Σαν ακρίδα έπεσαν όλοι να κατασχέσουν τώρα τις καταθέσεις

Ανήσυχοι οι τραπεζίτες καθώς μετά την Εφορία, ακόμη και οι δήμοι και ιδιώτες ζητούν αρπαγή των καταθέσεων όλων όσοι χρωστούν λεφτά!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Καλά η Εφορία, αλλά και οι… δήμοι και οι ιδιώτες; Και όμως, ναι! Είναι απίστευτος ο εσμός που έχει επιπέσει εναντίον των τραπεζικών καταθέσεων του κοσμάκη και θέλει να κατασχέσει οποιοδήποτε χρέος των καταθετών σε οποιονδήποτε δημόσιο, αυτοδιοικητικό ή ιδιωτικό φορέα! Σε βαθμό που έχουν αγανακτήσει και πανικοβληθεί όχι μόνο τα θύματα, οι καταθέτες, αλλά και οι… τραπεζίτες! Δεν υπερβάλλουμε. Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών με τη συμμετοχή εκπροσώπων των τραπεζών, οι οποίοι, άκρως ανήσυχοι, κάλεσαν πιεστικά την κυβέρνηση να βάλει φρένο σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, γιατί αν συνεχιστεί, θα υποστούν ακόμη και δραστική μείωση οι καταθέσεις στις τράπεζες και θα καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν είναι δυνατόν να βάζει τα λεφτά του στην τράπεζα ο πολίτης και να του τα κατάσχει ο κάθε δήμαρχος επειδή πριν από… δέκα (!) χρόνια είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του παράνομα ο καταθέτης, τον έγραψε η Δημοτική Αστυνομία, δεν πλήρωσε το πρόστιμο και τώρα ξαφνικά του αρπάζουν τις καταθέσεις για να πληρωθεί το πρόστιμο του παράνομου παρκαρίσματος με τις προσαυξήσεις δέκα χρόνων! Τι ακριβώς έχει γίνει; Λειτουργεί πλέον το Μητρώο των Καταθέσεων, το οποίο επιτρέπει σε όλους τους φορείς του Δημοσίου να έχουν πλήρη πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς που έχει ο κάθε Ελληνας σε όλες ανεξαιρέτως τις τράπεζες στη χώρα μας. Δεν υπάρχει δηλαδή απολύτως κανένα τραπεζικό απόρρητο πλέον, είναι στη διάθεση του τελευταίου αρμόδιου δημοτικού υπαλλήλου όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί όλων των Ελλήνων.

Επειδή είναι μηχανογραφημένες και όλες οι οφειλές στις εφορίες ή στους δήμους ή στους ιδιώτες, πέρα από τις εφορίες μπορεί και ο κάθε δήμος ή ο κάθε ιδιώτης, πατώντας τα πλήκτρα του υπολογιστή, να υποβάλει ηλεκτρονικά αίτηση σε κάθε τράπεζα και να ζητάει να κατασχεθεί από τις καταθέσεις του κάθε προσώπου το ποσό που οφείλει. Ούτε δικαστικός κλητήρας ούτε τίποτα! Αυτό έχει οδηγήσει σε τρελές καταστάσεις. Κυριολεκτικά τρελές, αφού δήμος έφτασε να ζητήσει κατάσχεση από τραπεζικό λογαριασμό καταθέτη ύψους… 3 (ναι, τριών!) ευρώ για τέλος νεκροταφείου. Αποδεικτικό στοιχείο της παράκρουσης που επικρατεί είναι ότι το αίτημα των τραπεζών προς το υπουργείο ήταν να τους δοθεί η δυνατότητα να μη λαμβάνουν υπόψη τους αιτήσεις κατασχέσεων για ποσά κάτω των… 50 ευρώ! Ναι, ζητούν από τις τράπεζες κατασχέσεις δέκα και είκοσι και τριάντα ευρώ από τις καταθέσεις οφειλετών!

Τι να πει κανείς; Το βέβαιο είναι ότι έτσι θα συνεχιστεί για έναν ακόμη λόγο -όχι φυσικά ότι είναι ο μοναδικός- η μείωση των καταθέσεων. Η μείωση αυτή οφείλεται πρωτίστως στην καταβαράθρωση των εισοδημάτων των Ελλήνων, αλλά και η διάθεση αρπαγής των καταθέσεων του κοσμάκη με ηγέτη το… κράτος (!) και ακολούθους τους δήμους και τους ιδιώτες σίγουρα καθόλου δεν ενισχύει την εμπιστοσύνη του κόσμου προς τις καταθέσεις στις τράπεζες. Θυμάστε την προπαγανδιστική εκστρατεία των τραπεζών και της κυβέρνησης στις αρχές του χρόνου ότι δήθεν αυξάνονται οι τραπεζικές καταθέσεις; Παραμύθια!

Ανθρακες ο θησαυρός. Το σύνολο των καταθέσεων νοικοκυριών και επιχειρήσεων ανερχόταν στα 161,36 δισεκατομμύρια ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου του 2012. Στα τέλη Αυγούστου οι καταθέσεις ήταν οριακά αυξημένες στα 162,21 δισ. ευρώ, ούτε ένα δισεκατομμύριο δηλαδή περισσότερες. Τον Σεπτέμβριο και τις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου όμως βάσει τραπεζικών στοιχείων είχαν γίνει αναλήψεις άνω του ενός δισεκατομμυρίου για πληρωμές φόρων, με τραπεζικούς κύκλους να δηλώνουν στους δημοσιογράφους ότι ως το τέλος του χρόνου περιμένουν μείωση των καταθέσεων κατά περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Δεν γνωρίζουμε φυσικά αν αυτό θα επαληθευτεί στην πράξη, αλλά είμαστε απολύτως βέβαιοι πως αν οι τραπεζίτες δεν ήταν απολύτως σίγουροι για την περαιτέρω διαρροή καταθέσεων, σε καμία περίπτωση δεν θα διοχέτευαν στους τραπεζικούς ρεπόρτερ τέτοιες εκτιμήσεις. Το γεγονός ότι οι πολίτες αντλούν από τις καταθέσεις τους ποσά για να ανταποκριθούν στα όλο και μεγαλύτερα ποσά που τους ζητάει η Εφορία και οι επόμενοι μήνες συνιστούν τη γνωστή φοροδοτική κόλαση ενισχύει τις εκτιμήσεις περί νέας μείωσης των καταθέσεων και το 2013 – δηλαδή για τέταρτη συνεχή χρονιά. Ιδωμεν.

* Δημοσιεύθηκε στο “Έθνος” την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΟΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ Α.Τ.Ε. : ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ & ΑΓΡΟΤΕΣ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ…!!!

