ὁδὸν ὑπό τινος ἐχθροῦ του).
112. «Εἰπὲ εἰς τὰ εἴδωλα ἐκεῖνα νὰ μὴν ἔρθουν ἐδῶ, ἀλλὰ νὰ γυρίσουν εἰς τὰ ὀπίσω».
(Καθὼς ὁ Ἅγιος ἐδίδασκεν εἰς Ἄσσον τῆς Κεφαλληνίας, διέκοψε μίαν στιγμὴν τὸ κήρυγμά του καὶ ἀπέστειλεν ἕνα ἀκροατήν του εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος τοῦ τόπου εἰπὼν τοὺς λόγους τούτους. Οὗτος ἀπελθὼν εὗρε 4 κυρίας τῆς ἀριστοκρατίας ἀσέμνως ἐνδεδυμένας, «κατὰ τὸν τότε ἑνετικὸν συρμὸν ξεστήθωτες», αἱ ὁποῖαι ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ἔλθουν καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἁγίου).
113. «Φτιάνετε σπίτια τορνευτὰ καὶ δὲν πρόκειται νὰ κατοικήσετε σ᾿ αὐτά».
(Εἶπε τοὺς λόγους τούτους ὁ ἅγιος εἰς Ἄσσον τῆς Κεφαλληνίας, ὅταν μίαν ἡμέραν διήρχετο πρὸ μιᾶς νεοκτίστου οἰκίας. Μετ᾿ ὀλίγον ὅλοι οἱ ἰδιοκτῆται ἀπέθανον πλὴν μιᾶς μοναχῆς).
114. «Τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ προκόψη, θὰ κυβερνήση τὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ δοξασθῆ».
(Ἐλέχθη περὶ τοῦ Ἰωάννου Κωλέττη).
115. «Θὰ γίνης μεγάλος ἄνθρωπος, θὰ κυριεύσης ὅλη τὴν Ἀρβανιτιά, θὰ ὑποτάξης τὴν Πρέβεζα, τὴν Πάργα, τὸ Σούλι, τὸ Δελβίνο, τὸ Γαρδίκι καὶ αὐτὸ τὸ τάχτι τοῦ Κούτρ πασᾶ. Θὰ ἀφήσης μεγάλο ὄνομα στὴν οἰκουμένη. Καὶ στὴν Πόλι θὰ πᾶς, μὰ μὲ κόκκινα γένεια. Αὐτὴ εἶνε ἡ θέλησι τῆς θείας προνοίας. Ἐνθυμοῦ ὅμως εἰς ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ἐξουσίας σου νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ ὑπερασπίζεσαι τοὺς χριστιανούς, ἂν θέλης νὰ μείνη ἡ ἐξουσία εἰς τοὺς διαδόχους σου».
(Ἐλέχθη ἐν Τεπελενίῳ περὶ τοῦ Ἀλῆ πασᾶ).
116. «Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται».
117. «Θὰ δῆτε στὸν κάμπο ἁμάξι χωρὶς ἄλογα νὰ τρέχη γρηγορώτερα ἀπὸ τὸν λαγό».
(Ἐλέχθη ἐν Βουλιαράταις παρὰ τὴν Δρόπολιν).
118. «Θαρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ ζωσθῆ ὁ τόπος μὲ μιὰ κλωστή».
(Ἐλέχθη ἐν Ἄσσῳ τῆς Κεφαλληνίας).
119. «Θαρθῆ καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ ὁμιλοῦν ἀπὸ ἕνα μακρυνὸ μέρος σὲ ἄλλο, σὰν νἆνε σὲ πλαγιανὰ δωμάτια, π.χ. ἀπὸ τὴν Πόλι στὴ Ρωσία».
120. «Θὰ δῆτε νὰ πετᾶνε ἄνθρωποι στὸν οὐρανὸ σὰν μαυροπούλια καὶ νὰ ρίχνουν φωτιὰ στὸν κόσμο. Ὅσοι θὰ ζοῦν τότε θὰ τρέξουν στὰ μνήματα καὶ θὰ φωνάζουν: Ἐβγᾶτε σεῖς οἱ πεθαμένοι νὰ μποῦμε μεῖς οἱ ζωντανοί».
121. «Τὸ κακὸ θὰ ἔλθη μέχρι τὸν Σταυρὸν καὶ δὲν θὰ μπορέση νὰ πάη κάτω. Μὴ φοβηθῆτε. Μὴ φύγετε ἀπὸ τὰ σπίτια σας».
(Ἐλέχθη εἰς τὴν περιοχὴν Πολυνερίου Γρεβενῶν. Πράγματι τῷ 1940 οἱ Ἰταλοὶ ἔφθασαν μέχρι τὴν τοποθεσίαν Σταυρός, ὅπου εἶχε κηρύξει ὁ Ἅγιος, καὶ ἐσταμάτησαν).
122. «Ὅταν θὰ πέση ὁ κλῶνος (ποὺ εἶνε στημένος ὁ Σταυρός), θὰ γίνη μεγάλο κακόν, ποὺ θὰ ἔλθη ἀπὸ τὸ μέρος ὅπου θὰ δείξη ὁ κλῶνος· καὶ ὅταν θὰ πέση τὸ δένδρον, θὰ γίνη ἕνα μεγαλύτερον κακόν».