Διαβάστε τα άρθρα που έχουν γραφεί σχετικά με αυτό στους παρακάτω συνδέσμους, βγάλτε τα συμπεράσματά σας και πάρτε την απόφαση για αγωγή άρσης της παράνομης υποθήκης. 

Με το τρόπο αυτό μπλοκάρετε όλες τις διαδικασίες διαταγής πληρωμής, πληστηριαμού κ.λ.π. μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση…

Ήδη υπάρχει η τελεσίδικη απόφαση 419/2010 του πολυμελούς πρωτοδικείου Ναυπλίου, η οποία διακαιώνει πλήρως αγρότη από το Ναύπλιο, αποφασίζοντας την άρση της υποθήκης που είχε εγγραφεί στα ακίνητά του. 

Ο πρώτος που ανέδειξε το θέμα των παράνομων υποθηκών της Α.Τ.Ε. το έτος 2006, είναι ο γιατρός από τη Χαλκίδα Δημήτρης Αντωνίου. Οι απόλυτα σωστοί ισχυρισμοί του, κυρώθηκαν με τη τελεσίδικη απόφαση 419/2010 του πολυμελούς πρωτοδικείου Ναυπλίου, σε αγωγή η οποία ήταν πιστό αντίγραφο της αγωγής που είχε καταθέσει ο Κος Αντωνίου το έτος 2006 στο πολυμελές πρωτοδικείο Αθηνών..

http://zoidosia.blogspot.gr/2013/08/2000-1992.html?spref=fb

Έτοιμο Δικόγραφο    ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ 

Μην αργείτε γιατί ο χρόνος μετράει για σας και για όλη την Ελλάδα αρνητικά. 

Οι νέες τεχνικές εκμετάλλευσης των αποικιών

Γιωργος Χ.Παπασωτηρίου (ΒΡΑΔΥΝΗ)

Οι νέες τεχνικές εκμετάλλευσης των αποικιών

Μας καλούν να γίνουμε ανταγωνιστικοί.

Ποιό είναι το κριτήριο της ανταγωνιστικότητάς μας;

Ας πούμε ότι πρέπει να παράξουμε αραβόσιτο σε χαμηλότερη τιμή από το καλαμπόκι των ΗΠΑ.

Τι κάνουμε γι’ αυτό;

Μειώνουμε το κόστος εργασίας, εξανεμίζοντας κυριολεκτικά τους μισθούς ή το κέρδος των παραγωγών(αγροτών).

Παρά ταύτα, το ελληνικό καλαμπόκι παραμένει πιο ακριβό από το αμερικάνικο, γιατί η αμερικανική βιομηχανία αραβοσίτου ευνοείται από κρατικές επιδοτήσεις έτσι ώστε να μπορεί να πουλά το καλαμπόκι σε τιμές χαμηλότερες ακόμα και από το κόστος παραγωγής.

Ασφαλώς ένα μεγάλο θέμα είναι και το πανάκριβο ευρώ, αλλά όπως βλέπουμε δεν είναι μόνο αυτό αλλά και οι κρατικές πολιτικές από αυτούς που ομνύουν στο νεοφιλελευθερισμό και στην μη παρέμβαση του κράτους, όταν πρόκειται για τους άλλους, όταν οι τελευταίοι επιχειρούν να προστατευθούν από ανάλογες επιθέσεις με δασμολογικά αναχώματα (δες εν προκειμένω τις χώρες της Αφρικής που αγοράζουν καλαμπόκι από τις ΗΠΑ γιατί το δικό τους είναι πιο ακριβό, καθώς είναι λιγότερο αποδοτικό και μη επιδοτούμενο!).

Τα εμπόδια των δασμών καταρρίπτονται από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, που επιδεικνύουν ως μέγιστο ιδεολογικό επιχείρημα το νεοφιλελεύθερο «ευαγγέλιο» του κάθε Χάγιεκ.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οι αγρότες της Αφρικής αλλά και της Ελλάδας βάζουν λουκέτο, αφού δεν μπορούν να καλύψουν ούτε το κόστος παραγωγής.

Έτσι ακόμα και μήλα, πορτοκάλια ή λεμόνια θα τα εισάγουμε στην Ελλάδα από τη νότια Αμερική.

Ποιος ωφελείται απ’ όλα αυτά;

Οι μεγάλες αγροτικές βιομηχανίες και οι εγχώριοι μεσάζοντες-έμποροι. Αλλά αν αυτό συμβαίνει στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας, τη χαριστική βολή θα τη δώσει η κερδοσκοπία επί των τιμών των προϊόντων στα διεθνή χρηματιστήρια, όπου γίνεται η διαπραγμάτευση συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης.

Έτσι, αφού καταστράφηκε η εγχώρια παραγωγή, η τιμή του εισαγόμενου καλαμποκιού θα είναι τόσο μεγάλη ώστε να είναι απαγορευτική η αγορά του από τον πληθυσμό που θα υποσιτίζεται, αλλά και το κράτος που θα πτωχεύει.

Αφού τα πράγματα φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, θα έρθουν και θα μας πουν «ίσως έχετε ακόμη μία ευκαιρία. Έχετε ένα σωρό πρώτες ύλες, όπως πετρέλαιο, αέριο… Και όπως γνωρίζετε και οι ίδιοι, δεν έχετε την τεχνογνωσία ούτε τα οικονομικά μέσα για να αξιοποιήσετε τον ορυκτό σας πλούτο. Εμείς όμως ξέρουμε μερικούς εξαιρετικούς διεθνείς ομίλους που θα ήταν πρόθυμοι… Σας προτείνουμε λοιπόν να χορηγήσετε στις εταιρείες αυτές την άδεια εκμετάλλευσης για τις επόμενες δεκαετίες, εσείς θα πάρετε κάτι ψίχουλα από όλο αυτόν τον πλούτο και με τα ψιχουλάκια αυτά θα μπορέσετε να συνεχίσετε να μας αποπληρώνετε το χρέος…»! Αυτά γράφει ο Dirk Muller στο βιβλίο του «Σύγκρουση».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το μερίδιο που ζητάει η Ελλάδα από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ανέρχεται μόνο στο 20% της παραγωγής, δηλαδή ψίχουλα, όταν οι γειτονικές χώρες λαμβάνουν το 50%!

Τι λέει, λοιπόν, ο Μίλλερ; Ότι είναι βλακώδες να ζητούν οι συμπατριώτες του την αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, όταν υπάρχει τόσος πλούτος που μπορεί να αξιοποιηθεί. Ο συγγραφέας, μάλιστα, αναφέρεται στην ολέθρια τεχνική του «φράκινγκ», της νέας, ολέθριας τεχνικής που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ για να εξορύξουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Το «φράκινγκ» είναι μία μέθοδος εξόρυξης με τη χρήση ενός πεπιεσμένου μείγματος χαλαζιακής άμμου, νερού και χημικών. Με το μείγμα αυτό που διοχετεύεται σε μεγάλο βάθος, τα πετρώματα διασπώνται βίαια(πρόκειται για ένα είδος φουρνέλου στα έγκατα της γης) και το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο απελευθερώνονται. Η χρήση των χημικών καθιστά τη μέθοδο καταστροφική για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Αν αυτή εφαρμοστεί στη Μεσόγειο, αυτή θα γίνει μία νεκρή θάλασσα.

Η θάλασσα-μήτρα τόσων πολιτισμών δεν θα υπάρχει πια. Οι ΗΠΑ βέβαια και η βιομηχανία της έχουν ωφεληθεί από το φθηνό κόστος της ενέργειας. Ήδη, όπως πολλές επιχειρήσεις φεύγουν από την Ελλάδα προς την Βουλγαρία, ομοίως πολλές βιομηχανίες έχουν μετακομίσει από την Ευρώπη για τις ΗΠΑ ή την Ασία.

Τι θέλουν, λοιπόν, από την Ελλάδα; Να γίνει ένα Μπούχενβαλντ καταναγκαστικής εργασίας για τους Έλληνες και μία πηγή πάμφθηνης ενέργειας(φυσικό αέριο, πετρέλαιο) για τους βορειο-ευρωπαίους, πρωτίστως τους Γερμανούς. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται η υπακοή και η συνεργασίας της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης καθώς και η στρατιωτικοποίηση (τύπου Μπίσμαρκ) της κοινωνίας…

netakias.com

« Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος» για την Ελλάδα!

Γράφει ο Ceteris Paribus

Με πολύ θόρυβο θα αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ, σηματοδοτώντας τη σταδιακή αποχώρησή του συνολικά από τα…
ευρωπαϊκά προγράμματα προσαρμογής, ενώ η προοπτική της αποχώρησής του προκαλεί μεγάλη αναστάτωση στις σχέσεις στο «τρίγωνο» με Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Βρυξέλλες – Γερμανία. Για να αποφευχθούν αναταράξεις μείζονος κλίμακας, οι ευρωπαϊκοί πυλώνες της τρόικας έχουν αποδυθεί σε αγωνιώδεις προσπάθειες για μια συναινετική αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ότι έχει επιτευχθεί.
Η έκθεση του Ταμείου την προηγούμενη βδομάδα ήταν απλώς η «πρόγευση» αυτών που θα ακολουθήσουν τους αμέσως επόμενους μήνες, καθώς οι πληροφορίες θέλουν το ΔΝΤ αποφασισμένο να αποχωρήσει κάνοντας μεγάλο «θόρυβο».

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ταμείο είναι η «εξέγερση» των κρατών-μετόχων του από το χώρο των αναπτυσσόμενων χωρών, που «γκρινιάζουν» για το γεγονός ότι τα ρευστά διαθέσιμα του Ταμείου έχουν σχεδόν εξαντληθεί από τη συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα, αναγκάζοντάς το να προβαίνει σε πωλήσεις χρυσού για να τα ενισχύσει. Δεν μπορεί για να σωθούν ευρωπαϊκές χώρες να… χρεοκοπήσει το ΔΝΤ, γκρινιάζουν οι «αντιφρονούντες» μέτοχοι του Ταμείου, τη στιγμή μάλιστα που οι αναπτυσσόμενες οικονομίες μπαίνουν σε φάση επιβράδυνσης και φοβούνται ότι κάποιες εξ αυτών μπορεί να χρειαστούν βοήθεια. Με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση της Βραζιλίας, οι χώρες αυτές απαιτούν πλέον την «ευλαβική» προσήλωση στις καταστατικές δεσμεύσεις του Ταμείου προκειμένου να εκταμιεύεται στο εξής έστω και ένα δολάριο για προγράμματα διάσωσης. Και ως γνωστόν, η βιωσιμότητα του χρέους είναι το υπ’ αριθμόν ένα κριτήριο. Πέρα από αυτό όμως, η πιο σημαντική αιτία είναι η οικονομική και γεωπολιτική «κόντρα» μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, που δεν λέει να κοπάσει.

Ιδιαίτερα η «ιδέα» του ΔΝΤ να γίνει «κούρεμα» των καταθέσεων στις τράπεζες της Ευρωζώνης για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους συνολικά στην Ευρωζώνη, θεωρήθηκε «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» που αποσκοπεί στην «εκτροπή» της παγκόσμιας ροής του χρήματος από την Ευρώπη προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Η αποχώρηση του ΔΝΤ από τα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι σχέδιο του πρώην Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), από τη μεριά της, δεν θέλει μια τέτοια αποχώρηση. Η ΕΚΤ θεωρεί πολύτιμη την τεχνογνωσία του ΔΝΤ για τα προγράμματα προσαρμογής και φοβάται την αρνητική επίπτωση που μπορεί να έχει η αποχώρησή του στις διαθέσεις των αγορών απέναντι στην Ευρωζώνη.

Όσο για την ελληνική κυβέρνηση, καλείται να σταθμίσει καλά τις συνέπειες αυτής της «κόντρας». Σε αυτό το ζήτημα, στην κυβέρνηση υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις: Οι μεν θεωρούν ότι η «ανταρσία» του ΔΝΤ είναι ευκαιρία να βρει στήριγμα η Ελλάδα στην απαίτηση να μην επιβληθούν νέα μέτρα, οι δε φοβούνται ότι αν η Ελλάδα ταυτιστεί με το ΔΝΤ, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση όταν αυτό αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα…

Σε κάθε περίπτωση, ένα παγκόσμιο «γαϊτανάκι» αντιπαραθέσεων, στις οποίες θα πέσουν πολλά «βεγγαλικά» το επόμενο τρίμηνο, έχει για μια ακόμη φορά σαν επίκεντρο ή αφορμή την Ελλάδα…

rizopoulospost.com

Σε οριακό σημείο…

Καθώς στις Η.Π.Α. δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε συμφωνία με την Παγκόσμια Τράπεζα να κρούει και αυτή τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς τα χρονικά όρια στενεύουν, ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού και εφόσον δεν βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση, το παγκόσμιο κατεστημένο ενδέχεται να κηρύξει τον πλανήτη σε πτώχευση.

Αυτό σημαίνει ότι οι παγκοσμιοποιητές που συγκεντρώνουν καιρό τώρα τρισεκατομμύρια από τους «πράσινους φόρους» με πρωτοστάτες τους «μεγάλους οικολόγους», Al Gore και Mikhail Gorbachev, θα βγουν ενδεχόμενα μπροστά και με την βοήθεια πολυεθνικών που ήδη έχουν συγκεντρώσει μεγάλο κομμάτι του πλούτου και των ειδών πρώτης ανάγκης, θα αναλάβουν την χρηματοδότηση των Η.Π.Α. και των χωρών που θα παρασυρθούν σε πρώτη φάση από το ντόμινο του κραχ.

Σε οριακό σημείο βρίσκεται σαφώς και η Ευρώπη και ειδικά οι νότιες και ανατολικές χώρες χάρη στην σημερινή «παγκόσμια ύφεση» που προκλήθηκε βάσει σχεδίου από μεγάλο-τραπεζίτες, οι οποίοι εξασθένησαν και την οικονομία των Η.Π.Α. που είναι καταχρεωμένες, όπως όλες οι δυτικότροπες χώρες. Αίνιγμα αποτελεί το τι θα συμβεί στην πανσπερμική Κίνα, ενώ η Ρωσία είναι η μοναδική χώρα που δεν χρωστάει, αλλά εννοείται πως το κραχ δεν θα την αφήσει αλώβητη.

Ξαφνικά και χωρίς πολλές ζυμώσεις θα επιβληθεί παγκόσμια διοίκηση με αφορμή την πτώχευση αλλά και τον κίνδυνο έντονων κοινωνικών αναταραχών. Οι εθνικές φορολογικές και δημοσιονομικές πολιτικές θα κατασταλούν και θα τεθεί ένας κεντρικός διεθνής προϋπολογισμός. Λογικά θα αναλάβουν αρχικά «διεθνούς κύρους» πολιτικοί από κράτη ή trust κρατών (π.χ. ΕΕ) -συναγωνίζονται στην παρούσα φάση ποιος θα γίνει περισσότερο αρεστός στους παγκοσμιοποιητές- τον ρόλο επιτρόπων που θα οργανώσουν την παγκόσμια συνεργασία για την… «σωτηρία» του πλανήτη. Άλλωστε εδώ και χρόνια ακούγαμε και στην Ελλάδα αρκετούς πολιτικάντηδες να υπερτονίζουν την ανάγκη παγκόσμιας κυβέρνησης.

Όσο η «δημοκρατία» δεν θα βρίσκει την λύση στο χάος που θα επικρατεί, τόσο θα πλησιάζουμε στην εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας, καθώς τα αμέτρητα απογοητευμένα πλήθη «κάπως θα πρέπει να συμμαζευτούν». Έτσι οι πολιτικοί θα παραγκωνιστούν και θα αναλάβει και επίσημα ένας παγκόσμιος κολοσσός, μια υπέρ-πολυεθνική εταιρία, την διαφέντευση όσων χωρών έχουν χρεοκοπήσει και επίσημα.

Τα πάντα βρίσκονται σε οριακό σημείο και μένει να δούμε αν τα διάφορα συμφέροντα θέλουν να φτάσουν την κατάσταση στα άκρα ή θα δοθεί νέα παράταση σε ένα παιχνίδι που παίζεται εις βάρος της ανθρωπότητας…

ΠΥΓΜΗ.gr

Η ΕΒΡΑΙΑ ΣΙΩΝΙΣΤΡΙΑ ΣΑΡΑ ΠΕΙΛΙΝ ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!

Τι είναι το «κόμμα του τσαγιού» που θέλει να εξαφανίσει τον Ομπάμα και απειλεί με κατάρρευση την παγκόσμια οικονομία

«ΗΠΑ, κάτι περισσότερο από μία χώρα», διατρανώνει ένα δημοφιλές πατριωτικό σύνθημα των συντηρητικών Αμερικανών: «America – More than a country». Και πράγματι, οι ΗΠΑ ήταν, είναι και θα είναι κάτι περισσότερο από μία απλή χώρα: είναι πολλές χώρες, όλες εκείνες που παίρνει «στο λαιμό» της κάθε φορά που στο εσωτερικό της ξεσπά κάποια κρίση, πάντα οικονομική, ακόμη κι όταν φέρει τον μανδύα της «απειλούμενης ασφάλειας». «Έχουμε την υποχρέωση να σταθούμε στο πλευρό της συμμάχου μας, Βορείου Κορέας»!!! Τάδε έφη, σε παναμερικανικό δίκτυο, η Σάρα Πέιλιν, πρώην κυβερνήτης της Αλάσκας και υποψήφια αντιπρόεδρος των ΗΠΑ με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Γκλεν Μπεκ στις 24/11/10, προκαλώντας ποικίλα σχόλια για τις γνώσεις της πάνω σε ζητήματα διεθνών σχέσεων. Η Σάρα Πέιλιν, αυτοαποκαλούμενη και «μαμά αρκούδα», αποτελεί αυτή τη στιγμή το πιο γνωστό δημόσιο πρόσωπο του ιδιότυπου «κινήματος του τσαγιού» (tea party), μιας παράξενης ομάδας που προέρχεται από την καρδιά του σκότους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Η ταυτότητά του

Δύο φαίνεται πως είναι οι λόγοι δημιουργίας του, η εκλογή του Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα (ενός μιγά από το Δημοκρατικό Κόμμα, του οποίου το όνομα δεν μπορείς καλά καλά να προφέρεις, κατά τα μέλη του τσαγιού) στον Λευκό Οίκο και η οικονομική κρίση και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ο τρόπος που η κυβέρνηση Ομπάμα επιχείρησε να αντιμετωπίσει την κρίση, με ενίσχυση του κρατικού παρεμβατισμού και το επαίσχυντο για το κόμμα του τσαγιού νομοσχέδιο για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκτίναξε το κίνημα στην κεντρική πολιτική σκηνή και το κατέστησε βαλβίδα εκτόνωσης θυμού για κάθε πικραμένο κατά του ομοσπονδιακού κράτους.

Κατά κάποιους Αμερικανούς πολιτικούς σχολιαστές, το κόμμα του τσαγιού δεν αποτελεί καν κίνημα, αλλά είναι ένα εργαλείο πίεσης προς κάθε κατεύθυνση και ένας μηχανισμός πολιτικού μάρκετινγκ των W.A.S.P, δηλαδή των λευκών Αγγλοσαξόνων προτεσταντών που ανέκαθεν αντιπροσώπευε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Το παράξενο είναι ότι οι κύριοι εκπρόσωποι του τσαγιού είναι λευκές γυναίκες, ενώ η πιο δεξιά τάση των Ρεπουμπλικάνων αποτελούνταν πάντα από λευκούς άντρες. Ένα άλλο παράδοξο είναι το ότι ενώ ομάδες όπως αυτή του τσαγιού υπήρχαν και στο παρελθόν στις ΗΠΑ, αλλά ήταν απομονωμένες σε δυσπρόσιτα μέρη, χωρίς πολλά πάρε δώσε με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και με περιορισμένη δημοτικότητα, αυτή η ομάδα ξεπερνά τα όρια των γνωστών «τρελών» και έχει απίστευτη δημοτικότητα σε σχέση με το τι θέσεις εκπροσωπεί. Ας δούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές για το ύφος και ήθος που πρεσβεύουν:

• Oι χώρες της Μέσης Ανατολής κατοικούνται από δασύτριχους μουσουλμάνους βάρβαρους. Πρέπει να εισβάλουμε εκεί και να τους εκχριστιανίσουμε με το ζόρι. Ανν Κούλτερ.
• Ο αυνανισμός αποτελεί μοιχεία στη χειρότερη μορφή της και βλάπτει σοβαρότατα την υγεία. Κριστίν Ο’ Ντόνελ.
• Ο βασικός μισθός δεν πρέπει να αυξηθεί, επ’ ουδενί λόγο, ούτε ένα σεντς. Επίσης, πρέπει να καταργηθεί η κοινωνική ασφάλιση και οι κάθε είδους αποζημιώσεις στους εργαζόμενους. Σάρον Ανγκλ.
• Το υπουργείο Παιδείας είναι ένας τελείως άχρηστος θεσμός και πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν. Σάρον Ανγκλ.
• Το διοξείδιο του άνθρακα είναι ένα αβλαβές αέριο. Μισέλ Μπάχμαν.
• Οι αμβλώσεις είναι καταδικαστέα αμαρτία ακόμα και για τις εγκυμοσύνες μετά από βιασμούς γιατί ο Θεός έχει ένα σχέδιο για όλους. Σάρον Ανγκλ.
• Οι γυναίκες οφείλουν να υποτάσσονται γλυκά στους άντρες και να υποχωρούν πάντα σε κάθε διαφωνία του ζευγαριού. Κριστίν Ο’ Ντόνελ.
• Πρέπει να απαγορευθεί η κατάταξη γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις, γιατί με τη σκανδαλιστική παρουσία τους υπονομεύουν το αξιόμαχο του στρατεύματος. Κριστίν Ο’ Ντόνελ.
• Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αποτελεί το μακρύ χέρι του σατανά και την πηγή όλων των κακών. Υπόψη, ο σατανάς δεν είναι κόκκινος και είναι λάθος να τον απεικονίζουμε έτσι στις εικονογραφήσεις. Στην πραγματικότητα, είναι μαύρος. Κέλι Άγιοτ.

Το κόμμα του τσαγιού απειλεί την παγκόσμια οικονομία

Οι «ακτιβιστές» του Tea Party έχουν φέρει τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου στο χείλος της καταστροφής προκειμένου να υπονομεύσουν τη μεταρρύθμιση του προέδρου Ομπάμα στον χώρο της υγείας.

Ένα ζευγάρι που μοιάζει απολύτως κανονικό κάθεται απέναντί σας στο τρένο. Μοιάζουν ευχάριστοι και πιάνετε κουβέντα μαζί τους, αλλά σύντομα αντιλαμβάνεστε ότι ο άνδρας είναι λίγο παραληρηματικός, υποπίπτει σε αντιφάσεις, βγάζει αφρούς από το στόμα του και υποφέρει από παρανοϊκές φοβίες. Συμπεραίνετε ότι ο άνθρωπος αυτός θα προκαλέσει σοβαρή βλάβη στον εαυτό του, ενδεχομένως και σε άλλους επιβάτες, και αλλάζετε βαγόνι.

Αυτή είναι η εμπειρία ενός σοβαρού Αμερικανού που ζει με την αμερικανική Δεξιά – τους ακτιβιστές του Tea Party που έχουν φέρει τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου στο χείλος της καταστροφής προκειμένου να υπονομεύσουν τη μεταρρύθμιση του προέδρου Ομπάμα στον χώρο της υγείας. Ο κόσμος παρακολουθεί αυτή την παράλογη συμπεριφορά αδύναμος να αντιδράσει και να παρέμβει.

Το φιλελεύθερο στρατόπεδο μιλά για αποτυχία της συναινετικής πολιτικής και επιρρίπτει τις ευθύνες στις μεγάλες επιχειρήσεις, σε ομίλους μέσων ενημέρωσης όπως το Fox News και σε φιλόδοξους πολιτικούς που δίνουν υποσχέσεις τις οποίες δεν μπορούν να τηρήσουν.

Η άποψη αυτή είναι σε γενικές γραμμές σωστή, γράφει ο Χένρι Πόρτερ στην εφημερίδα Ομπζέρβερ. Αγνοεί όμως τη μεγάλη δυσπιστία και καχυποψία απέναντι στην κεντρική εξουσία που έχει βαθιές ρίζες στην αμερικανική κοινωνία.

Υπάρχει ακόμη μια μειοψηφία Ρεπουμπλικανών – γύρω στους 18 με 20 – στη Γερουσία που αντιτίθεται στη μερική παύση λειτουργίας του αμερικανικού Δημοσίου. Προς το παρόν όμως, τον τόνο τον δίνουν άνθρωποι σαν τον Τεντ Κρουζ, που σε μια πρόσφατη ομιλία του διάρκειας 21 ωρών επιτέθηκε σε ο,τιδήποτε έχει σχέση με τον Λευκό Οίκο εκτός από τον λαχανόκηπο της Μισέλ Ομπάμα.

Η στρατηγική αυτή είναι καταδικασμένη να αποτύχει, σημειώνει ο αρθρογράφος της Ομπζέρβερ. Ο πρόεδρος Ομπάμα δεν μπορεί να κάνει πίσω στη βασική μεταρρύθμιση της πρώτης του θητείας και το Tea Party κινδυνεύει να προκαλέσει τη μήνι των Αμερικανών αν η χώρα φτάσει στο σημείο, στις 17 Οκτωβρίου ή αμέσως μετά, να μην μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς της. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μπορεί έτσι να υποστεί συνέπειες στην πορεία του προς τις εκλογές. Όπως έγραψε όμως ο Εκόνομιστ, οι ρεπουμπλικανοί βουλευτές φοβούνται περισσότερο την ήττα από τους εξτρεμιστές του δικού τους κόμματος παρά την ήττα στις εκλογές. Κι έτσι αποφεύγουν τη σύναψη συμμαχιών με τους μετριοπαθείς.

Οι άνθρωποι του Tea Party πασπαλίζουν τις ομιλίες τους με μπόλικη «ελευθερία», αλλά δεν κάνουν τίποτα για να αντιταχθούν στα προγράμματα παρακολούθησης που παραβιάζουν τα δικαιώματα όλων των Αμερικανών. Είναι ένα κίνημα που λέει ότι υποστηρίζει τη ζωή στο θέμα των αμβλώσεων, το βέβαιο όμως είναι ότι υποστηρίζει τον θάνατο στο θέμα των εκτελέσεων ή της οπλοκατοχής. Τα βάζουν με την ισχύ του κράτους, αλλά όχι και με την παντοδυναμία των μεγάλων επιχειρήσεων. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ανθρώπους που βλάπτουν σοβαρά την υγεία.

Ο Τεντ Κρουζ, για παράδειγμα, αποτελεί μια νεανική εκδοχή του γερουσιαστή ΜακΚάρθι. Με κουβανό πατέρα, και σπουδές στο Πρίνστον και το Χάρβαρντ, θεωρείται ήδη ένας από τους πιθανούς υποψήφιους του κόμματός του για τις προεδρικές εκλογές του 2016. Το σύνθημά του είναι ότι «η κεντρική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει πόλεμο στην εργασία και αυτά που διακυβεύονται είναι οι ατομικές ελευθερίες και το Σύνταγμα», μια φράση που δεν έχει κανένα νόημα, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του ότι αυτές τις ημέρες εκατοντάδες χιλιάδες κρατικοί υπάλληλοι δεν πληρώνονται εξαιτίας του περίφημου shutdown.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες θα λυθεί. Το Κονγκρέσο έχει παίξει και στο παρελθόν ρώσικη ρουλέτα σε αυτόν τον τομέα και ο τελικός πυροβολισμός ήταν άσφαιρος. Συχνά όμως την ανευθυνότητα των Αμερικανών την έχουν πληρώσει οι ξένοι. Αυτό συνέβη με την κατάρρευση της Lehman Brothers. Αυτό συνέβη και με τον πόλεμο στο Ιράκ. Για τον λόγο αυτό, τόσο η Κίνα όσο και η Κριστίν Λαγκάρντ έχουν προειδοποιήσει ότι η κρίση αυτή μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία.

Αν βρεθεί ένας συμβιβασμός μέχρι τις 17 Οκτωβρίου, τότε όλοι θα μιλήσουν για το τέλος μιας συνηθισμένης κρίσης. Αν όμως αυτό δεν συμβεί, ίσως ο πρόεδρος Ομπάμα να προτιμήσει να προβεί σε μια δραστική μείωση των δαπανών παρά σε μια στάση πληρωμών. Κάτι τέτοιο ίσως να οδηγήσει σε μια ύφεση ανάλογη με εκείνη που προκάλεσε η λιτότητα στην Ισπανία και την Ελλάδα. Και αυτή τη φορά δεν θα φταίνε οι αγορές ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά η ανεύθυνη συμπεριφορά των εξτρεμιστών του Tea Party.

ΠΗΓΗ

Έναν "αποαμερικανοποιημένο" κόσμο θέλουν στην Κίνα

Καθώς στις ΗΠΑ συνεχίζεται η αντιπαράθεση Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών για τον προϋπολογισμό και την αύξηση του νομίμου ορίου δανειοδότησης της χώρας, ο κόσμος θα πρέπει να επιχειρήσει να “αποαμερικανοποιηθεί”, υποστηρίζει σε σημερινό άρθρο γνώμης το επίσημο κινεζικό πρακτορείο Νέα Κίνα.

“Ενώ οι Αμερικανοί πολιτικοί” δεν καταφέρνουν “να βρουν μια βιώσιμη συμφωνία για να επαναλειτουργήσουν κανονικά οι πολιτικοί θεσμοί για τους οποίους υπερηφανεύονται τόσο, είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για τον κατάπληκτο πλανήτη να αρχίσει να εξετάζει την οικοδόμηση ενός αποαμερικανοποιημένου κόσμου” γράφει το πρακτορείο.

“Οι ανησυχητικές ημέρες στις οποίες η μοίρα άλλων χωρών βρίσκεται στα χέρια ενός υποκριτικού έθνους πρέπει να πάρουν τέλος και να εφαρμοστεί μια νέα παγκόσμια τάξη όπου όλα τα έθνη (…) θα δουν ότι τα συμφέροντά τους γίνονται σεβαστά και προστατεύονται επί ίσοις όροις” συνεχίζει το πρακτορείο στο σχόλιό του.

Λόγω των διαφωνιών μεταξύ των δύο κομμάτων στο Κογκρέσο οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες των ΗΠΑ υπολειτουργούν εδώ και δέκα ημέρες ενώ στις 17 Οκτωβρίου η Ουάσινγκτον μπορεί να κηρύξει στάση πληρωμών εάν βουλευτές και γερουσιαστές δεν καταλήξουν σε μια συμφωνία για την αύξηση του ορίου του χρέους.

Το Πεκίνο πολλαπλασίασε τις τελευταίες ημέρες τις εκκλήσεις του για συμβιβασμό των δύο πλευρών, προβάλλοντας τις “αδιαχώριστες” σχέσεις που συνδέουν τις οικονομίες Κίνας και ΗΠΑ. “Η εμπλοκή που παραλύει κάθε δικομματική συμφωνία στην Ουάσινγκτον όσον αφορά τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και την αύξηση του ορίου του χρέους απειλή εκ νέου τα σημαντικά αποθέματα πολλών χωρών σε δολάρια και αγχώνει υπερβολικά τη διεθνή κοινότητα”, τονίζει το Νέα Κίνα.

Οι εξελίξεις στην Ουάσινγκτον αφορούν άμεσα το Πεκίνο που είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος αμερικανικών χρεωστικών τίτλων καθώς κατέχει ομόλογα αξίας 1,277 τρισ. δολαρίων, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.

“Αντί να τιμήσει με υπευθυνότητα τις υποχρεώσεις της ως παγκόσμιος ηγέτης, η Ουάσινγκτον, έχοντας κατά νου τα δικά της συμφέροντα, έκανε κατάχρηση της ιδιότητάς της ως υπερδύναμης και ενέτεινε το χάος στον κόσμο, μεταφέροντας στο εξωτερικό τους κινδύνους” του οικονομικού συστήματός της αλλά επίσης και “αναζωπύρωσε τις εντάσεις σε διάφορες περιοχές, διεξάγοντας άδικους πολέμους καλυπτόμενη από ψέματα”, προσθέτει το κινεζικό πρακτορείο, κάνοντας προφανώς αναφορά στον πόλεμο του Ιράκ.

“Οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερο λόγο στους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς”, σύμφωνα με το πρακτορείο το οποίο ζητά τη δημιουργία ενός “νέου αποθεματικού νομίσματος” στη θέση του δολαρίου και τη μεταρρύθμιση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όπου σήμερα το Πεκίνο έχει το ίδιο βάρος με την Ιταλία.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η.Π.Α. και Οικονομική Κατάρρευση

Λιακόπουλος Δημοσθένης – Οι αδελφότητες και ο Νόμος Obama Care

• Είναι η κόντρα μεταξύ λευκής και μαύρης αδερφότητας υπεύθυνη για τη διαφαινόμενη οικονομική κατάρρευση των ΗΠΑ;;

 

• Ποιά η σχέση του νόμου Obama Care με το πρόγραμμα παγκόσμιας απομείωσης του πληθυσμού;;

 

• Ποιός ο ρόλος της FEMA;;

 

• Παγκόσμια τράπεζα, ΔΝΤ και οικονομική κατάρρευση

 

• Ποιός ο ρόλος της Mother Company;;
  

 

Ο Δημοσθένης Λιακόπουλος απαντάει σ’ολα τα παραπάνω μέσα απο την διαδικτυακή εκμπομπή του.

ΠΗΓΗ

Μια τρομακτική ανάλυση για το προσεχές μέλλον από την Morgan Stanley:

Προσοχή! Στο κατώφλι μιας νέας διεθνούς κρίσης εισέρχεται η παγκόσμια οικονομία

Τον κώδωνα του κινδύνου για το ξέσπασμα μιας νέας διεθνούς οικονομικής κρίσης κρούει η Morgan Stanley, αποκωδικοποιώντας τα πολλαπλά μηνύματα που εκπέμπουν τόσο η παγκόσμια οικονομία, όσο και οι διεθνείς αγορές.

“Η επομένη παγκόσμια οικονομική κρίση ίσως παραμονεύει. Πιθανότατα να διανύουμε τα αρχικά της στάδια”, προειδοποιεί ο Stephen Roach, μη εκτελεστικός πρόεδρος της Morgan Stanley για την Ασία και οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Yale.
Όπως διαμηνύει, η παγκόσμια οικονομία ενδεχομένως να κινείται στα αρχικά στάδια της επόμενης κρίσης, με την αμερικανική κεντρική τράπεζα, τη Fed, να βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα.
Που στηρίζει όμως την πεποίθησή του αυτή ο Stephen Roach;
Όσο η Fed αναζητά τρόπους για τη σταδιακή άρση του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων, οι αναδυόμενες αγορές βρίσκονται δέσμιες ισχυρών πιέσεων. Αγορά συναλλάγματος και χρηματιστήρια κλυδωνίζονται απ’ άκρη σ’ άκρη: Ινδία, Ινδονησία, Βραζιλία, Τουρκία, Νότιος Αφρική…
Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών παίρνει την ανιούσα σε έναν σημαντικό αριθμό χωρών του πλανήτη. Η διεύρυνση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών αποτελεί ένα κλασικό σύμπτωμα μιας χώρας που ζει και κινείται “πέραν των οικονομικών ορίων και αντοχών της”. Πρόκειται για ένα κλασικό σύμπτωμα… λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης.
Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους, συνεχίζει στην ανάλυσή του ο Roach, είναι το αποτέλεσμα τεράστιων και ραγδαίων οικονομικών ανισοτήτων που διαπιστώνονται ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ευρωζώνης. Το χάσμα μεταξύ του αδύναμου Νότου και του ισχυρού Βορρά είναι ανυπέρβλητο. Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία εμφανίζουν διογκωμένα ελλείμματα, ενώ στον αντίποδα η Γερμανία διαθέτει μια άκρως πλεονασματική οικονομία.
Οι ισχυρότερες κεντρικές τράπεζες ανά τον πλανήτη έχουν κάνει ό,τι μπορούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα προβλήματα. Αλλά η απουσία βιώσιμης ανάπτυξης στον πλανήτη είναι εμφανής…
“Δεδομένων των δεκάδων κρίσεων που έχουν πλήξει την παγκόσμια οικονομία από τις αρχές του 1980, δεν χωρά καμία παρερμηνεία… Το μήνυμα είναι το εξής: Οι οικονομικές ανισορροπίες είναι μη βιώσιμες, ανεξαρτήτως του μεγέθους της δράσης που αναλαμβάνουν οι κεντρικές τράπεζες… “, προειδοποιεί ο Stephen Roach.

Βραζιλία, η επιστροφή της κρίσης

Το παγκόσμιο ΕΒΡΑΙΚΟ χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν δημιουργεί βιώσιμη ευημερία, αλλά σκλάβους του χρέους, το βιοτικό επίπεδο των οποίων καταρρέει, όταν υποχωρήσει η ανάπτυξη

“Σύμφωνα με μία παλαιά «πρακτική» των Εβραίων κοσμηματοπωλών, ποτέ δεν διαχωρίζεται το ιδιωτικό από το δημόσιο χρέος – ενώ θεωρείται εκ μέρους τους ότι, ο άνθρωπος ποτέ δεν μαθαίνει αυτόν τον άγραφο κανόνα. Πάντοτε τον ξεχνάει δηλαδή, μετά την πάροδο αρκετών ετών, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να τον επαναλαμβάνουν κάθε πενήντα περίπου χρόνια”.

Η Βραζιλία κατάφερε, στις αρχές του νέου αιώνα, να αποφύγει την τελευταία στιγμή τη χρεοκοπία, με τη «βοήθεια» του ΔΝΤ – πληρώνοντας πάρα πού ακριβά τα 30 δις $ δάνειο που πήρε, αφού λεηλατήθηκε η δημόσια περιουσία της, καθώς επίσης μέρος της ιδιωτικής, ενώ οι πολίτες της βίωσαν εξαιρετικά οδυνηρές καταστάσεις.

Δυστυχώς όμως, δεν συνειδητοποίησε τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί ο ψυχρός «εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων», το ΔΝΤ – μέλη του οποίου είναι μεν 188 χώρες, αλλά μόνο μία αποφασίζει. Μεταφορικά, θα παρομοιάζαμε το «Ταμείο» με εκείνον τον υδραυλικό, ο οποίος επιδιορθώνει τις βλάβες που διαπιστώνει, φροντίζοντας όμως να εμφανιστούν ξανά στο μέλλον, σε κάποιο άλλο σημείο της «εγκατάστασης» – έτσι ώστε να διατηρεί σταθερούς τους πελάτες του, οι οποίοι υποχρεώνονται να τον καλέσουν ξανά.

Συνεχίζοντας, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Βραζιλίας, θέλοντας να κλείσει το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, υιοθέτησε μία σειρά πολιτικών προγραμμάτων – προσλαμβάνοντας μετά το 2002 δεκάδες χιλιάδες άτομα στο δημόσιο, επεκτείνοντας το κοινωνικό κράτος (αύξηση δαπανών στην υγεία και την παιδεία), καθώς επίσης επιδοτώντας τις τιμές ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας βοήθησε μαζικά τις προσπάθειες της κυβέρνησης, αυξάνοντας τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, με την παροχή δανείων – με αποτέλεσμα όμως να αυξηθούν τα ιδιωτικά χρέη σε μεγάλο βαθμό.

Απλούστερα, η ευημερία που κατόρθωσε να επιτύχει η σοσιαλιστική κυβέρνηση στηρίχθηκε στο δανεισμό – στη δημιουργία λοιπόν «σκλάβων χρέους», οι οποίοι πολύ δύσκολα θα καταφέρουν ποτέ να απελευθερωθούν (όπως συμβαίνει σε όλες εκείνες τις χώρες του πλανήτη, τις οποίες «κατασπαράζει» μεθοδικά το αχόρταγο χρηματοπιστωτικό τέρας).

Περαιτέρω, πριν από δέκα χρόνια, η μικρομεσαία τάξη της Βραζιλίας των 190 εκ. κατοίκων, αποτελούσε το 40% του συνολικού πληθυσμού. Σήμερα έχει ξεπεράσει το 50%, στηριζόμενη όμως στις πιστώσεις – γεγονός που λειτούργησε αντίστροφα, αμέσως μετά την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης, με αποτέλεσμα το 5,6% των τραπεζικών δανείων να είναι αδύνατον να αποπληρωθεί (διάγραμμα που ακολουθεί).

.

1. Επισφάλειες δανείων ανά χώρα, 2. Συνολικός δανεισμός ως % του ΑΕΠ ανά χώρα, 3. Δείκτης κατανάλωσης Βραζιλίας, 4. % Βραζιλιανών που θεωρούνται ως μέση τάξη, βάση εισοδήματος.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Όπως φαίνεται από το διάγραμμα, η Βραζιλία προηγείται όλων των άλλων αναπτυσσομένων περιοχών, όσον αφορά τα επισφαλή δάνεια του ιδιωτικού της τομέα – με την εξέλιξη των χρεών παγκοσμίως να φαίνεται στον πίνακα τηςWSJ, το οποίο μπορεί να δει κανείς πατώντας εδώ).

Ο συνολικός δανεισμός των νοικοκυριών της χώρας αντιστοιχεί στο 25,2% του ΑΕΠ της – ενώ, όταν η κεντρική τράπεζα αυξήσει ξανά τα επιτόκια (πιθανότατα τον επόμενο μήνα), έτσι ώστε να καταπολεμήσει την αύξηση του πληθωρισμού, καθώς επίσης να περιορίσει τη μαζική εκροή κεφαλαίων, τα επισφαλή δάνεια θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο.

Παράλληλα, επειδή οι τόκοι της Βραζιλίας αυξάνονται κατά 1% κάθε δύο μήνες, κλιμακώνονται τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, οπότε και το δημόσιο χρέος – δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην οικονομία της. Με το ρυθμό ανάπτυξης δε να έχει μειωθεί στο 2,4% από 7,5% προηγουμένως (όπως συμβαίνει και στην Τουρκία), η οικονομική θέση της χώρας θα συνεχίσει να επιδεινώνεται.

Το μυστικό όπλο του ΔΝΤ, η βραδυφλεγής βόμβα καλύτερα που «κρύβεται» στις χώρες, στις οποίες εισβάλλει αποκλειστικά και μόνο για να λεηλατήσει (σύμφωνα με πρώην στελέχη του, πρόκειται για τη μεγαλύτερη εγκληματική σπείρα διεθνώς, στενά συνδεδεμένη με το ισχυρότερο λόμπι του πλανήτη, με το εβραϊκό), τοποθετείται συνήθως στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – όπου παραμένει «ανενεργή», για εκείνο το χρονικό διάστημα που η εκάστοτε χώρα παρουσιάζει μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης.

Οι ρυθμοί αυτοί είναι αρχικά εντυπωσιακοί, επειδή το ΔΝΤ, όταν εισβάλλει, βυθίζει τις χώρες-θύματα του σε μίαύφεση άνευ προηγουμένου – «εμπλουτισμένη» με ανεργία, με χρεοκοπίες κοκ. Μετά λοιπόν από την ύφεση, η οποία μειώνει εγκληματικά το ΑΕΠ των θυμάτων του (στην περίπτωση της Ελλάδας, το ΑΕΠ μειώθηκε από τα 235 δις € στα 180 δις € περίπου!), η ανάπτυξη είναι αυτονόητη – με αποτέλεσμα να θεωρείται επιτυχημένη η «εγχείρηση» εκ μέρους του, από τα ανόητα θύματα του.

Για παράδειγμα, αφού σταματήσει να αγοράζει κανείς ρούχα για πέντε ολόκληρα χρόνια, τον 6^ο θα αναγκασθεί να αγοράσει – οπότε αυξάνεται νομοτελειακά η κατανάλωση, το ΑΕΠ κοκ. Επειδή όμως η παραγωγική βάση έχει λεηλατηθεί, ο ρυθμός ανάπτυξης στηρίζεται είτε στην κατανάλωση με εισαγόμενα προϊόντα, είτε με προϊόντα που παράγονται μεν στο εσωτερικό, αλλά από εταιρείες που ανήκουν πλέον σε ξένους – οι οποίοι, με τη μέθοδο της φοροαποφυγής, συνήθως δεν πληρώνουν καθόλου φόρους.

Συχνά δε η κατανάλωση είναι «επί πιστώσει», έτσι ώστε να χρεώνονται ξανά τα νοικοκυριά, αφού είχαν προηγουμένως ξεχρεώσει, πουλώντας τα σπίτια τους, ρευστοποιώντας τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία τους κοκ.

Ολοκληρώνοντας, ο εχθρός του πολίτη, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, δεν είναι κατασκευασμένο για να δημιουργεί βιώσιμη ευημερία, αλλά σκλάβους του χρέους – το βιοτικό επίπεδο των οποίων καταρρέει, όταν υποχωρήσει η ανάπτυξη.

Εκτός αυτού, όταν χάνουν οι άνθρωποι τις θέσεις εργασίας τους, δεν χάνουν μόνο τη ευημερία τους – αφού συνήθως παραμένει ένα βουνό χρέους, το οποίο είναι δύσκολο να εξυπηρετηθεί, με αποτέλεσμα να επιστρέφει εντονότερη η φτώχεια. Φυσικά, οι πιστωτές εγκαταλείπουν τότε μαζικά τη χώρα, αναζητώντας καινούργιες ευκαιρίες κερδοφορίας και νέα θύματα.

Δυστυχώς, οι απλοί άνθρωποι αντιδρούν μόνο όταν χάσουν όλα τους τα χρήματα και μείνουν στην κυριολεξία στο δρόμο – ενώ ξεχνούν γρήγορα εκείνη την τρομακτική εικόνα στη χρεοκοπημένη Αργεντινή, όπου χιλιάδες εξαθλιωμένοι πολίτες κυνηγούσαν ένα ζώο με γυμνά τα μαχαίρια, για να χορτάσουν την πείνα τους.

Αυτό φαίνεται ότι θα συμβεί και στην πάμπλουτη πατρίδα μας, η κυβέρνηση της οποίας «εκλιπαρεί γονατιστή» την εγκληματική συμμορία των διεθνών τοκογλύφων, επισκεπτόμενη δουλικά τους χώρους της.

Analyst.gr Team